ลานเรียนชีวิต

อานิสงส์จากงาน Ignite Thailand ของ เครือข่ายพลังบวก ในคืนวันที่ 16 มิถุนายน 2553 ที่ลุมพินีสถาน อาคารลีลาศ ยังทิ้งร่องรอยประทับไว้ในห้วงคำนึงหลายเรื่องค่ะ

จาก สิ่งที่ไม่ควรลืม ซึ่งโผล่ออกมาอย่างอัตโนมัติระหว่างการพูดคุยที่ตั้งใจจะให้กำลังใจกับเด็กนักศึกษา

ก็ยังมีเรื่องนี้อีกค่ะ ที่ทั้งภาพและเรื่องราวทำให้ตัวเองรู้สึก “อาย”

(ขอบคุณ คุณนที สอนวารี ที่กรุณาเตือนสติค่ะ)

อ่านต่อ »

วันที่ 18 มิถุนายน 2553

ได้รับโทรศัพท์จากคุณแม่ท่านหนึ่ง บอกว่าไม่สามารถหาใครเซ็นเป็นผู้รับรองรายได้เพื่อใช้ประกอบสัญญาเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาให้กับลูกได้เพราะเหล่าข้าราชการที่มีคุณสมบัติครบ มักเข้าใจว่าเป็นการเซ็นค้ำประกันเงินกู้ยืมของเด็กจึงไม่มีใครยอมเซ็นให้

จึงขอให้ส่งเด็กมาพบเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมแล้วจะเซ็นให้เอง เสียงคุณแม่ท่านนั้นดีใจและตื่นเต้นมากคงไม่นึกว่าเราจะตอบตกลงง่ายขนาดนี้

อ่านต่อ »

หนังสือ “จากจิตวิทยาสู่จิตภาวนา”   พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต)

“ปัญหาของมนุษย์ที่เรียกว่าปัญหาจิตใจนั้น เมื่อวิเคราะห์ออกไป จะเห็นว่ามีสาเหตุทางจิตใจเป็นเหตุปัจจัยด้านหนึ่ง แต่ก็จะมีสาเหตุทางด้านปัญญาด้วย และเมื่อวิเคราะห์ให้ลึกซึ้งแล้ว สาเหตุทางด้านจิตใจนี้จะเป็นส่วนเบื้องต้นหรือตื้นกว่า เมื่อสืบลึกลงไปถึงที่สุดก็จะเป็นปัญหาด้านปัญญา คือการขาดปัญญา

อ่านต่อ »

เช้านี้นกยูงคงทนเห็นภาพครูปูนอนอล่างฉ่างคนเดียวบนเสื่อหน้าทีวีในห้องโถงไม่ไหว เลยเคาะประตูกระจก โป้่ก ๆๆ นึกถึงเสียงยายตะโกนปลุกที่บ้านเลย

ปูเอ๊ยยยย ตื่นได้แล้ว…

แม่หวีหายไปไหน แล้วหว่า (จะสงสัยทำไมไม่ทราบ ก็มันสายโด่ง 7 โมงกว่าแล้วนี่)

อ่านต่อ »

ตอบคำถามที่ 2 ของ อ.สุรีย์ ค่ะ

จะพูดยังไงดีให้คนได้รู้คิดบ้างว่า ต้องคิดถึงภาพรวมขององค์กร และคิดถึงส่วนรวมบ้าง การพูดตรง ๆ ด้วยความกรุณาพอจะได้ไหมคะ

อ่านต่อ »

เนื่องด้วยช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเข้าลานสักเท่าไหร่ ถึงแม้จะมีเรื่องที่ใจอยากจะเขียนเยอะแยะ (แหว่ะ! แก้ตัว ๆ)

เพิ่งจะเล่าเรื่องการเป็นกรรมการสัมภาษณ์อาจารย์และเจ้าหน้าที่ที่โรงเรียนให้พ่อครูฟัง  พ่อครูจึงเอ่ยปากว่า ช่วยเล่าเรื่องนี้เป็นบันทึกหน่อยได้ไหม เผื่อจะตอบโจทย์ของ อ.สุรีย์ ในบันทึก  คนเดียวหัวหาย ได้ด้วย

เลยเพิ่งทราบว่าเขาตอบกันไปตั้งนานแล้วล่ะลุง เอ๊ย ป้า แต่ไม่เป็นไรค่ะ มาช้าตอนนี้ ดีกว่าช้ากว่านี้เนาะ อิอิอิ

คำถามที่ 1

การจะรับนักศึกษาพยาบาลในโควต้าดีเด่นด้านการเป็นผู้นำและจิตอาสา จะกำหนดจุดตัดสินอย่างไรดีคะ หากต้องหาจุดที่ชัดเจน

อ่านต่อ »

ตลอดเดือนเมษาที่ผ่านมา จะถูกพ่อครูบาฯ ขายยา เอ๊ย ชักชวนให้ไปสวนป่า ฯ ทริปคณะพี่ครูอึ่งตลอด

(ตอนนั้นรู้แค่นี้จริง ๆ ค่ะ)  เลยเดาไปเรื่อยเปื่อยว่าพี่ครูอึ่งคงจะพาครูที่โรงเรียนมงคลวิทยามาล่ะมั๊ง แล้วคงเชิญ อ.โสรีช์ มาด้วย (ได้รู้จักท่านผ่านตัวหนังสือเท่านั้น)   กี่คนก็ไม่รู้  มาอบรมหัวข้ออะไร มาทำอะไรกันบ้าง ไม่รู้!

เอาแค่รู้ว่ามีงาน ได้มาช่วยพ่อครูฯ ได้มาช่วยพี่ ๆ ได้บ้าง ทำไปได้เรียนรู้ไป ถ้าพอมีเวลาก็มาอยู่แล้วค่ะ เลยบอกพ่อครูว่า “ไปค่ะไป”

อ่านต่อ »

อยู่บ้านที่สุราษฎร์ก็ดูแลหลานทั้งวันทั้งคืน ติดกันเป็นตังเม พอกลับมากรุงเทพก็มาดูแลเจ้าหลานชายทั้ง 7 ตัวด้วยตัวเองทั้งวันทั้งคืนอีก  ชดเชยที่ทิ้งเขาไปเป็นเดือน  แป๊บเดียวก็วิ่งไปไฮเปอร์แถวสวนป่าอีกแล้ว พอกลับมาคราวนี้ก็เลยทุ่มเวลาให้งานและหมาทั้งหมด เพราะรู้ว่าใกล้จะถึงเวลานัดให้คนมารับหมาไปแบ่งกันเลี้ยงอยู่รอมร่อแล้ว

อ่านต่อ »

ขณะกำลังนั่งอวดรูปถ่ายลูกหมาให้น้องๆ ที่โรงเรียนดู (เพื่อหวังจะหลอกล่อหาคนมาช่วยกันรับไปเลี้ยง)  พอมีคนถามว่าตัวไหนตัวผู้ ตัวไหนตัวเมีย ก็เลยเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า เออ ว่ะ ลืมเรื่องนี้ไปเลย เย็นวันนั้นกลับถึงบ้านปุ๊บ ก็เลยหงายท้องดูทีละตัว

ปรากฎว่าเป็นตัวผู้ทั้งหมด!

เฮ๊ย ดูผิดหรือเปล่า (ทำไมทุกคนทักเหมือนป๋าหมดเลยหว่า?)

เอ คิดว่าไม่ผิดนะคะ

เอ้า ไม่เชื่อดูนี่จิ่

หนุ่มที่หนึ่ง

อ่านต่อ »

ห้าวันต่อมา จับใส่กะละมังใบเดิมแล้วถ่ายรูปใหม่ ปรากฎว่าความอึดอัดคับแคบเพิ่มขึ้นถนัดตา

อ่านต่อ »