ลานเรียนชีวิต

มีโอกาสตระเวณเข้าพบผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ของรัฐหลายแห่งเพื่อติดต่อขอประชาสัมพันธ์ เลยได้เห็นห้องทำงานของท่าน ผอ.หลากรูปแบบ บางที่ก็อลังการงานก่อสร้าง บางที่ก็นะ ของที่ระลึกเอย เกียรติบัตร โล่รางวัล เครื่องรางของขลังที่เขาว่ากันว่าเป็นมงคลต่าง ๆ เอย ล้นจนตู้รอบห้องใส่ไม่พอ

ยิ่งพวกเรือสำเภาจำลองนี่ แทบจะมีอยู่ทุกที่ที่ไปเลยค่ะ มีอยู่ที่นึงเฉพาะเรือสำเภาจำลองอย่างเดียวก็ปาเข้าไป 12 ลำ! แหนะค่ะ

เอ เท่าที่รู้นี่เขาเหมาะกับการทำการค้าไม่ใช่เหรอคะ เป็น ผอ.จะเอาไว้ค้าอะไรหรือเอาไว้วิ่งฉิวตอนโยกย้าย ฮ่าๆๆ คิดขำ ๆ อ่ะค่ะ (ขืนพูดออกไป มีหวังโดนตื้บ )

หลายท่านเอกสารแฟ้มงานกองท่วมล้นจนลามไปโต๊ะเสริมซ้ายขวาอีก นึกแล้วก็เห็นใจท่านนะคะ ภารกิจด้านการบริหารก็ไม่ใช่งานหน้าเดียวแบบการสอนเสียด้วยสิ ว่าแล้วก็คิดถึงทั่น ผอ.พี่ครูอึ่งขึ้นมาเฉยเลยอ่ะ

อ่านต่อ »

เมื่อห้าหกปีที่แล้วมีหนุ่มน้อยรูปร่างเล็ก สูงไม่ถึง 150 ซม. เดินชะอ้อนชะแอ้นมาเข้าคิวนั่งรอสอบสอนในตำแหน่งครูการตลาดคนหนึ่ง แต่งตัวด้วยโทนสีขาวดำ ข้างในเป็นเสื้อยืดคอตั้งสีดำ ข้างนอกเป็นสูทตัวยาวสีขาว เห็นปุ๊บนึกถึงพวกกัปตันห้องอาหารในมุมมืด ๆ ขึ้นมาทันที เพียงแต่ความสูงน่าจะเป็นลูกชายกัปตันซะมากกว่า

คณะกรรมการสอบสัมภาษณ์ท่านอื่นเห็นโหงวเฮ้งน้องคนนี้แล้วก็ไม่มีใครอยากสัมภาษณ์ซักคน จึงทยอยไปกินข้าวกันจนหมด เหลือครูปูอยู่คนเดียว เพราะเห็นน้องเขาตัวเล็กแกร็น ผิวคล้ำ หน้าตาซื่อ ๆ การแต่งตัวก็บอกได้ว่านี่คงเป็นชุดที่ดูดีที่สุดเท่าที่น้องมีแล้ว เลยขอเปลี่ยนจากการสอบสอนเป็นชวนคุยแทน

น้องเขาเป็นคนโคราช จบจากมหาวิทยาลัยขอนแก่นเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ แต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไหร่ คิดไปเองว่าอาจเพราะรูปร่างน้องเขาก็เป็นได้ จึงจำต้องทำงานเป็นกะไปเรื่อย น้องเคยทำร้านสะดวกซื้อจนได้เป็นผู้จัดการร้าน ซึ่งครูปูรู้ดีว่างานแบบนั้นหนักหนาสาหัสขนาดไหน ถ้าสามารถทนทำได้นานจนได้เลื่อนขั้นนี่ ต้องถือว่าน้ำอดน้ำทนไม่ธรรมดา ได้เงินเดือน 5 พันกว่าบาท ถามต่อว่าบริหารจัดการเงินอย่างไร น้องบอกว่าอาศัยอยู่กับพี่สาวจึงพยายามกินใช้อย่างประหยัดและส่งกลับบ้านให้แม่ทุกเดือน ๆ ละ 2 พันบาท

เท่านี้ครูปูก็พอใจแล้ว จึงยิงคำถามสุดท้ายทันที

เป็นกระเทยหรือเปล่าเนี่ยะ

อ่านต่อ »

เวลาได้ยินใครพูดถึงอาชีพครูว่า

เป็นครูแล้วจน ,

ครูชอบสร้างหนี้  ,

หรือ ลูกครูส่วนใหญ่จะเสียคน

ก็สุดแสนจะจี๊ด…เข้าไปถึงหัวจ๋าย…

(ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

ใครคิดกับเรื่องนี้ยังไงไม่รู้นะคะ

แต่ครูปูว่า ตัวเองไม่จน นะเออ!

ถ้า “จน” คือการมีรายได้ไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่ายหรือความต้องการ จะแก้โรคจนตามนี้ ก็ต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่งหรือ 2 อย่างคือเพิ่มรายได้กับลดค่าใช้จ่ายหรือลดความต้องการลง

อ่านต่อ »

พฤติกรรมที่ถือว่าหนักหนาของนักศึกษาคือการขาดเรียนหรือมาเรียนสายโดยไม่มีเหตุอันควร ครูปูถือว่าเป็นสัญญาณแรกของอีกหลาย ๆ ปัญหา ซึ่งอาจมาจากหลายสาเหตุ เช่น ประสิทธิภาพของการจัดการเรียนการสอน ระบบการบริหารจัดการโดยรวม ระบบการดูแลช่วยเหลือ ศักยภาพของครู สภาพความพร้อมของนักศึกษาหรือระดับความเอาใจใส่ของผู้ปกครอง

ถ้าการเรียนการสอนสนุกสนานมีประสิทธิภาพ เด็ก ๆ ได้รับทั้งความรู้และความประทับใจ กิจกรรมต่าง ๆ ที่สถานศึกษาจัดขึ้นสอดรับกับความสนใจของนักศึกษาจริง อาจารย์ให้การดูแลใกล้ชิด สถานศึกษามีบรรยากาศน่าอยู่น่าเรียน ผู้ปกครองร่วมมือดูแลกวดขัน ประสานความร่วมมือกับอาจารย์ติดตามพัฒนาการด้านต่าง ๆ เพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะที่พึงประสงค์ร่วมกันอย่างใกล้ชิด ก็มีความเป็นไปได้สูงว่านักศึกษาจะเกิดพัฒนาการตามศักยภาพจริงของตนได้และสำเร็จการศึกษาได้ภายในเวลาที่หลักสูตรกำหนด

อ่านต่อ »

ตอนเด็ก ๆ พอทำการบ้านส่งเสร็จครูปูจะมีหน้าที่นวดให้ครูบ้าง ตรวจการบ้านแทนบ้าง เติมน้ำในแจกันบนโต๊ะครู วิ่งเอากับข้าวหรือเอาของไปเก็บที่บ้านครูบ้าง ไม่ว่าเราจะสนิทสนมกับคุณครูท่านนั้นมากน้อยแค่ไหนแต่หากถูกใช้ไหว้วานเราจะรู้สึกเต็มใจเต็มที่สู้ตายทุกเรื่อง

ถ้าเพื่อนคนไหนรู้เข้าก็จะยิ่งมาช่วยมะรุมมะตุ้มกันเข้าไปอีก เราเองจะหน้าบานเป็นจานข้าวแมวภูมิใจและเป็นเกียรติที่เราเป็นคนได้รับคำสั่งจากคุณครูมาโดยตรงเชียวนะ 

อาจเพราะเรามองครูว่าสูงส่ง ไม่มีการจับผิดจ้องพลาดด้วยความลังเลสงสัยใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นครูนะจะไปคิดจะไปมองท่านเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร

อ่านต่อ »

วันศุกร์ที่ผ่านมามีโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งมาขอเยี่ยมชมโรงเรียน นักเรียนแค่ 90 คน อาจารย์ 2 ท่าน เลี้ยงอาหาร ขนม น้ำ พาเยี่ยมชมการจัดการเรียนการสอน ห้องปฎิบัติการและการทำกิจกรรมต่าง ๆ มีผู้รับผิดชอบนำเสนอแต่ละส่วนอยู่แล้ว ไม่ยุ่งยากเลย

ครูปูมีหน้าที่คอยต้อนรับอาจารย์ผู้ใหญ่ที่มาด้วย บรรยายภาพรวมของการบริหารจัดการและตอบทุกคำถาม พาเยี่ยมชม ร่วมรับประทานอาหารเที่ยงด้วย มอบของที่ระลึก ร่วมถ่ายภาพเป็นที่ระลึกแล้วจัดรถไปส่ง เป็นอันเสร็จพิธี

ปัญหาที่เคยเจอสำหรับหน้าที่นี้คืออาจารย์ที่มาจากโรงเรียนรัฐ มักสงสัยในเรื่องวัยวุฒิของครูปูที่อาจดูไม่ค่อยเหมาะกับตำแหน่งนัก เพราะส่วนใหญ่ผู้บริหารมักมีวัยวุฒิระดับหนึ่งกันแล้ว

ไม่ใช่มีแต่อาวุธ (ปาก) เหมือนเรา ฮ่าๆๆ

ก็ไม่แน่ใจว่าคนที่ถามด้วยความสงสัยทั้งหมดนั้นจะได้คำตอบอะไรกลับไปบ้าง แต่ถ้าเรารู้ตัวแล้วว่าเราทำอะไรได้ก็ทำไปอย่างสุดความสามารถด้วยความบริสุทธิ์ใจก็คงไม่ต้องไปกังวลกับคำตอบในใจของใครต่อใครเขาหรอกเนอะ

(นี่ไงล่ะคะพี่เบิร์ดขา พวกศรัทธาจริต :P)

อ่านต่อ »