โกรธ = บ่(กอด) อิอิ

โดย Logos เมื่อ 29 July 2008 เวลา 0:14 ในหมวดหมู่ ประสบการณ์ชีวิต #
อ่าน: 2960

ช่วงนี้ได้หนังสือธรรมะมาหลายเล่ม แถมวันนี้ได้มามากกว่าที่ไปหยิบมาจากวัดเมื่อวันซืนซะอีกครับ

เปิดดู เจอตอนที่ชอบใจ ก็เลยเอามาอวดซะเลย

ความโกรธ

สมัยพุทธกาลพระภิกษุองค์หนึ่งทูลถามพระพุทธเจ้าว่า มีคนๆ หนึ่งมีนิสัยขี้โกรธมากมีอะไรไม่ถูกใจ ไม่ชอบหน้าใครก็ด่าๆ พวกเรารำคาญจริงๆ จะทำอย่างไรดี

พระองค์สอนว่า ความโกรธเหมือนการทำอาหารให้คนอื่นกิน ถ้าเขาไม่กินก็ต้องกินเอง ทำเองกินเองนั่นแหละ ถ้าเราไม่ชอบก็อย่าสนใจ เฉยเสียเท่านั้นเอง ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก เขาโกรธเขาด่าเรา เราเป็นทุกข์ นั่นแหละ เรากินอาหารที่เขาปรุงให้แล้วผลคือทุกข์ด้วยกันทั้งคู่

เมื่อเรากินของเขาแล้ว ก็ต้องทำอาหารให้เขากินบ้างก็คือเราก็โกรธเขาด่าเขากลับไปบ้างกลับไปกลับมาอยู่อย่างนี้หลายภพหลายชาติไม่รู้จักจบสิ้นนี่คือชีวิตของสัตว์และมนุษย์

ลองคิดดูนะอย่างเราที่เดินทางมาด้วยกันหลายคน ถึงแม้ว่าเป็นการเดินทางเพื่อแสวงบุญก็ตามสิ่งที่ได้เห็นสิ่งที่ได้ยิน อาจไม่ถูกใจกัน ผิดใจกันก็เป็นธรรมดาถ้าเราไปยึดเอาจริงเอาจังเราก็โกรธเขา กลับบ้านก็ติดอารมณ์ ครุ่นคิดไม่พอใจเขา โกรธด่า นินทาในใจตลอดคืน

เราทุกข์ตลอดคืน คนที่เรากำลังโกรธ เขาคงจะกินสบายนอนสบาย ดูโทรทัศน์ มีความสุข กับครอบครัวของเขาความโกรธของเราหลายวันก็อาจจะไม่หาย วันหนึ่งเราอาจถามเขาว่าวันนั้นทำไมเธอพูดอย่างนั้น ทำไมเธอทำอย่างนั้น โดยมากเขาก็จำไม่ได้หรอกเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้จงใจทำอย่างที่เราคิด เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดส่วนมากมักจะเป็นอย่างนั้น เพราะเขาก็ทำเป็นปกติธรรมดาของเขา เราคิดไปเองปรุงแต่งไปเอง

เราทำเหตุ เราก็รับผลอยู่อย่างนั้น คือ ทุกข์ โกรธ อยู่อย่างนั้น


เข้าไปในสังคม

ชีวิตของเรา ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องในสังคมต่างๆ ด้วยอาศัยพ่อแม่หรือผู้ใหญ่หรือใครก็ตามเป็นผู้แนะนำชักชวน หรือบางครั้งรู้สึกว่าถูกบังคับ เช่น เข้าโรงเรียนอนุบาล โรงเรียนประถม มัธยม มหาวิทยาลัย เลือกวิชาที่เรียน เลือกที่ทำงาน บุคคลที่จะแต่งงาน เป็นต้น

ในที่สุดเมื่อเราไม่มีความสุข ผิดหวังในชีวิตแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าที่เราต้องทนสภาพอย่างนี้ เพราะพ่อแม่บังคับ เพราะคนนี้แนะนำเราพาเราให้รู้จัก เพราะคนนั้นเขาพูดอย่างนั้น เพราะเขาพูดอย่างนี้ แล้วก็เกิดอาฆาต พยาบาท แต่ความจริงกรรมของตนพาไปเอง

เราต้องพิจารณาให้ถูก คิดให้ถูก
อย่าคิดเบียดเบียนพยาบาทใคร
เราต้องรับผิดชอบต่อผลกรรมของเราเอง
ไม่ต้องกล่าวโทษใครทั้งสิ้น

ผิดก่อน-ผิดมาก
พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
วัดป่าสุนันทวนาราม
บ้านท่าเตียน ต.ไทรโยค อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี

« « Prev : “รีเซ็ต”

Next : ผู้พิพากษา » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

7 ความคิดเห็น

  • #1 chaiwut28 ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 July 2008 เวลา 0:51
    • ฆ่าอะไรอยู่เป็นสุข ฆ่าอะไรไม่เศร้าโศก…

    สนใจก็เชิญ คลิกอ่านที่นี้
    เจริญพร

  • #2 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 July 2008 เวลา 2:00
    สาธุ
  • #3 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 July 2008 เวลา 8:01

    สาธุค่ะ

  • #4 rani ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 July 2008 เวลา 8:58

    ตามมาซึมซับ สาธุค่ะ 
    แต่ชอบชื่อบันทึกมาก โกรธ= บ่ (กอด) อิอิ  (แหมตอนแรกคิดว่าแค่แว้บมาอ่านเท่านั้น555)

  • #5 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 July 2008 เวลา 11:40

     โกรธ= บ่ (กอด)    โกรธ= บ่ (รัก)  โกรธ= บ่ (ชอบ)  โกรธ= บ่ (เอ็นดู)

    โกรธ= ชัง   โกรธ = คอยจับผิด  

  • #6 jchrn ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 July 2008 เวลา 6:00

    เวลาโกรธ ก็อิอิ บ่อออก และไม่อยากอิอิ
    (ส่วนรอกอด ย่อมดีกว่ารอโกรธ แน่นอนอยู่แล้ว..555)

  • #7 sasinand ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 July 2008 เวลา 23:03

    สาธุค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.11321187019348 sec
Sidebar: 0.16696095466614 sec