ลานซักล้าง

กรุณาคลิกบนภาพเพื่อความสะใจ

อ่านต่อ »

ไปเจอข้อมูลบนเน็ตอันหนึ่งเรื่องค่าเฉลี่ยเกี่ยวกันคนครับ

ข้อมูลนี้จะถูกต้อง หรือเบี่ยงเบนไปบ้างก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย แต่หลักในการคิดซิครับ น่าสนใจว่าเราละเลยอะไรกันไปบ้าง

• โดยเฉลี่ย คนเรามีชีวิตอยู่ 77 ปี ซึ่งนั่นคือ 28,000 วัน หรือ 670,000 ชั่วโมง หรือ 40,000,000 นาที
• โดยเฉลี่ย คนเราพูดโทรศัพท์วันละ 40 นาที ซึ่งนั่นคือเดือนละ 20 ชั่วโมง หรือปีละ 10 วัน หรือ 2 ปีตลอดชีวิต
• โดยเฉลี่ย คนเราใช้เวลาวันละ 1 ชั่วโมงในห้องน้ำ ซึ่งนั่นคือ 30 ชั่วโมงต่อเดือน หรือ 15 วันต่อปี หรือ 3 ปีตลอดชีวิต
• โดยเฉลี่ย คนเราใช้เวลาแต่งตัววันละ 26 นาที ซึ่งนั่นคือ  13 ชั่วโมงต่อเดือน หรือ 7 วันต่อปี หรือ 1 ปีตลอดชีวิต
• โดยเฉลี่ย คนเราดูทีวีวันละ 3 ชั่วโมงต่อวัน ซึ่งนั่นคือ 90 ชั่วโมงต่อเดือน หรือ 45 วันต่อปี หรือ 9 ปีตลอดชีวิต

ถ้าเพียงแต่ใช้เวลากับกิจกรรมเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพขึ้น ก็จะสามารถหาเวลาว่างได้ครับ

แหม น่าจะมีการสำรวจอีกอันหนึ่งว่าแต่ละวัน คนเราใช้เวลานึกถึงตนอื่นนานเท่าไหร่ อาจจะน้อยจนน่าตกใจก็ได้

อ่านต่อ »

หลังจากรอมาสักพักจนไม่มีผู้ส่งภาพประกวดเพิ่ม คณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิห้าท่าน อันประกอบด้วย อาจารย์แป๋ว พี่แป๋ว น้องแป๋ว ป้าแป๋ว และ ผศ.ดร.ภาวดี ได้ตัดสินภาพส่งประกวดเฮฯหก และหกกว่าๆ จำนวน 42 ภาพดังนี้

อ้อ ก่อนประกาศผลแจ้งเกณฑ์ตัดสินก่อนครับ “เกณฑ์การตัดสิน จะดูจาก เรื่องราวของภาพ ความสมบูรณ์ มุมกล้อง แสง และความชัดเจน นะคะ…ถ้าจะดูมากกว่านี้ ขอไปเรียนเรื่องการถ่ายภาพก่อนนะคะ…อิอิ“ คำตัดสินของคณะกรรมการถือเป็นที่สิ้นสุด

จำไม่ได้ว่ามีรางวัลอะไรให้นะครับ

ผลการประกวดแบ่งเป็นสองกลุ่ม โดยกลุ่มแรก เป็นภาพที่แสดงตัวตน แสดงเอกลักษณ์ ของเฮฯ หก ส่วนกลุ่มที่สองเป็น บริบทของเฮฯ หก เป็นภาพที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรม เป็นบรรยากาศ สถานที่ที่เฮฯ หก ไปทำกิจกรรม

ผลของการตัดสินคือ

อ่านต่อ »

อ่านต่อ »

ปี 2551 เป็นปีแห่งความวุ่นวาย เมืองไทยและประชาชนชาวไทยได้รับความอับอาย เหตุเพราะเราไม่ยึดถือกติกาของสังคม มีการละเมิดกฏหมายโดยจงใจ ความวุ่นวายใหญ่ๆ นั้น แรงด้วยมิจฉาทิฏฐิ ความหลง และความยึดมั่นในอัตตา จนบ้านเมืองแตกแยกเป็นคอกเป็นก๊ก ต่างคนต่างบอกตัวเองว่าเป็นศรัทธาในความถูกต้อง แม้จะมีส่วนถูกอยู่บ้าง แต่ความถูกต้องซึ่งนำไปสู่ความแตกสลาย เดือดร้อนทุกหย่อมหญ้านั้น เป็นความถูกต้องแบบไหนกันครับ; การที่มัวแต่พร่ำบอกตัวเองอยู่อย่างเดียวว่า “ถูกต้อง” แต่ละเมิดกฏหมายโดยเจตนา อย่างนี้ถูกต้องอะไรครับ

“ราคะมีโทษน้อยคลายช้า โทสะมีโทษมากคลายเร็ว โมหะมีโทษมากคลายช้า” ติตถิยสูตร ติ. อํ. [20/508] ราคะคือโลภ โทษะคือโกรธ โมหะคือหลง พึงดับราคะด้วยอสุภนิมิต ดับโทสะด้วยปฏิฆนิมิต และดับโมหะด้วยโยนิโสมนสิการ

การนำบ้านเมืองกลับสู่ความสงบสุข ไม่สามารถจะมามัวนั่งชี้นิ้วไปยังคน 480 คนในสภา หรือ 36 คนที่ได้รับการโปรดเกล้าฯ ให้เป็นรัฐมนตรี ภาระนี้ใหญ่และหนักหนาเกินกว่าจะโบ้ยไปที่อื่นได้หรอกนะครับ

มีงานมีหน้าที่ ก็ทำไปให้ดี แต่อย่าทำแค่ดีเฉพาะตัว ให้คิดดีทำดีเผื่อแผ่แก่คนรอบตัวด้วย; เหมือนทอผ้า ทอเป็นจุดไม่ได้ เป็นเส้นก็ไม่ได้ มันไม่มีค่าอะไร ต้องทอเป็นผืน สอดประสานกันสี่ทิศ — ไม่มีประโยชน์ที่ตัวเราประสบผลสำเร็จ แต่ไม่เหลือใครที่จะมาร่วมชื่นชม ร่วมมีความสุขด้วย

หากอธิษฐานได้ ขอให้ประชาชนชาวไทยที่ยังแบ่งก๊กแบ่งเหล่า ได้ตาสว่างเสียที ผู้นำกลุ่มก๊กต่างๆ ทุกระดับ ล้วนมีวัตถุประสงค์อยู่เบื้องหลัง แต่ทว่าวัตถุประสงค์หลัก กลับเป็นไปเพื่อตนเอง ไม่ใช่เพื่อหมู่ชน [สามัคคี ความขัดแย้ง]

ขอให้คิดให้ดีก่อนจะทำอะไร ขอให้เป็นการตัดสินใจที่ดี ทำอะไรอย่าเบียดเบียนใคร อย่าผูกกรรมจองเวรต่อกันเลย

สวัสดีปีใหม่ปี พ.ศ. 2552 ครับ

ลืมกำหนดตำแหน่งไปสามสี่ที่ครับ แถวแม่สลอง กับที่สามเหลี่ยมทองคำ

คลิกตรงนี้เพื่อเปิดแผนที่

• ปางช้างกะเหรี่ยงสามัคคี 19.95946°N 99.70927°E
• บ้าน อ.ถวัลย์ ดัชนี 19.99191°N 99.86069°E
• พิพิธภัณฑ์อูบคำ ซ.เด่นห้า 11 19.90372°N 99.81481°E
• มณีอินน์ ถ.สันโค้งหลวง 19.89828°N 99.82281°E
• ศาลารอยพระบาท ร.9 ถ.ค่ายทหาร 19.90983°N 99.80727°E
• วัดพระแก้ว ถ.ไตรรัตน์ 19.91178°N 99.82767°E
• อนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งรายมหาราช 19.91047°N 99.84012°E
• วัดร่องขุน 19.82388°N 99.76359°E
• ศูนย์เรียนรู้บ้านสันกอง (กินข้าวก่อนไปเชียงแสน) 20.26311°N 99.86086°E
• ศูนย์พัฒนาบ้านสะโงะ (ป่าชุมชนที่เชียงแสน) 20.35130°N 100.03223°E
• ศูนย์ข้อมูลประวัติศาสตร์เมืองเชียงแสน (ขันโตก) 20.27407°N 100.07871°E
• วัดพระธาตุผาเงา 20.24391°N 100.10860°E

อ่านต่อ »

คำถามนี้ เริ่มต้นก็ถามผิดซะแล้ว — ถ้าเราจะยังถามคำถามนี้อยู่ ก็แปลว่ายังไม่ตาย ในเมื่อไม่ตาย แล้วจะเผาทำไมครับ

เศรษฐกิจไม่ดี — อันนี้หมายความว่าเศรษฐกิจไม่ดีเมื่อเทียบกับช่วงที่ดี; ไม่ได้แปลว่าจะเลวร้ายหรอกครับ มันไม่ดีเท่ากับที่เคยดี

ก็เพียงแต่อย่าจ่ายในเรื่องที่ไม่สมควร และไม่จ่ายมากกว่ารายได้ (อย่าเป็นหนี้)

อย่าอ้างว่าเงินเดือนน้อย เงินเดือนเป็นสิ่งที่ตกลงกันไว้ก่อนจะจ้างงาน ตอนนั้นเราคิดว่าพอ — ถ้ารายได้ขยับได้ช้ากว่าค่าใช้จ่าย (แหงล่ะ) ก็เปลี่ยนวิธีคิดเกี่ยวกับ ‘ความจำเป็น’ เสียใหม่ แล้วจะอยู่ได้ ทางด้านค่าใช้จ่ายพอควบคุมได้

คนไทยเรา ให้ของขวัญกันทุกเมื่อ นึกจะให้ก็ให้

ต่อมาพอการศึกษาสูงขึ้น เราก็ใช้เหตุผลร้อยแปด ทำให้การให้เป็นเรื่องของเหตุและผล มากกว่าจิตปรารถนาดีต่อผู้อื่น (ทาน)

มาวันนี้ เศรษฐกิจทั้งโลกปั่นป่วนไปหมด ผมขอกระตุกต่อมซื้อของหน่อยนะครับ

1. อย่าให้คนโกง คนไม่น่าได้ ถ้าไม่อยากให้ อย่าฝืน นั่นคือการไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเอง
2. คุณค่าของของขวัญ อยู่ที่การที่ผู้ให้นึกถึงผู้รับ; ราคาค่างวด ตลอดจนแบรนด์ยี่ห้อ จึงไม่เกี่ยว
3. ให้ของที่ผลิตในประเทศ ดูจะมีรสนิยม และสติปัญญามากกว่าของอิมพอร์ต
4. ถ้าไม่รู้จะซื้อของขวัญอะไร ซื้อผลิตผลทางการเกษตรครับ

เป็นคำแนะนำที่ดีครับ แต่รูปและสำนวนตลกมาก