ถ้าจะมีอนาคต ต้องผ่านปัจจุบันให้ได้ก่อน
อ่าน: 3946ในทางพระ บอกให้อยู่กับปัจจุบัน แต่ชาวโลกมักจะยกเหตุผลต่างๆ มากมายมาอ้างเสมอ “ทำไม่ได้หรอก… ถ้าไม่มีอนาคตแล้วฉันจะอยู่อย่างไร… อนาคตทำให้ฉันมีความหวัง…”
ใครจะคิดอะไร จะไปบังคับได้อย่างไรล่ะครับ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว! บันทึกนี้เพียงแต่อยากตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับเรื่องการมุ่งสู่อุดมคติของแต่ละคน
อุดมคติคือจินตภาพของความสมบูรณ์แบบ คนเรามีอุดมคติเพราะชีวิตเราไม่สมบูรณ์แบบ แต่เราดันอยากจะสมบูรณ์แบบ อยากอยู่ในความสมบูรณ์แบบ… อยู่ในวิมาน… อยู่ในความบรมสุข… หลงอยู่กับความ(อยากจะเป็น)สุขอย่างสมบูรณ์แบบ
แต่สิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นนั้น ตัวเราเองก็ทำไม่ได้ (ถ้าทำได้ก็สมบูรณ์แบบไปแล้ว) — เวลาคนอื่นทำให้แล้วไม่ถูกใจ ไม่พอใจ แต่กลับไม่ได้ตระหนักว่าตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไร
จะไปหวังอนาคตที่ดีได้อย่างไรล่ะครับ ในเมื่อวันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรเพื่ออนาคตที่ดีเลย บางทียังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรดี เรื่อยเจื้อยไปตามกระแส
วันนี้เป็นวันเด็กแห่งชาติประจำปี 2554 วันเด็กไม่ใช่วันเที่ยว ไม่ใช่วันที่เด็กจะทำอะไรก็ได้ เด็กๆ สำคัญทุกวันนะครับ ทุกวันจึงเป็นวันเด็กโดยธรรมชาติอยู่แล้ว
เด็กเป็นอนาคตของชาติ แล้ววันนี้ชาติเราเป็นอย่างไร??
ผู้ใหญ่ในวันนี้ เคยเป็นเด็กมาก่อนทั้งนั้น เคยใสซื่อบริสุทธิ์มาก่อน เคยรู้สึกถึงความกระจ้อยร่อยดูแลตนเองไม่ได้ แต่พอโตขึ้นกลับกลายเป็น… ทำครอบครัวเป็นอย่างนี้ ทำสังคมให้เป็นอย่างนี้ ทำประเทศชาติซะจนเป็นอย่างนี้
ผมเชื่อว่าทุกคนไม่ว่าจะผู้ใหญ่หรือเด็ก ต่างก็รู้อยู่ว่าอะไรดีหรือไม่ดี แต่ว่ามีความกล้าที่จะทำดีและมีความละอายที่จะทำไม่ดีไม่เท่ากัน บางคนปากกล้าขาสั่น เลยไม่ทำอะไร บางคนพูดจนเรารู้สึกว่าเขา “มีเหตุผล” ทำให้เราลืมไปว่าเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
ทั้งความกล้าและความละอาย ถ้าเป็นของจริง ไม่ต้องมีคนอื่นมารับรู้เลยนะครับ กล้าทำดีแม้ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครชื่นชม ละอายที่จะทำเลวแม้ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครก่นด่า
อย่างไรก็ตาม บล็อกผมเด็กไม่อ่าน ผู้ใหญ่ก็ไม่อ่าน ส่วนคนฉาบฉวยจะอ่านหรือไม่อ่านก็เหมือนกันคือไม่ได้อะไรไปอยู่ดี งั้นเอาคลิปนี้ฝากที่เหลืออยู่ซึ่งหลงเข้ามาก็แล้วกันครับ
« « Prev : รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์กับการจัดการภัยพิบัติ
Next : บ่ายหนึ่งกับ ดร.ก้องภพ อยู่เย็น » »
3 ความคิดเห็น
อ่านเริ่มต้นก็นึกถึงสำนวนว่า “เด็กอยู่กับปัจจุบัน หนุ่มสาวอยู่กับอนาคต แก่แล้วอยู่กับอดีต” จากสำนวนนี้ เค้าก็ให้พิจารณาคนทั่วไป โดยสังเกตการสนทนา เพราะคำพูดออกมาจากความคิด (แต่เราสังเกตความคิดโดยตรงไม่ได้ นั่นคือ ใครพูดแต่เรื่องปัจจุบันแสดงว่ายังเป็นเด็ก ใครเล็งถึงแต่อนาคตแสดงว่ายังเป็นหนุ่มสาวอยู่ (คือยังไม่แก่) ส่วนใครมักจะอ้างเล่าแต่เรื่องที่ผ่านมาแล้วแสดงว่าแก่แล้ว…
ย่อหน้าสุดท้าย เด็กไม่อ่าน ผู้ใหญ่ก็ไม่อ่าน (ส่วนคนฉาบฉวยน่าจะไม่อ่านแน่นอน) จึงสงสัยว่าหนุ่มสาวหรือผู้สูงวัยเท่านั้น ที่อ่านบล็อกนี้ (………)
เจริญพร
เพราะเด็กส่วนใหญ่ถูกถามและปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กรึเปล่าคะ
วันเด็ก ชวนเด็กปลูกผักแบบครูอึ่ง
ไม่มีแสงสี ไม่มีขนมเลี้ยง
มีแต่บะก้วยเตดสุก
วันเด็กผู้ใหญ่ก็ว่ากันไป
ตอนนี้เด็กไปทาง ผู้ใหญ่ไปทาง
ทางสุดสายป่านอยู่ตรงไหนก็บ่ฮู้ ดำน้ำกันไป