ภาษาเป็นหน้าต่างมองธรรมชาติของมนุษย์
ภาษาที่อ้อมไปอ้อมมา ทั้งที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็รู้ความหมายนั้น บางทีเรียกมรรยาท บางทีก็เป็นส่วนของวัฒนธรรม บางทีเป็นความดัดจริต ลีลา หรืออะไรก็แล้วแต่… มันไม่สำคัญเท่ากับว่าทำให้ทั้งสองฝ่ายเข้าใจตรงกันหรือไม่หรอกครับ