โกรธ = บ่(กอด) อิอิ
อ่าน: 2930ช่วงนี้ได้หนังสือธรรมะมาหลายเล่ม แถมวันนี้ได้มามากกว่าที่ไปหยิบมาจากวัดเมื่อวันซืนซะอีกครับ
เปิดดู เจอตอนที่ชอบใจ ก็เลยเอามาอวดซะเลย
ความโกรธ
สมัยพุทธกาลพระภิกษุองค์หนึ่งทูลถามพระพุทธเจ้าว่า มีคนๆ หนึ่งมีนิสัยขี้โกรธมากมีอะไรไม่ถูกใจ ไม่ชอบหน้าใครก็ด่าๆ พวกเรารำคาญจริงๆ จะทำอย่างไรดี
พระองค์สอนว่า ความโกรธเหมือนการทำอาหารให้คนอื่นกิน ถ้าเขาไม่กินก็ต้องกินเอง ทำเองกินเองนั่นแหละ ถ้าเราไม่ชอบก็อย่าสนใจ เฉยเสียเท่านั้นเอง ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก เขาโกรธเขาด่าเรา เราเป็นทุกข์ นั่นแหละ เรากินอาหารที่เขาปรุงให้แล้วผลคือทุกข์ด้วยกันทั้งคู่
เมื่อเรากินของเขาแล้ว ก็ต้องทำอาหารให้เขากินบ้างก็คือเราก็โกรธเขาด่าเขากลับไปบ้างกลับไปกลับมาอยู่อย่างนี้หลายภพหลายชาติไม่รู้จักจบสิ้นนี่คือชีวิตของสัตว์และมนุษย์
ลองคิดดูนะอย่างเราที่เดินทางมาด้วยกันหลายคน ถึงแม้ว่าเป็นการเดินทางเพื่อแสวงบุญก็ตามสิ่งที่ได้เห็นสิ่งที่ได้ยิน อาจไม่ถูกใจกัน ผิดใจกันก็เป็นธรรมดาถ้าเราไปยึดเอาจริงเอาจังเราก็โกรธเขา กลับบ้านก็ติดอารมณ์ ครุ่นคิดไม่พอใจเขา โกรธด่า นินทาในใจตลอดคืน
เราทุกข์ตลอดคืน คนที่เรากำลังโกรธ เขาคงจะกินสบายนอนสบาย ดูโทรทัศน์ มีความสุข กับครอบครัวของเขาความโกรธของเราหลายวันก็อาจจะไม่หาย วันหนึ่งเราอาจถามเขาว่าวันนั้นทำไมเธอพูดอย่างนั้น ทำไมเธอทำอย่างนั้น โดยมากเขาก็จำไม่ได้หรอกเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้จงใจทำอย่างที่เราคิด เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดส่วนมากมักจะเป็นอย่างนั้น เพราะเขาก็ทำเป็นปกติธรรมดาของเขา เราคิดไปเองปรุงแต่งไปเอง
เราทำเหตุ เราก็รับผลอยู่อย่างนั้น คือ ทุกข์ โกรธ อยู่อย่างนั้น
เข้าไปในสังคม
ชีวิตของเรา ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องในสังคมต่างๆ ด้วยอาศัยพ่อแม่หรือผู้ใหญ่หรือใครก็ตามเป็นผู้แนะนำชักชวน หรือบางครั้งรู้สึกว่าถูกบังคับ เช่น เข้าโรงเรียนอนุบาล โรงเรียนประถม มัธยม มหาวิทยาลัย เลือกวิชาที่เรียน เลือกที่ทำงาน บุคคลที่จะแต่งงาน เป็นต้น
ในที่สุดเมื่อเราไม่มีความสุข ผิดหวังในชีวิตแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าที่เราต้องทนสภาพอย่างนี้ เพราะพ่อแม่บังคับ เพราะคนนี้แนะนำเราพาเราให้รู้จัก เพราะคนนั้นเขาพูดอย่างนั้น เพราะเขาพูดอย่างนี้ แล้วก็เกิดอาฆาต พยาบาท แต่ความจริงกรรมของตนพาไปเอง
เราต้องพิจารณาให้ถูก คิดให้ถูก
อย่าคิดเบียดเบียนพยาบาทใคร
เราต้องรับผิดชอบต่อผลกรรมของเราเอง
ไม่ต้องกล่าวโทษใครทั้งสิ้น
ผิดก่อน-ผิดมาก
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
วัดป่าสุนันทวนาราม
บ้านท่าเตียน ต.ไทรโยค อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี
« « Prev : “รีเซ็ต”
7 ความคิดเห็น
สนใจก็เชิญ คลิกอ่านที่นี้
เจริญพร
สาธุค่ะ
ตามมาซึมซับ สาธุค่ะ
แต่ชอบชื่อบันทึกมาก โกรธ= บ่ (กอด) อิอิ (แหมตอนแรกคิดว่าแค่แว้บมาอ่านเท่านั้น555)
โกรธ= บ่ (กอด) โกรธ= บ่ (รัก) โกรธ= บ่ (ชอบ) โกรธ= บ่ (เอ็นดู)
โกรธ= ชัง โกรธ = คอยจับผิด
เวลาโกรธ ก็อิอิ บ่อออก และไม่อยากอิอิ
(ส่วนรอกอด ย่อมดีกว่ารอโกรธ แน่นอนอยู่แล้ว..555)
สาธุค่ะ