ลานเรียนชีวิต

เพิ่งได้รับแจ้งจากหน่วยงานต้นสังกัดขอให้ชี้แจงตามข้อร้องเรียนของผู้ปกครองท่านหนึ่ง เรื่องการดูแลติดตามปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของนักเรียนคนหนึ่ง  “เมื่อสามปีที่แล้ว???”

โดยประเด็นของผู้ปกครองขณะนี้คือต้องการขอค่าเทอมคืนจากทางโรงเรียนให้ได้  ก่อนหน้านี้ก็ได้รับโทรศัพท์แนะนำจากเจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องว่า

“คืน ๆ เขาไปเหอะอาจารย์เรื่องจะได้จบ ๆ ไป”

จึงตอบปฏิเสธไปและยินดีจะทำหนังสือชี้แจงกรณีดังกล่าวแทน ดังนี้

อ่านต่อ »

ขณะเดินตรวจอาคารอยู่มีเด็กวิ่งมาตามบอกว่ามีแขกมาขอพบ โดยปกติธุรการหรือฝ่ายงานต่าง ๆ จะรับให้แล้วต้องแจ้งรายละเอียดมาก่อน สงสัยว่าจะเป็นเรื่องด่วนจึงวิ่งลงไปพบทันที ก็พบคุณพ่อของเด็กที่ไปชกหน้าเพื่อน 1 หมัดเมื่อวันก่อนนั่นเอง คุณพ่อนายตำรวจท่านนี้วัยน่าจะใกล้ ๆ ครูปู หน้าตาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด หลังจากแนะนำตัวแล้วก็สอบถามความเข้าใจเบื้องต้นก่อน คุณพ่อแจ้งว่าไม่รู้อะไรเลย ลูกบอกให้มาเซ็นชื่อเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ก็เลยมา

“ทำไมเหรออาจารย์ มันมีเรื่องอะไรกันนักหนา ถึงขั้นสั่งห้ามลูกผมขึ้นเรียน ผมต้องลางานเสียงานเสียการนะนี่“ (เสียงขุ่นเชียว?)

อ่านต่อ »

มีนักศึกษาชายคนหนึ่งเรียนไม่จบระดับ ปวช. ปีนี้จำเป็นต้องกลับมาตามเก็บหน่วยกิตให้ครบ แต่สังเกตว่ากี่ปี ๆ คุณแม่ก็ยังต้องเดินตามงก ๆ หิ้วกระเป๋าตามหลังให้ ล้อมหน้าล้อมหลัง ลูกจะเอาอะไรก็คอยจะตั้งใจฟัง คอยไต่ถาม ไอ้เจ้าลูกชายก็สะบัดสะบิ้ง เดินหนีให้พ่อให้แม่วิ่งตาม

ครูปูเคยเรียกมาอัดหลายหนเพราะไอ้ท่าทางที่ปฏิบัติต่อพ่อแม่แบบนี้ ปีก่อน ๆ เคยโดนควบคุมพฤติกรรมเพื่อดัดนิสัย เคยเฝ้าระวังขนาดโทรกลับไปเช็คพฤติกรรมกับคุณแม่ทุกวัน คุณแม่ก็ตอบกลวง ๆ กลับมาว่า “เขาดีขึ้นแล้วค่ะอาจารย์”  พอเจอที่โรงเรียนก็ไม่เห็นเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ เข้าใจว่าคุณแม่คงปกป้องลูกชายไม่ให้โดนครูดุเสียมากกว่า

ช่วงกีฬาสีเด็กต้องทำกิจกรรมกับคณะสี คุณแม่ก็ว่าจ้างมอเตอร์ไซค์มาดักรอลูกทุกวัน นั่งรอจนกว่าลูกจะเสร็จกิจกรรมนู่นแหละ บอกให้กลับไปก่อนก็ไม่ยอม เดี๋ยวลูกไม่ได้ร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ

อ่านต่อ »

ครูปูมีร้านข้าวเช้าเจ้าประจำอยู่ร้านนึง เจ้าของร้านเป็นคนเหนืออัธยาศัยดีมาก ยิ้มแย้มแจ่มใสทักทายพูดเล่นชวนลูกค้าหัวเราะหัวฮาได้ทุกคน แถมให้ลูกค้าตักเองได้ตามใจชอบด้วยนะ ราคาก็แสนถูก มากันกี่คนก็ตาม ต่อให้สั่้งกับข้าวเต็มโต๊ะ เฉลี่ยแล้วก็ไม่เคยเกินคนละ 20 บาทเสียที ยิ่งครูปูเลือกกินแต่กับที่เป็นผักข้าวก็ไม่ค่อยกิน “ป้าบัว” ก็ยิ่งคิดราคาถูกเข้าไปใหญ่ ข้าวครึ่งก้อน+ผัดผักอย่างละนิด 2 อย่าง คิดครูปู 5 บาท

แป่ว!

นึกถึงสมัยเรียนประถมที่ ตจว.ขึ้นมาเลยอ่ะค่ะ ให้มากกว่านี้ก็ไม่เอา บอกกินนิดเดียวเอง แกคิดตังค์ไม่ลง ครูปูจึงมักหาน้ำพริกรสเด็ดหรืออาหารเหนือไปฝากเพื่อเป็นการขอบคุณอยู่บ่อย ๆ

ตอนเช้า ๆ ร้านป้าบัวเลยเป็นแหล่งรวมเด็กนักเรียนในตอนเช้า ภาพเด็กกำลังงัวเงียขณะถูกพ่อแม่บังคับให้กินข้าวมีให้เห็นทุกวัน

มีอยู่ครอบครัวหนึ่ง แม่ลูกสี่คน คนโตอยู่ ม.3 ตัวโตเป็นสาวแล้ว คนกลางน่าจะอยู่ ม.2 หรือไม่ก็ ม.1 เพราะตัวโตไล่ ๆ กัน เจ้าน้องชายคนสุดท้องตัวกะเปี๊ยกเดียว น่าจะอยู่อนุบาลหรือไม่ก็ ป.1-2  ทุกครั้งที่เจอจะเห็นยายแม่อ้วนดำคนนี้สูบบุหรี่ปุ๋ย ๆ ไม่ได้หยุดปาก เสียงดังโวยวายตลอดเวลา ทุกคำพูดล้วนด่าทอลูกชายลูกสาวหยาบ ๆ คาย ๆ ทำนองประชดพ่อของลูกที่แอบไปมีเมียน้อย?

(ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

ที่ประหลาดก็คือ พ่อเด็กเองก็นั่งฟังอยู่ตลอดเวลาขณะนั่งจิบกาแฟอยู่ร้านตรงข้ามเพื่อรอส่งลูก ๆ ไปโรงเรียน?

อ่านต่อ »

เช้าตรู่ของทุกวัน อาจารย์ที่ไปถึงโรงเรียนแต่เช้าจะชินกับภาพของนอร์ หนุ่ม ปวส. หน้าตาหล่อเหลาแต่งตัวเรียบร้อย มีสัมมาคารวะ ใคร ๆ ชอบแซวว่า “ลูกชายอาจารย์ปู” นั่งจ๊องอยู่หน้าห้องพักครู ครูที่มาถึงคนแรกจะได้รับการต้อนรับดูแลช่วยเหลือ ถือของ ทุกอย่างเท่าที่นอร์จะทำได้

แต่น้อยคนที่จะจำได้ว่าตอนเรียน ปวช. นอร์เป็นเด็กดื้อมาก่อน แต่งตัวสไตล์แร็พโย่ ใส่ต่างหูเพชรเม็ดเป้งที่หูด้านซ้าย ไม่เคยยกมือไหว้ใคร ตาขวาง อารมณ์ร้อน เถียงทุกคำ จึงมีเรื่องทะเลาะวิวาทบ่อยครั้ง คุณแม่ที่ถูกเชิญมารับทราบพฤติกรรมยังถูกนอร์ขู่ฟ่อ ๆ จนครูต้องเป็นฝ่ายช่วยปรามนอร์แทนคุณแม่อีกต่างหาก

(ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

อ่านต่อ »

ดูไปอ้าปากค้างไป เพราะเคยเห็นแต่เด็กอัจฉริยะ ด้านสติปัญญา นาน  ๆ จะเจอเด็กที่มีความสามารถพิเศษโดดเด่นด้านร่้างกายแบบนี้ที

หนูน้อยรายนี้คุณพ่อให้การสนับสนุนเต็มที่ ฝึกอย่างถูกวิธีเพราะเห็นว่าลูกมีใจรักจริง

แล้วหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ของลูกน้อยวัย 5 ขวบ คนอื่น ๆ คิดอย่างไรกันบ้างน๊อ?

แหล่งข้อมูล