ลานซักล้าง

เพิ่งเขียนในบันทึกก่อนว่าจะไม่เขียนเรื่องพระไม้อีกแล้ว แต่บันทึกนี้เป็นเรื่องพระทอง

หลังจากขัดจนเรียบ ดูสมมาตรซ้ายขวาทั้งด้านหน้าและด้านหลัง เจียรฐานพระให้เล็กลง เมื่อคืนผมก็ทาสี Flex ที่องค์พระ แล้วลงมือปิดทองจนทั่วทั้งองค์เลยครับ

ที่จริงพระทองก็เสร็จประมาณตีสี่ แต่ผมอยากดูองค์พระในแสงแดด จึงไม่ได้เขียนบันทึกเมื่อคืนนี้ เอาไปให้แม่ปิดทองก่อน แล้วก็ให้พ่อปิดทอง เห็นพ่อแม่ปลื้มและมีความสุข ก็เป็นรางวัลที่พอใจแล้วครับ

อ่านต่อ »

วันนี้มีสารคดีมาสัมภาษณ์ คำถามน่าสนใจ+ตอบยาก แต่คุยกันสนุกดีทั้งหน้ากล้องและหลังกล้อง หลังจากคุยกันจบ ก็ไปซื้อของมาซ่อมแซมรอยแตกของไม้ในองค์พระ แล้วก็รีบกลับมาขัดพระต่อครับ

ตอนนี้ เอวพระเริ่มคอดลง รูปข้างล่างอาจดูยากสักหน่อย แต่เอาไปให้แม่ดูแล้ว แม่พอใจ ผมเอากาวลาเท็กซ์ผสมฝุ่นไม้ อัดเข้าไปในรอยแตกของไม้ ซ่อมแล้วก็ดูดีนะครับ (รูปข้างล่างก่อนซ่อม) ชิ้นงานท้ายสุดแล้วไม่โดนแดด ส่วนฐานคิดว่าจะวางในฝากระป๋อง แล้วหล่อด้วยอีพ็อกซี่ใส เพื่อรักษาฐานไม้ไว้ไม่ให้แตก

ยังต้องค่อยๆ ขัดเก็บรายละเอียดไปเรื่อยๆเสร็จเมื่อไหร่ ก็จะทาสี Flex แล้วปิดทองเลยครับ

อ่านต่อ »

ตั้งแต่เริ่มแกะพระไม้มาเป็นเวลา 12 วันจนวันนี้ ผมแทบไม่ได้เขียนบันทึกในบล็อกเลย ช่วงดึกๆ หนีไปเล่นทวีตเตอร์ แต่ช่วงกลางวัน แกะพระไม้ตลอดเวลาที่ว่าง

รูปซ้ายเป็นท่อนไม้ที่ยังไม่ได้แกะ ส่วนรูปขวาแกะ+ขัดจนถึงเมื่อกี๊

พระองค์ไม้นี้ได้รับแรงบันดาลใจจาก ฤๅษีอ้น (อ.อภิชาติ เจริญมา คนจริงแห่งลำปรายมาศ) ซึ่งแกะเล่นแปดปาง-วันพุธมีสองปาง

ผมคิดจะแกะพระองค์นี้ให้พ่อ จึงเลือกปางห้ามญาติ (ห้ามพยาธิ) แต่ดันจำผิด พ่อเกิดวันอังคารต่างหาก แต่โชคดีแม่เกิดวันจันทร์ ก็เลยเปลี่ยนเป็นให้แม่แทน ไม่เป็นไร พระอรหันต์ในบ้านทั้งคู่ ส่วนพระของพ่อ รอไม้โมกจากสวนป่า ซึ่งเป็นของฝากจากครูบา+แม่หวี ให้แห้งก่อนครับ

เมื่อขึ้นรูปพระได้แล้ว ต้องถามตัวเองบ่อยๆ ว่าเมื่อไหร่จะพอ วันนี้ตอบได้แล้วว่าพอแล้ว แม้ไม่สวยเหมือนพระโลหะหล่อ แต่เป็นงานที่ตั้งใจทำ ทั้งที่ตอนเริ่มต้น ก็ไม่มีความพร้อมในด้านใดๆเลย ทั้งทักษะ ความรู้ หรือเครื่องมือ

ระหว่างที่แกะพระ จิตใจผมไม่วอกแวก อยู่กับพระตลอด (ยกเว้นวันแรก ซึ่งเผลอนิดเดียว เลือดสาด แผลที่นิ้วโป้งในรูปข้างบน) ไม่คิดว่าการกระทำเรื่องนี้เป็นการฝึกสมาธิ แต่คิดว่าเป็นการฝึกอิทธิบาท น่าจะตรงกว่าครับ

อ่านต่อ »

ไม่ใช่อะไรกันนักหนาหรอกครับ นอกจากผม (และน้องๆที่มาดูวันแสดงพลุ ซึ่งยังไม่เป็นรูปร่างถึงขนาดนี้แล้ว) ก็ยังไม่มีใครอื่นที่เคยได้จับต้องพระไม้เลย

วันนี้เปิดตัวพระไม้ซึ่งสเลนเดอร์กว่าเมื่อวานเล็กน้อยให้แม่ดู แม่ว่าสวยมาก ไม่นึกว่าจะทำออกมาได้ขนาดนี้

แล้วก็ไปรับป้าจุ๋ม อวดป้าจุ๋มอีก ป้าจุ๋มว่าสวยเหมือนกัน เออ…ได้ใจ

จากนั้นก็ไปหาครูบา+แม่หวี ซึ่งชวนพิสูจน์อ่อมแซบ เกิดอาการติดขัดนิดหน่อย ป้าจุ๋มจะเดินทางพรุ่งนี้เช้า อยู่ร่วมไม่ได้ ส่วนผมก็ไม่อยากขับรถกลางคืน ก็เลยชวนกันไปตั้งแต่บ่าย ขับรถไปอีกสองร้อยเมตรจะถึงที่หมาย มี SMS มาถามว่าจะไปเมื่อไหร่ จะขอติดรถไปด้วย เหอ เหอ คนจะแห้วนะ…

เพื่อไม่ให้ทำร้ายจิตใจกันมากเกินไปว่าติดต่อมาเมื่อใกล้จะถึง ผมจึงเลี้ยวไปเสาชิงช้า ทีแรกคิดว่าจะไปซื้อยางรักกระป๋องกับทองคำเปลวมาติดพระไม้ ก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าจะแพ้ยางรักหรือไม่ ยิ่งมีแผลจากการแกะพระยังไม่หายเสียด้วย พอดีทางร้านแนะให้ทาสี Flex แล้วปิดทองทับ เออก็ดีเหมือนกัน เลยซื้อมาลอง ก่อนทาต้องเตรียมผิวให้ดีเสียก่อน พระไม้มีรอยแตกใหญ่ในเนื้อไม้หลายแห่ง

แล้วก็ไปหาครูบา ครูบานั่งมองพระแบบพินิจพิเคราะห์อยู่นาน แต่ไม่ได้ชมว่าสวย กลับบอกว่าองค์นี้มีองค์เดียวในโลก คือทั้งโลกนี้ คงไม่มีใครเอาไม้ยูคาลิปตัสมาแกะ เพราะทั้งแข็ง ทั้งเหนียว ฮา…

ว่าแล้ว แม่หวีก็นำไม้โมกซึ่งตั้งใจนำมาฝากจากสวนป่า ขอบคุณนะครับ

อยู่ดีๆ ผมก็เปิดปฏิทินในมือถือ เช็ควันเกิดพ่อแม่ ปรากฏว่าพ่อไม่ได้เกิดวันจันทร์! อ้าว!! แต่แม่เกิดวันจันทร์!!! ส่วนพ่อเกิดวันอังคาร!!!! มีไม้โมกขนาดใหญ่มาพอแกะปางไสยาสน์ (ประจำวันเกิดของคนเกิดวันอังคาร) ได้พอดีเลย!!!!! ครูบาว่าไม้ยังไม่แห้ง ให้เอาตากแดดไว้สักเดือนก่อน

พระไม้องค์นี้ จึงเปลี่ยนไปให้แม่แทน เมื่อกลับมาถึงบ้านก็บอกแม่ แม่ปลื้มมาก ได้แอปเปิ้ลปอกเรียบร้อยหนึ่งจาน

ไม้โมกสี่ท่อน, สี Flex กระป๋องเขียว, ทองคำเปลว, พระไม้, พระดินน้ำมัน และตุ๊กตาของขวัญปีใหม่ชิ้นแรกของปี

เมื่อวานงานเข้า ให้สัมภาษณ์รายการสารคดีอยู่หลายชั่วโมง คอแตกตามเคย แล้วไปหาความรู้ใหม่ที่งาน iZen @SIU ก็สนุกแบบต้องคิดครับ เมื่อวานเลยไม่มีเวลาทำพระไม้ต่อ

วันนี้หลังจากนอนเต็มที่แล้ว วันนี้คิดว่าจะไปสมัชชาสุขภาพ @ศุนย์ประชุมสหประชาชาติ ดีหรือไม่ จอมป่วน ลุงเอก ครูบา ขึ้นเวทีเวลาเดียวกัน แต่การประชุมใดที่ผมไม่ได้แสดงความคิดเห็น ไม่เป็นที่นิยมครับ ตอนบ่ายจึงแกะพระต่อดีกว่า

และแล้ว… พระไม้ก็ใกล้สำเร็จเต็มทนแล้วครับ

เทียบเมื่อวาน (ขวา) กับวันนี้ (ซ้าย)

อ่านต่อ »

ปรากฏว่าการตัดสินใจปั้นแบบพระจากดินน้ำมัน เป็นการตัดสินใจที่ดีมาก ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งสำหรับคำแนะนำครับ

ครั้งที่แล้ว ตอนผมปั้นพระดินน้ำมันออกมาเป็นแบบ ก็คิดว่าดีแล้ว แต่พอนั่งมองสัดส่วนไปมา ยังคิดว่าบึ้กเกินไป สัดส่วนก็ดูแปลกๆ เลยลองปรับสัดส่วนดูอีกทีครับ ได้พระที่บางลง

แบบพระดินน้ำมันเดิม (ซ้าย) กับแบบดินน้ำมันใหม่ (ขวา) — ถ้าอยู่ดีๆ แกะเลย จะแก้ไขไม่ได้ ตัดไม้ออกไปแล้ว ต้องทิ้งทั้งท่อน

อ่านต่อ »

ก็นี่ล่ะนะครับ คนมีความอยาก นึกจะทำก็ทำเลย ทั้งที่ไม่เคยทำ ไม่มีทักษะใดๆ ถ้าทำเอามัน ไม่เดือดร้อนใคร ก็เป็นเรื่องส่วนตัว เหมือนพระไม้องค์ที่พยายามจะสร้างขึ้นมานี่ล่ะครับ

แต่ผมได้คำแนะนำดีๆ มากมาย คุณ LJ แนะนำมาหลายช่องทาง คิดแล้วดีกว่าจริงๆ นะครับ ก็เลยไปซื้อดินน้ำมันมาแกะแบบพระขนาดเท่าองค์จริง ซึ่งทำให้เทียบขนาด เทียบมุมกับการแกะไม้ได้ง่ายขึ้นมาก

ไม่ได้พยายามเป็นไฮโซหรอกนะครับ แต่ไปซื้อดินน้ำมันมาจากเอ็มโพเรียม (จ่ายในราคาเอ็มโพเรียมซึ่งไม่จำเป็นเลย) ซื้อจากที่นั่นเพราะไปธุระแถวนั้นพอดี

วันนี้ ใช้เวลาสองชั่วโมงแกะแบบพระขนาดเท่าองค์จริง วัตถุประสงค์คือเพื่อดูว่าจะต้องตัดไม้ออกตรงไหน ลึกเท่าไหร่

มีพลาดจริงๆ ครับ ต้องอุด ต้องปั้นพระกรใหม่ นี่ดีนะที่ไม่ดื้อ(มาก) ถ้าเป็นไม้ที่ทำอยู่ ต้องเริ่มใหม่หมดเลย

แกะออกมาทีแรก พระดินน้ำมันบึ้กไปหน่อย ต้องเจียรออกอีกรอบหนึ่ง ได้รูปร่างคร่าวๆ ดังรูปทางขวานั่นแหละครับ สัดส่วนตามร่างในกระดาษ สเลนเดอร์กว่านี้ แต่พอเป็นแบบดินน้ำมัน ทำไม่ได้เพราะไม่ได้ใส่แกนไว้ข้างมร ถ้าผอมกว่านี้ก็จะอ่อนเกินไป

ยังไม่ได้ใส่รายละเอียด ไม่มีเวลาแล้ว ยังไม่ได้ตั้งกล้องเพื่อถ่ายพลุเฉลิมพระเกียรติเลย — เขามาจุดใกล้บ้าน

พระดินน้ำมัน ยังขาดรายละเอียดอีกเยอะครับ แต่พอได้ไอเดียเกี่ยวกับมุมที่ตัด เพราะใช้ woodcut ทำ ไม่ได้ใช้การปั้น (ยกเว้นแขนขวาที่ผมตัดพลาดไป) ที่ดูเรียบคือเอานิ้วถูบริเวณที่เฉือนออกไป

ที่ร่างไว้ในกระดาษ มีจีวร มีรายละเอียดเพียบครับ โหย ไม่ได้ประมาณตัวเองเล้ย

สมัยเริ่มเล่นกอล์ฟเมื่อสิบห้าปีก่อน โปรบ่นว่าเพิ่งเริ่มเล่น บ่นเหมือนฝีมือระดับซิงเกิ้ลแฮนดิแค็ป (แต่พอฝีมือซิงเกิ้ล ก็เลิกเล่นซะงั้น)

การแกะรูปลอยตัวแบบที่ตั้งใจจะทำนี้ เป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็นสำหรับคนที่ไม่ได้เรียนและฝึกฝนมา มีโอกาสล้มเหลวมากกว่าสำเร็จด้วยซ้ำไป เพราะว่าขุดลึกไปนิดเดียว ไม่มีทางซ่อมแซม; เมื่อตั้งใจแล้ว ศึกษาแล้ว ก็ลงมือทำเลย ไม่ตั้งเงื่อนไข เมืองไทยมีคนพูดมากกว่าคนทำครับ บ้านเมืองจึงไม่ไปไหนเสียที

แต่ผมขึ้นรูปพระไม้ เทียบกับแบบที่ร่างไว้เป็นขนาดจริงแล้ว วันนี้ยังไม่ได้ตัดอะไรเกินไป ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ยังไม่เจ๊ง

พระไม้วันนี้ (ซ้าย) เทียบกับเมื่อวาน (ขวา)

ส่วนที่ดูเป็นก้อนกลมสองก้อนซ้อนกัน เป็นอาณาบริเวณของพระเศียรและพระโมฬี กันที่ไว้คร่าวๆ ยังไม่เจียรเข้าไปใกล้องค์จริง ไม่ควรรีบร้อนทำ

หลังจากนี้ คงเขียนบันทึกรายงานความคืบหน้าประมาณสัปดาห์ละครั้งนะครับ พรุ่งนี้จะไปชัยภูมิตั้งแต่เช้า

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกยิ่งกว่าความตาย ก็คือ ความไม่ตายของต้นเหตุที่ทำให้เราเดือดร้อน ทุกข์ทรมานทั้งด้านร่างกายและจิตใจอันได้แก่ พลังงานอวิชชา อัสสาทะ กิเลส ตัณหา อุปาทานในจิตวิญญาณเรา ซึ่งจะติดตามไปสร้างความเดือดร้อนทุกข์ทรมานให้เราทุกภพทุกชาติอย่างไม่รู้จบไม่รู้สิ้น และจะทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นๆ ถ้าเราเติมอาหารเติมเชื้อเพลิงพลังงานให้มันอยู่ตลอด ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนั้น — จากบันทึกในลานสวนป่า

ต่อจากเมื่อวาน แผลไม่ระบม จึงแกะพระต่อครับ

แต่จากคำแนะนำทั้งในความคิดเห็น ทาง SMS และโทรคุยกัน วิธีการมีมากมาย เลือกไม่ถูกเลย ผมชอบคำแนะนำของ อ.พฤษภ์ ที่ให้ใช้เลื่อย แต่วันนี้ยังไม่ได้ทำหรอกครับ สถานที่ไม่ค่อยเอื้ออำนวย ผมแอบทำไม่ให้พ่อรู้ แต่คนอื่นรู้กันทั้งบ้าน อีกอย่างหนึ่งคือ ผมไม่ค่อยไว้ใจตัวเองเวลาใช้เครื่องมือหยาบๆ ครับ

ครูบาแนะให้ลองที่กรอแบบหมอฟัน ราคาไม่แพง แต่ผมมีเครื่องมืออื่นอยู่แล้ว คือสว่านความเร็วสูง คอตรง ซึ่งมีหัวเจียร เพียงแต่ว่าหัวเจียรใช้ทำงานไม้ไม่ดีนัก (ละเอียดเกินไป) จึงต้องพลิกแพลง

ก็เลยจะไปซื้อกระดาษทรายหยาบมากๆ เดินดูไปดูมา ไม่ถูกใจ จะกลับอยู่แล้ว ไปเจอกระดาษทรายสำหรับเครื่องขัดแบบสายพาน มีสามแผ่นราคารวมสี่สิบกว่าบาท เลยหยิบมาชุดหนึ่งครับ เป็นสายพานกระดาษทรายเบอร์ 36 แต่จะใช้เบอร์ 40 ก็ไม่น่าเกลียด เบอร์ยิ่งต่ำก็ยิ่งหยาบ

ตัดกระดาษทราย เป็นวงเกือบกลม ไม่จำเป็นต้องกลมดิ๊ก เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 นิ้ว ผมใช้สองชั้นประกบกลับหน้าหลังเพื่อให้แข็งพอ เจาะรู ใส่แกน แล้วต่อกับเครื่องเจียร

พบว่ากินเนื้อไม้มากกว่าหัวเจียรที่มากับเครื่อง แถมมีราคาถูก ทำเองได้ซะด้วย — หัวเจียรวางอยู่ข้างกรรไกร

ทีนี้ก็สนุกล่ะ ทำการขึ้นรูปต่อ จะเห็นส่วนลำตัวขององค์พระ ผมใช้สว่านกับหัวกระดาษทรายขัด ทำให้เรียบผิดปกติ แต่ส่วนเศียรพระ ยังใช้สิ่วเล็กขุดต่อไปครับ สะใจดี ได้แผลเล็กมาอีกแผลหนึ่ง รูปวันนี้ (ซ้าย) เทียบกับเมื่อวาน (ขวา) หลังเลือดสาด

“เรียนในห้อง…ได้ความรู้
เรียนนอกห้อง…ได้ความจริง

เอาความรู้บวกกับความจริง
เราได้…ความรู้จริง”

ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ หนังสือ “คนนอกระบบ”
ปราชญ์ชาวบ้านที่ไม่ชอบให้เรียกอย่างนี้
มหาชีวาลัยอีสาน บุรีรัมย์

วันนี้เป็นวันหยุดชดเชย ทั้งๆ ที่รู้ว่า ผมก็ออกไปนอกบ้านไปหาซื้อเครื่องมือช่าง คืออย่างนี้ครับ เมื่อคราวไปสวนป่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เห็นฤๅษีอ้นแกะไม้เป็นพระ ชอบมาก ชอบจริงๆ คิดจะทำบ้าง องค์แรกจะทำให้พ่อ ไม่ปลุกเสก อาจจะไม่ถูกพุทธลักษณะ แต่มีความสุขที่จะทำ และตั้งใจทำให้พ่อครับ

พ่อเกิดวันจันทร์ มีพระประจำวันเกิดเป็นปางห้ามญาติ พระอาจารย์ชัยวุธบอกว่ายกสองมือเป็นปางห้ามสมุทร ยกมือเดียวเป็นปางห้ามญาติ… โอ ดีที่กลับไปอ่านบันทึกเก่า เพราะถ้าค้นเว็บจะเจอรูปทั้งสองปางภายใต้คำบรรยายเดียวกัน ก็จะงงอีก

ตอนเย็น จึงไม่ตัดหญ้า/ปลูกต้นไม้/ให้อาหารหมา แต่ไปหาเลื่อยมาตัดท่อนไม้เก่าที่แห้ง ได้ทรงกระบอกขนาดพอเหมาะ เนื้อไม้ไม่แข็งเกินความตั้งใจ

จากนั้นก็เริ่มกำหนดสัดส่วนความสูงขององค์พระ (จากเส้นผ่าศูนย์กลางของฐาน) เอาดินสอร่างไว้เป็นแนว แล้วก็เริ่มขุดเลยครับ ใช้สิ่วแกะไม้แบบเด็กๆ นั่นแหละ ผมเริ่มขึ้นรูปจากด้านหลังก่อนเพราะค่อนข้างเรียบ ไม่ได้เล่นอะไรอย่างนี้มาตั้งแต่อยู่โรงเรียนแล้ว สนุกดีครับ ผลลัพท์เป็นดังนี้

ทำไปได้นิดเดียว แสงก็ยังไม่หมด แต่ทำต่อไม่ได้หรอกครับ คือว่าการควบคุมกล้ามเนื้อเล็ก เช่นแขน/ขา/นิ้วของผมนั้น มันไม่ค่อยเชื่อฟังสมอง ดังนั้น แทนที่จะไสสิ่วไปบนไม้ สิ่วกลับไถลมาไสไปบนนิ้วของผม เลือดออกเยอะแยะ เอามือกดห้ามเลือดจนหยุดแล้ว ก็ยังออกมาอีกสองสามยก แดงฉานไปหมด แล้วนิ้วผมก็เป็นดังรูปข้างล่าง

อืม อย่าว่าทำแผลไม่เป็นเลยครับ ล้างแผลแล้ว เอาสำลีกดแผลไว้ แล้วพันพลาสเตอร์ให้แน่น กลัวเลือดออกมาอีก (สองสามรอบก่อน เลือดออกเยอะ กลัวเลอะเทอะครับ) ตื่นขึ้นมา ไม้รู้ว่าจะอักเสบหรือไม่ ถ้าไม่ก็จะทำต่อตามความตั้งใจ แต่จะต้องระมัดระวังมากขึ้น

ถ้าแผลอักเสบ คงต้องเปลี่ยนวิธีการ คืออาจจะเลี่ยงไปใช้ปูนพลาสเตอร์ ขึ้นรูปคร่าวๆ มาเพื่อที่จะไม่ต้องตัดมากนัก

เอายังไงดีเอ่ย