หนึ่งพันบันทึกในลานซักล้าง
อ่าน: 2914บันทึกนี้เป็นบันทึกที่หนึ่งพันในลานซักล้าง แต่ไม่ใช่สหัสนิยายแน่นอน
ตั้งแต่เริ่มเขียนมาในวันที่ 7 สิงหาคม 2551 รวม 880 วัน ไม่ได้เขียนทุกวัน แต่บางวันเขียนมากกว่าหนึ่งบันทึก — ลานซักล้างมีผู้อ่านหลากหลาย เป็นเรื่องยากที่จะเขียนให้ทุกคนเข้าใจอย่างเดียวกันหมด ด้วยรายละเอียดที่เท่ากัน เพราะแต่ละคนมีพื้นฐานต่างกันครับ
ลานซักล้างไม่ได้พยายามจะผลิตคนเป็นสินค้าอุตสาหกรรมนะครับ ผมไม่ได้พยายามเขียนให้ง่ายเกินไป แต่ก็ไม่ได้พยายามจะให้ยากเกินไป คิดว่าเด็กมัธยมสายวิทยาศาสตร์ น่าจะอ่านรู้เรื่อง
ที่นี่ให้แง่คิด อย่างน้อยผมก็หวังว่าจะมีแง่คิดให้ผู้อ่านเสมอ แต่กลับก็ไม่ได้สนใจมากนัก ว่าผู้อ่านจะคิดเหมือนผมหรือไม่หรอกครับ อ่านแล้วควรจะแตกต่างกับไม่ได้อ่านบ้าง ถ้าอ่านแล้วไม่แตกต่าง เอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์ดีกว่า
ที่นี่ไม่มีสูตรสำเร็จอะไรให้ผู้อ่าน ถ้าจะได้อะไรไปจากบล็อกนี้ ก็ควรนำประเด็นไปปรับใช้ มากกว่าการนำไปใช้ดื้อๆ ทั้งดุ้น
หากผมเขียนแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง ผ่านไปเลยก็ได้ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว หรือว่าถ้าถามมา ก็จะพยายามชี้แจงแง่คิดมุมมองของผม — ทั้งนี้เป็นเพราะคนแตกต่างกัน สังคมต้องการความแตกต่างกันบ้าง แต่ควรมีปัญญาพอที่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข
เมื่อเข้ามาอ่านบันทึกใดบันทึกหนึ่ง ขอให้สังเกตว่าข้อความที่มีขีดเส้นใต้ จะเป็นลิงก์ไปยังข้อมูลอื่น เพื่อศึกษาเพิ่มเติมได้เอง ไม่ต้องทำตัวเป็นลูกอีแร้ง
การรีเฟรชเบราวเซอร์ จะทำให้ “บันทึกสุ่มแสดง” ใน sidebar ทางขวา เปลี่ยนแปลงไป
ทุกบันทึก คลิกที่ชื่อเรื่อง จะแสดงหน้าของบันทึกนั้นบันทึกเดียว และจึงจะแสดงความคิดเห็น หรือว่าส่งต่อไปยังทวิตเตอร์หรือเฟสบุ๊คได้; คลิกที่รูปหัวบล็อก จะกลับไปหน้าแรกของบล็อก ซึ่งแสดงบันทึกล่าสุด 10 บันทึก; ถ้าไม่รู้จะคลิกอะไร ลองคลิกสารบัญดูก็ได้ครับ
ผมไม่ได้ตั้งกฏเกณฑ์ให้ตัวเองว่าจะต้องเขียนทุกวัน แต่ที่ผ่านมา เขียนแทบทุกวัน ทั้งนี้เป็นเพราะเรียนรู้อะไรใหม่แทบทุกวัน จึงอยากเขียนแทบทุกวัน
ทุกบันทึก เขียนแล้ววางไว้บนเซอร์เวอร์เฉยๆ ทุกท่านเข้ามาอ่านกันเองนะครับ ถ้าได้อะไรไป ท่านก็หยิบไปเอง ไม่ติดค้างกัน อ่านแล้วควรจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ ต้องแล้วแต่แต่ละท่านพิจารณาเอาเอง
สวัสดีปีใหม่ครับ
Next : โลจิสติกส์ของการบรรเทาทุกข์ » »
8 ความคิดเห็น
คุณโยมเขียนหลากหลายประเด็น ซึ่งอาตมาก็อาจอ่านหลายเที่ยวในบันทึกที่สนใจเป็นพิเศษ บางบันทึกก็เปิดผ่านๆ ไม่ได้อ่าน และเพิ่งสรุปสิ่งสะท้อนกลับมายังตนเองได้ว่า อาตมาเป็นพวกนักคิด มิใช่นักประดิษฐ์ นั่นคือ จะสนใจในส่วนที่เป็นแนวคิดมากว่าสิ่งประดิษฐ์ อีกอย่างหนึ่ง สนใจอ่านสิ่งที่รู้สึกว่าใกล้ตัวมากกว่าสิ่งที่ห่างไกลออกไปจากความเป็นอยู่ปัจจุบัน…
อย่างไรก็ตาม ขอแสดงความยินดีในโอกาสที่ลานซักล้างครบพันบันทึก…
เจริญพร
จะเป็นอะไรหรือใครเรียกขานยกย่องว่าเป็นอะไร อาจไม่สำคัญเท่ากับว่าอยู่ในสังคมอย่างไรนะครับ
ท่านเจ้าอาวาสเป็นพระ งานหลักคือเผยแพร่พุทธธรรม ให้แง่คิดต่อสาธุชน แค่นั้นดีกว่าการประดิษฐ์ใดๆ แล้วครับ
วันนี้เดินมาถึงที่หลักพัน
วันหน้าคงผ่านผันไปหลักหมื่น
ระหว่างทางวางความคิดคอยหยิบยื่น
ชวนคนอื่นเป็นผู้เรียนเขียนอ่านเอย..
ถ้าไม่มีเหตุให้เขียนไม่ได้ ก็คงเขียนไปเรื่อยๆ นะครับ ได้แค่ไหน ก็แค่นั้น
ขอสวัสดีปีใหม่ 2554 นะครับ
ขอขอบพระคุณครับ ตามไปอ่านแล้ว
ขอแสดงความยินดีกับประเทศไทย ที่ยังมี”พัน” นี้