ขนน้ำ ทำไมต้องแบก

โดย Logos เมื่อ 23 June 2009 เวลา 0:07 ในหมวดหมู่ การบริหารจัดการ #
อ่าน: 3778

เมื่อดูรูปแล้ว ถ้าคิดเอาง่ายๆ ก็จะตั้งข้อสังเกตว่า “สมควรแล้ว ลากเอาง่ายกว่าเยอะ” — ก็นั่นนะซิครับ ปัญหาคือในเมื่อลากได้ ทำไมจึงแบก ใครๆ ก็มองอย่างนั้น

ความคิดเรื่องการลากถังน้ำแทนการแบก ดูเผินๆ ก็เป็นเรื่องสมเหตุผลมาก แต่ก็เหมือนกับการที่ไม่ได้ทำแต่ไปดูเฉลยแล้วมาวิจารณ์; สิ่งที่ยากและหลงประเด็นได้ง่ายเหลือเกิน คือการเข้าใจเป้าหมาย (ขนน้ำ) และกล้าคิดหาทางออกด้วยวิธีการที่แตกต่างออกไป/กล้าทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป เพื่อผลลัพท์ที่ดีกว่า (แล้วแต่ว่าคำว่า “ดีกว่า” จะมีความหมายอย่างไร)

ถ้าจะเดินหน้าไปโดยไม่รู้ว่าเป้าหมายอยู่ตรงไหน มีโอกาสเดินถึงเป้าหมายเหมือนกันครับ เหมือนหมูวิ่งชนปังตอ

ที่แย่คือในการเดินหน้าไปนั้น กลับมาสนใจท่วงท่าเดินว่าสง่างามหรือไม่ ซึ่งเป็นวิธีมองแบบระบบราชการทั่วไปที่สนใจกระบวนการมากกว่าผลลัพท์ มองประสิทธิภาพ กะปิ (KPI) และขั้นตอนตามระเบียบ มากกว่าประสิทธิผลและประชาชนผู้เป็นนาย

พลทหารอยากเป็นนายพล คิดเอาง่ายๆ ว่าเป็นนายพลแล้วสบาย โดยไม่รู้ว่านายพลแบกรับอะไรไว้… พันธกิจจะสำเร็จได้ ก็ด้วยความสนับสนุนของนายพัน นายร้อย นายสิบ พลทหาร และหน่วยสนับสนุนข้างเคียงอื่นๆ

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่าพันธกิจของส่วนรวม ยิ่งใหญ่กว่าใครเป็นอะไร ใครใหญ่โตแค่ไหน — อำนาจที่แท้จริง เป็นสิ่งที่ผู้อื่นมอบให้เท่านั้น อำนาจไม่ใช่เรื่องที่คิดเอาเอง อุปโลกน์ตัวเอง เคลมว่าตัวเป็นโน่นเป็นนี่ เรื่องของอัตตาทั้งนั้น

ทำงานคนเดียว ได้ผลลัพท์จากกำลังของคนคนเดียว; คิดคนเดียว ลึกซึ้งได้แค่ความซับซ้อนของสติปัญญาของคนคนเดียว

เป้าหมายบรรลุได้ด้วยวิธีการ และการปฏิบัติให้เกิดผล; อุดมคติ (ดีแต่ปฏิบัติไม่ได้, เพ้อเจ้อ, ฝันเฟื่อง) ไม่ต่างอะไรเลยกับการไม่ปฏิบัติ เพราะทั้งคู่คือความล้มเหลว ในแง่ที่ว่าไม่สามารถบรรลุเป้าตามพันธกิจ คือไม่ได้ทำงานให้ลุล่วงไป

ก็แล้วในเมื่อยังไม่ได้ลงมือปฏิบัติ จะรู้ได้อย่างไรว่าวิธีการนั้นปฏิบัติได้หรือไม่ได้: ตรงนั้นล่ะครับ ช่วยแยกแยะได้ว่าระบบความคิดของใครเป็นอย่างไร (อย่าติดแหงกอยู่แค่ใครถูกใครผิด ถูกผิดขึ้นกับมุมมอง; อย่าลืมว่าเป้าหมายคือการปฏิบัติที่เกิดผล ไม่ใช่แค่ได้ทำสนองตัณหาใครสักคนหรือหลายคน)

สิ่งต่างๆ เป็นเหตุเป็นผลกัน มีเหตุจึงมีผล มีผลเพราะมีเหตุ ไม่มีอะไรอยู่ดีๆ ก็เกิดขึ้น แต่การพยายามหาเหตุผลกับเรื่องราวของชีวิต มีเหตุผลกับทุกเรื่อง ทำให้วิกลจริตได้ (ลักษณะที่ 3 ใน อจินตติสูตร 21/77)

ชอบสามย่อหน้าสุดท้ายของบันทึก วันพิเศษ…. อิอิ เป็นพิเศษครับ

« « Prev : ภาพลับ

Next : กฤษณาสอนน้อง » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

3 ความคิดเห็น

  • #1 Lin Hui ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 June 2009 เวลา 23:15

    อ่านแล้วทำให้เห็นภาพใครคนหนึ่ง 5555555555

  • #2 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 June 2009 เวลา 23:36
    ?!?!?!

    ที่จริงผมไม่ได้พยายามจะหมายถึงใครเลยนะครับ เพราะว่าคนเปลี่ยนแปลงได้ ผมอยากให้บันทึกของผมทุกบันทึก ใช้ได้ตลอดกาลสมัยครับ จึงให้ไว้แต่แง่คิดมุมมองเท่านั้น

  • #3 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 June 2009 เวลา 20:24

    อ่านแล้วนึกคิดถึงอาม่า อิอิ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.13355803489685 sec
Sidebar: 0.1536819934845 sec