ย่าเหล
อ่าน: 3146วันนี้ไปนมัสการพระปฐมเจดีย์มาครับ คนเยอะมาก ทั้งๆ ที่เป็นเวลาสองอาทิตย์ก่อนงานประจำปี (9-19 พ.ย.) เดิมจะไปตั้งแต่วันศุกร์แล้ว แต่เกิดโลกหมุนขึ้น เลยเลื่อนเป็นวันนี้
ไหว้พระเสร็จ ก็ไปกินข้าวกลางวันร้านใบเมี่ยง หน้ามหาวิทยาลัยศิลปากร เคยไปกินกับป้าจุ๋มและน้องจิ พ่อแม่น้องและหลานชอบกันทุกคน
แล้วก็ไปพระราชวังสนามจันทร์ อากาศร้อนจัด เลยเช่ารถกอล์ฟขับเที่ยวกัน พระตำหนักต่างๆ ขึ้นไปได้ แต่ไม่ให้ถ่ายรูป ผมชอบเรือนไทยที่สุด ก่อนออกมา ก็ไปพบอนุสาวรีย์ย่าเหลซึ่งเรียนตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เคยเห็นของจริง
ย่าเหล เป็นสุนัขทรงเลี้ยงของล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ เสียชีวิตเนื่องจากถูกยิง พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฯ ทรงโปรดให้สร้างอนุสาวรีย์หล่อด้วยทองแดงขึ้นที่พระราชวังสนามจันทร์ แล้วให้จารึกขอความต่อไปนี้ไว้ที่ฐาน
| ๏ อนุสาวรีย์นี้เตือนจิตร์ | ให้กูคิดรำพึงถึงสหาย |
| โอ้อาไลยใจจู่อยู่ไม่วาย | กูเจ็บคล้ายศรศักดิ์ปักอุรา |
| ยากที่ใครเขาจะเห็นหัวอกกู | เพราะเขาดูเพื่อนเห็นแต่เป็นหมา |
| เขาดูแต่เปลือกนอกแห่งกายา | ไม่เห็นฦกตรึกตราถึงดวงใจ |
| เพื่อนเป็นมิตร์ชิดกูอยู่เนืองนิตย์ | จะหามิตร์เหมือนเจ้าที่ไหนได้ |
| ทุกทิวาราตรีไม่มีไกล | กูไปไหนเจ้าเคยเป็นเพื่อนทาง |
| ช่างจงรักภักดีไม่มีหย่อน | จะนั่งนอนยืนเดินไม่เหินห่าง |
| ถึงยามกินเคยกินกับกูพลาง | ถึงยามนอน ๆ ข้างไม่ห่างไกล |
| อันตัวเพื่อนเหมือนมนุษสุจริต | จะผิดอยู่แต่เพียงพูดไม่ได้ |
| แต่เมื่อกูใคร่รู้ความในใจ | กูมองดูรู้ได้ในดวงตา |
| โอ้อกกูดูเพื่อนอยู่หรัด ๆ | เพื่อนมาพลัดพรากไปไม่เห็นหน้า |
| กูเผลอ ๆ ก็เชง้อเผื่อเพื่อนมา | เสียงกุกกักก็ผวาตั้งตามอง |
| อันความตายเป็นธรรมดาโลก | กูอยากตัดความโศรกกระมลหมอง |
| นี่เพื่อนตายเพราะผู้ร้ายมันมุ่งปอง | เอาปืนจ้องสังหารผลาญชีวี |
| เพื่อนมอดม้วยด้วยมือทุรชน | เอารูปคนสรวมใส่คลุมใจผี |
| เป็นคนจริงฤๅจะปราศซึ่งปรานี | นี่รากษสอัปปรีปราศเมตตา |
| มันยิงเพื่อนเหมือนกูพลอยถูกด้วย | แทบจะม้วยชีวังสิ้นสังขาร์ |
| จะหาเพื่อนเหมือนเจ้าที่ไหนมา | ช้ำอุราอาไลยไม่วายวัน |
| เมื่อยามมีชีวิตร์สนิทใจ | ยามบรรไลยลับล่วงดวงใจสั่น |
| ด้วยอำนาจจงรักภักดีนั้น | ขอให้เพื่อนขึ้นสวรรค์สำราญรมย์ |
| ถึงจะมีหมาอื่นมาแทนที่ | กูก็รักเพื่อนนี้เป็นปฐม |
| ที่ไหนเล่าจะสนิทและชิดชม | ที่ไหนเล่าจะนิยมเท่าเพื่อนรัก |
| ถึงแม้จะไม่มีรูปนี้ไว้ | รูปเพื่อนฝังดวงใจกูตระหนัก |
| แต่รูปนี้ไว้เป็นพยานรัก | ให้ประจักษ์แก่คนผู้ไมตรี |
| เพื่อนเป็นเยี่ยงอย่างมิตร์สนิทยิ่ง | ภักดีจริงต่อกูอยู่เต็มที่ |
| แม้คนใดเป็นได้อย่างเพื่อนนี้ | ก็ควรนับว่าดีที่สุดเอย |
 |
|
« « Prev : เจ้าเป็นไผ ๒ พร้อมส่ง
2 ความคิดเห็น
คนเลี้ยงหมาทุกคนจะทราบดีครับ ว่านิสัยแบบหมาๆ นั้นมีเสน่ห์กับผู้เลี้ยงเพียงใด บ้านผมมี 7 ตัวครับ
ดีจังเลยนะค่ะคุณอารอกอด ได้ไปเที่ยวด้วย
หลังจากที่พลอยปิดเทอมก็พักผ่อนเต็มที่ไม่ได้เข้ามาเลย
วันนี้เปิดเทอมแล้วค่ะ คงต้องตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้เต็มที่ ^^
ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องย่าเหลนะค่ะ