รางวัล
อ่าน: 3119วันนี้ ออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ไปงาน Software Park Annual Conference 2011 ซึ่งไม่ได้นอนตามเคย
ที่ต้องไปเช้าก็เพราะว่ามูลนิธิได้รับรางวัลครับ เพื่อความเหมาะสม จึงขอร้องลุงเอก (พล.อ. เอกชัย ศรีวิลาศ) ในฐานะประธานมูลนิธิขึ้นรับรางวัล ลุงเอกมีสอนด้วยเช้านี้ แต่ยังกรุณาขยับเวลาให้ ขอบคุณครับ
ลุงเอกรับรางวัลเสร็จ ก็ชะแว๊บออกจากงานไปสอนอย่างรวดเร็ว ซึ่งผมก็ต้องเผ่นเหมือนกัน เนื่องจากมีการประชุมเชิงปฏิบัติการเรื่องเครือข่ายการจัดการภัยพิบัติโดยชุมชน จัดโดยสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.) หรือเดิมคือศูนย์นเรนทร สนุกดีครับ แต่ไม่ได้มีอะไรที่ประหลาดใจ ได้ยินคำยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งข้อมูล คำเสนอแนะ ก็เขียนอยู่ในลานซักล้างนี่ทั้งนั้น แต่ผมอยู่ฟังจนจบไม่ไหว พออายุมากขึ้น อดนอนเหมือนสมัยหนุ่มๆ ไม่ไหว ก็เลยต้องขอตัวกลับก่อน
กลับมาเรื่องรางวัล ถ้าจะบอกว่าไม่ดีใจ ก็คงโกหก แต่ทุกครั้งที่ได้รับรางวัล ก็เป็นโอกาสที่จะย้อนกลับไปดูว่าเราทำอะไรมาจึงได้รับเกียรติอันนี้ ทำดีกว่าเก่าได้หรือไม่ มีผิดพลาดอะไรหรือไม่
ย้อนไปดูในบล็อก ก็เจออยู่หลายอันที่น่าสนใจทั้งที่ไม่เกี่ยวกับงานของมูลนิธิโดยตรง
- ไอทีกับเศรษฐกิจพอเพียง ไปเรียนเชิญ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล มาบรรยายพิเศษให้กับลูกค้าเมื่อปลายปี 2547 (35 นาที น่าฟังมาก)
- อดได้ ทนได้ ทำใจได้
- Trip log เฮหก เชียงราย (6½ นาที) สหกล้อง ไม่แต่งรูปเลย เรียงตามลำดับเหตุการณ์ (เฉพาะสมาชิกลานปัญญา)
- Trip log เฮแปด กระบี่ (23 นาที) กล้องผม ไม่ตัด ไม่แต่งรูปเลย เรียงตามลำดับเหตุการณ์
สองคลิปหลัง แค่ไปเที่ยวกันระหว่างเพื่อนฝูง ก็ไม่น่าจะอะไรนักหนาหรอกครับ แต่มันเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนที่แตกต่าง มาจากหลากหลายสาขาอาชีพ ทุกภูมิภาค เปรียบได้เหมือนชุมชนเหมือนกัน จะมีความแตกต่างกันเสมอ
ถ้าเราสุขได้ ใครๆ ในแผ่นดินก็สุขได้ (ถ้าไม่เรื่องมากนัก) งานของมูลนิธิ มีเป้าหมายอยู่ที่ความผาสุกของชุมชน ไม่ได้มีเป้าหมายอยู่ที่ตัวมูลนิธิเอง ดังนั้นจึงไม่เสียเวลาไปประชาสัมพันธ์ตัวเอง ตราบใดที่ไม่มีการเบียดเบียนกัน (รวมทั้งไม่เบียดเบียนตัวเองด้วย) ก็ทำไปเต็มกำลัง ไม่มีคนทำ->ทำเอง ไม่มีเงิน->จ่ายเอง ไม่เข้าใจ->อธิบาย เห็นว่าไปผิดทาง->เสนอแต่ไม่บังคับให้เชื่อ ฯลฯ ซอฟต์แวร์พาร์คบรรยายสรรพคุณว่า “ไม่มีเงื่อนไข”
งานของมูลนิธิเป็นสหวิทยาการ ใช้ระบบไอทีมาจัดการประสานงาน ประสานคน ประสานทรัพยากร คนไอทีที่ไม่เข้าใจเรื่องปฏิสัมพันธ์จึงไม่เข้าใจ ส่วนคนนอกวงการไอที ยิ่งเข้าใจยากใหญ่เลยว่าทำได้อย่างไร ดังนั้นรางวัลนี้ จึงเป็นเรื่องที่แปลกใจมากครับ เวลากรรมการมาคุยก็ไม่ได้บอกอะไรสักแอะ แค่ถามว่ามูลนิธิทำอะไรบ้าง ซึ่งผมก็เล่าให้ฟังอย่างเฮฮามาก เรื่องเครียดอย่างภัยพิบัติก็เฮฮาได้ถ้าเราทำให้เป็นการเรียนรู้ และการเรียนรู้ก็ไม่ต้องเครียดแม้แต่น้อย
Next : ถังหมักของเสียจากส้วม » »
10 ความคิดเห็น
แสดงความยินดีกับ OpenCARE ครับ
ดีใจด้วยที่ก้าวย่างดำเนินมาได้อย่างที่หวัง ยินดีด้วยกับความฝันที่ก้าวหน้าไปของทีมงาน
วันนี้เจอพี่ทวีทอง กออนันตกูล จำได้ว่าพี่เขาเคยเอ่ยถึง และออกปากว่าอยากเจอ จึงแวะมาส่งข่าวให้ค่ะ
ขอแสดงความยินดีอย่างเป็นทางการ (……..)
ปคฺคณฺเห ปคฺคารหํ - ควรยกย่ององค์กรที่ควรแก่การยกย่อง
เจริญพร
สังคมเฮฮาศาสตร์ให้ข้อสังเกตแก่ผมและผมนำไปปรับใช้เหมือนกัน ต้องขอบคุณสมาชิกลานปัญญาทุกท่านเช่นกันครับ
ถ้าเพื่อนกลุ่มนี้เป็นผู้ประสบภัย ผมคงรู้สึกแย่มาก เพื่อนของผู้ประสบภัยในขณะนี้ ก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน อันนี้ก็เลยเป็นแรงผลักดันส่วนหนึ่งให้ทำในสิ่งที่ทำอยู่ในปัจจุบันนี้
ยินดีด้วยค่ะ เมื่อบุคคลประสบความสำเร็จและความสุขในชีวิตบนเส้นทางที่ตนเป็นผู้“เลือก” ด้วยความเชื่อมั่น ศรัทธาในศักยภาพและคุณค่าความเป็นมนุษย์ รางวัลก็ย่อมเป็นผลที่ควรภูมิใจ ^ ^
การทำงานด้วยใจที่อยากทำ ทำเพราะทำได้ ไม่เบียดเบียนใครแม้แต่ตัวเอง ทำแล้วบังเกิดผล ผลบุญหนุนสิ่งที่ใครหลายๆ คนมองไม่เห็น แต่มันคือความจริงที่ ไอทีทำหน้าของมันอย่างที่คนทั่วโลกมองเห็น แล้วรางวัลก็ได้มา โดยคนทำงานที่ตั้งใจช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันค่ะ รางวัลของความเป็นจริงที่มีอยู่ในประเทศไทยที่อาม่าภูมิใจมากๆ ค่ะ บอกตรงๆก็ได้ว่าเข้าข้างคนคุณภาพ คนคุณธรรม ผู้ทำให้เกิดความจริงได้ค่ะ
มาช้ากว่าเพื่อน แต่ยินดีด้วยใจจริง การยกย่องคนทำความดีควรเป็นแบบนี้ไม่ใช่ให้คนที่ถูกเสนอชื่อทำเอกสารรายงานตัวเองว่าทำอะไรบ้าง
อาทิตย์ที่ผ่านมาเหนื่อยมากเพราะประชุมหลายงานและหัวหน้าป่วยผมต้องรักษาการตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วจนถึงวันนี้ แต่วันนี้เคลียร์งานเสร็จแล้วครับ
[...] เขตอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์ประเทศไทย มอบรางวัล Software Park Hall of Fame 2011 ให้แก่มูลนิธิฯ และในโอกาสนี้ [...]