ขณะกำลังนั่งอวดรูปถ่ายลูกหมาให้น้องๆ ที่โรงเรียนดู (เพื่อหวังจะหลอกล่อหาคนมาช่วยกันรับไปเลี้ยง) พอมีคนถามว่าตัวไหนตัวผู้ ตัวไหนตัวเมีย ก็เลยเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า เออ ว่ะ ลืมเรื่องนี้ไปเลย เย็นวันนั้นกลับถึงบ้านปุ๊บ ก็เลยหงายท้องดูทีละตัว
ปรากฎว่าเป็นตัวผู้ทั้งหมด!
เฮ๊ย ดูผิดหรือเปล่า (ทำไมทุกคนทักเหมือนป๋าหมดเลยหว่า?)
เอ คิดว่าไม่ผิดนะคะ
เอ้า ไม่เชื่อดูนี่จิ่
หนุ่มที่หนึ่ง
ตอนซื้อบ้านหลังนี้ใหม่ ๆ เมื่อ 6-7 ปีที่แล้ว น้องที่ทำงานคนหนึ่งหอบหมามาให้เป็นของขวัญขึ้นบ้านใหม่ บอกว่าเป็นเทอร์เรียผสมพุดเดิ้ล ซน ไฮเปอร์แต่ขี้อ้อน
แต่เนื่องจากหมายังไม่หย่านม จึงต้องเสริมอาหารป้อนนมกันน่าดู เลี้ยงในกรงเพื่อให้ติดที่นอน พอมาถึงบ้านปุ๊บก็เอาออกจากกรง อุ้มไว้มือนึง ทำงานบ้านไปด้วยอีกมือนึง เจ้ากุ๊งกิ๊งจึงติดคนมาก ขี้อ้อน ไม่ค่อยเห่าใคร จะกวักมือชวนเขาเล่นอย่างเดียว เตะบอลซะ จักรยานล้มคว่ำ ข้าวของตะเปิดตะเปิงต้องตามเก็บกันทุกวัน
ก็น่านนน่ะสิเนอะ มันยากเย็นตรงไหนนักหนาล่ะ ฮึ???
เพลงเพราะดีค่ะ ภาพประกอบก็น่ารักทุกภาพเลย สะใจท่อนจบมาก เหมือนอยากจะแหกปาก ให้ดังเข้าไปถึงข้างในกระโหลกของคนฟังเสียให้ได้ คงอยากจะให้ได้ยินกันทั่วทั้งม๊อบ เอ๊ย ทั่วทุกคนอ่ะนะ 
