เผาอ้อย
ระหว่างเดินทางไปสวนป่าเมื่อวันที่ 6 ก.พ. ที่ไหนสักที่ระหว่าง อ.ชุมพวง กับ อ.สตึก มืดพอดี เจอเขาเผาไร่อ้อยริมถนนครับ
ที่จริง มันควรจะเป็นเรื่องที่พบเห็นกันทั่วไป สำหรับผู้ที่เดินทางบ่อยๆ แต่สำหรับคนกรุงซึ่งหลังจากป่วยจนไม่ค่อยได้เดินทางไปต่างจังหวัดแล้ว ป้าจุ๋มกรุณาอธิบายว่าเค้าเผาเพราะเชื่อว่าจะเก็บเกี่ยวได้ง่ายขึ้น ว่าแล้วก็จอดรถให้ผมลงมาถ่ายรูป (ส่วนตัวเอง ถ่ายรูปจากที่นั่งคนขับ ฮี่ฮี่)
ฟังดูก็มีเหตุผลนะครับ คือใบกับเศษใบหายไป เหลือแต่ลำอ้อยโด่เด่ แต่มันก็น่าคิดว่าเพียงเพื่อความสะดวก ควรจะทำอย่างนี้หรือ
หรือว่าเป็นเพราะการขาดแรงงาน ขาดเครื่องมือ และ/หรือวิธีการที่มีประสิทธิภาพ… ผมไม่มีคำตอบหรอกครับ เพียงแต่ดูแล้ว ไม่ชอบใจ
บางที หากหาวิธีการที่เกี่ยวอ้อยได้ดีกว่าการเผาแล้วเปลี่ยนเซลลูโลสในใบไม้เป็นคาร์บอนไดออกไซด์ อาจจะเคลมคาร์บอนเครดิตตามปฏิญญาเกียวโตเป็นเงินให้ชาวไร่อ้อยก็ได้
เราอย่าห้ามโดยไม่เสนอวิธีการที่ดีกว่าเลยครับ ไม่ได้ผลหรอก
« « Prev : ฤๅษี (2)
Next : ความรับผิดชอบของสื่อ » »
4 ความคิดเห็น
ผิดกฎหมายครับ เป็นคดีอาญา ติดคุกไม่เกิน 7 ปี ปรับไม่เกิน……บาท แต่……
เข้าใจถูกแล้ว เพราะดังกล่าว และที่สำคัญ ราคาเข้าโรงงานก็ถูกกดลงด้วย ทั้งๆที่เกษตรกรรู้ว่าราคาต่ำกว่า แต่ก็เผาเพราะ……
กฎหมายมีแต่ไม่มีใครรักษากฎหมาย
อนาคตโรงงานควรจะไม่รับซื้อ แต่ต้องซื้อเพราะปริมาณอ้อยน้อยกว่าความต้องการ
เพราะพื้นที่ไปปลูกยางพาราเสียมากมาย มหาศาล
น่าสนใจ..ข้อคิด..
[...] [เผาอ้อย] [ดิน] [...]