ไม่ได้อวด
อ่าน: 5236มีเรื่องที่ธรรมดามากจะมาเล่าสู่กันฟังสองเรื่องครับ
เรื่องแรกคือมะรุมมีฝักแล้ว มะรุมนี้ได้จากป้าจุ๋มเมื่อปีก่อน เมื่อตอนป้าจุ๋มไปบรรยายเรื่องเกี่ยวกับสมุนไพร (และเอกมหาชัย) ก่อนเกษียณอายุเล็กน้อย ได้มาสามต้น รีบเอาออกจากถุงลงดิน ต่อมาอยู่ดีๆ คนสวนก็มาตัดกระจุยไปสองต้น
ภาพข้างซ้ายนี้เป็นต้นที่รอด ตอนนี้สูงท่วมหัวและกำลังออกฝักอ่อนชุดแรกครับ เด็กในบ้านชอบไปเก็บใบมะรุมมาทำกับข้าว เด็ดไปเด็ดมามันทำท่าจะไม่ออกดอก ผมเลยบอกไว้ว่ายอดอ่อนไม่ให้เด็ดแล้ว เหลือไว้ออกดอกออกฝักบ้าง ก็เลยมีกิ่งที่สูงชะลูดขึ้นมาจากการไม่ถูกรบกวน ตอนนี้สูงสักสองเท่าของความสูงของผมครับ
อีกต้นหนึ่งที่คนสวนมาตัดกระจุยไปตั้งแต่เด็ก ปรากฏว่าไม่ตายเพียงแฮะ แต่ว่า “เตี้ยมาก” ส่วนอีกต้นที่โดนตัดนั้น ไม่เหลือซากเลยครับ
อีกเรื่องหนึ่งคือไผ่กิมซุ่งก็โตครับ ไผ่กิมซุ่งเป็นไผ่พันธุ์ดี ผมขนไปส่งที่สวนป่าก่อนเลย 10 หน่อ
ภายหลังเจอ อ.แสวง มาประชุมอะไรก็ไม่รู้ที่อิมแพค เมืองทองธานี อาจารย์อยากได้ ก็เลยไปหามาให้อีกสามหน่อ พร้อมกับซื้อของตัวเองมาด้วย นั่นล่ะครับ ถึงได้ปลูกของตัวเองช้ากว่าที่ปลูกที่สวนป่าปีกว่า
สารภาพว่าไม่ได้ดูแลเลยครับ น้ำก็ไม่รด อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าไม่ประคบประหงมแล้ว จะเป็นอย่างไร
ปรากฏว่าแทงหน่อเร็วมาก เดี๋ยวออก เดี๋ยวออก ใบเยอะแต่ลำต้นไม่สูง ผมน่าจะริดใบทิ้งเสียบ้าง จะได้ทรงดีกว่านี้
เด็กในบ้านไม่กล้าไปขุดหน่อไม้มากิน เพราะว่าเป็นของผม ฮาๆๆๆ — คิดพิลึกจัง ไม่รู้จะปล่อยไว้ทำไม เป็นหน่อไม้ไม่กิน จะให้กินตอนเป็นลำไม้ไผ่หรืออย่างไร
มะรุมกับไผ่ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าเขียนเลย: ที่จริงเป็นแง่คิดสำคัญครับถึงจะไม่มีค่าอะไร
ต่อให้ตั้งใจดีแค่ไหน ถ้าไม่ลงมือทำแล้ว ก็ไม่มีทางรู้ว่าจะสำเร็จ หรือว่า “ถูกต้อง” หรือไม่ เมืองไทยมีคนวิจารณ์ มีคนชี้นิ้ว คนโบ้ย คนรู้ทฤษฎี มีผู้สูงส่งอยู่มากมายแล้ว ขาดคนทำครับ ขาดแคลนอย่างยิ่ง มีแต่คนอ้างข้ออ้าง-ข้อแม้บ้าๆ บอๆ
ป่วยการจะมาบ่นโลกร้อน ต้องช่วยกันปลูกต้นไม้ แต่ตัวเองไม่ยอมทำอะไร
ป่วยการจะบอกรักชาติ แต่พูดมากจนน้ำลายฟูมปากแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ลงมือทำอะไรบ้างหรือยังครับ
9 ความคิดเห็น
โดนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีพวกรู้แต่ไม่ทำ แถมด้วยพวกไม่รู้(แต่แกล้งรู้) แล้วยังไปบอกให้คนอื่นทำ
สู้พวกเราไม่ได้ ไม่รู้ ไม่ชี้ ไม่ทำ…….ล้อเล่นน่า ไม่รู้มาก แต่ทำเท่าที่รู้ แถมพยายามเรียนรู้ให้รู้มากขึ้น อิอิ
จำและชอบคำที่คุณคอนใช้ คือ remote order
ที่ชอบเพราะทำให้เข้าใจได้ชัดถึงการคิดเองเออเองโดยไม่ได้ไปอยู่หน้างานหรือลงมือปฏิบัติเอง แต่ต้องการควบคุมทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการ
สังคมถูกลอยแพ (คำของครูบา) ก็คงเป็นอย่างนี้ คือ คนพูดว่า “น่าจะ” ง่ายกว่า คนที่ทำเอง
ยุคของสังคมถูกลอยแพนี้คนในเรือลำเดียวกันก็ยังมองไม่เห็นว่า เรือที่นั่งมันรั่วและยังคิดว่าจะเกี่ยงกันให้คนอื่นอุดรูรั่วให้
ครูบามาเชียงใหม่คราวนี้ ได้มีโอกาสฟังท่านพูดถึงราชการไทยและสังคมไทยที่เป็นอยู่และจะเดินไปข้างหน้ากันอย่างไรค่ะ…ฟังแล้วยิ่งเห็นชัดว่าไม่เริ่มต้นทำอะไรเลยและยังจะเกี่ยงงอนกันนั้น เวลาของเรือแตก แพแตก ยิ่งใกล้เข้ามาเหลือเกินค่ะ และเมื่อเรือจมแล้ว ไม่มีใครจะรอดได้สักคน
(ต้นมะรุมในรูปโตเร็วนะคะ ของที่บ้านได้จากสวนป่ายังสูงแค่ท่วมหัวไม่มีฝักค่ะ)
ดีใจจังเลยค่ะที่เห็นต้นมะรุมโตแล้ว จำได้ว่าตอนที่ให้ไปนั้นสูงคืบกว่าๆเท่านั้นเองค่ะ
ไม่ทราบเพราะอะไร…อ่านคอมเม้นท์ของอ.จอมป่วนทีำไร…
เห็นด้วยทุกทีเลย!!!
อ้อ…สงสัยว่า ทำไมไผ่ขึ้นตรงไหน หญ้าไม่ขี้นตรงนั้นล่ะคะ
#6 ไม่รู้ซิครับ แต่กอไหนกอนั้น — ไผ่เป็นพืชตระกูลหญ้าขั้นเทพ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะสำหรับลูกไผ่กิมซุ่ง…แต่ขอยืนยันว่าหน่อหวานอร่อยจริงค่ะ
เรื่องมีต้นไผ่ หญ้าหรือวัชพืชไม่ขึ้นเลย…
ไปคุยกับพี่ที่รู้จักเป็นนักวิชาการเกษตร พี่เขาเดาว่า ต้นไผ่นี้จะแผ่รากฝอยในระดับตื้นคลุมดิน และรากฝอยไปถึงไหน กิ่งก้านก็แผ่ไปถึงที่นั่น ใบไผ่มักจะหนาทึบและต้นไม่สูงมากนัก แดดส่องลงมาไม่ได้ หญ้าและวัชพืชจึงหมดโอกาสเติบโตค่ะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่เป็นการเดา..นะคะ