ทำเท่าที่ได้ ให้เท่าที่มี

อ่าน: 102290

หลายเดือนก่อนได้รับคำแนะนำจากป๋า Logos เรื่องการระมัดระวังภัยพิบัติที่อาจเกิดขึ้นในภาคใต้ การคุยกันเรื่องการวางแผนและเตรียมการป้องกันบ่อยครั้งทำให้น้องสาวที่ทำงานอยู่ในโรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ตเกิดเปลี่ยนใจอยากกลับมาอยู่บ้าน กลัวภัยธรรมชาติก็กลัว คิดถึงลูกก็คิดถึง ที่บ้านก็มีแต่คนแก่กับเด็กขาดกำลังหลักเสียด้วย  น้องสาวตัดสินใจลาออกกลับมาอยู่บ้านที่สุราษฎร์ธานีพร้อมทั้งดัดแปลงหน้าบ้านเป็นร้านมินิมาร์ทค้าขายเล็กน้อยไปด้วย ทำให้เจ๊ปูกับเจ้าน้องชายคลายความกังวลไปได้มาก รู้สึกดีใจและขอบใจน้องสำหรับการตัดสินใจในครั้งนี้ จึงยกรถยนต์ให้ใช้เผื่อจะพาหลาน พาคุณยายคุณแม่หรือเตี่ยไปหาหมอ ไปทำธุระอะไรที่ไหนจะได้สะดวกขึ้น แม้คุณแม่ยังมีอคติกับรถยนต์เรื่องความสิ้นเปลืองอยู่ก็เหอะ นี่ขนาดติดแก๊สให้แล้วด้วยนะ

อ่านต่อ »


ยิ่งให้ ยิ่งได้

อ่าน: 16478

โรงเรียนอาชีวศึกษาเอกชนจำเป็นต้องมีแผนการรับนักเรียนเข้าเรียนในแต่ละปีการศึกษา เพราะจำนวนผู้เรียนนั้นแปรผันตรงกับงบบริหารจัดการทั้งปี  ก็โรงเรียนยังไม่ดังขนาดมีคนแย่งกันเข้า แบบที่เขาเรียกแป๊ะเจี๊ยะกันแพง ๆ นี่คะ ขาก็ไม่ได้ใหญ่เหมือนสถานศึกษาของรัฐที่ได้ทั้งงบและการสนับสนุนอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยเสียด้วย

หาเด็กเอง แก้ปัญหาเอง คิดเอง พัฒนาเองแต่กลับต้องเดินตามนโยบายของใครก็ไม่รู้มาเป็นแนวทาง???

แถมอีตอนประเมินก็ถูกเรียกร้องให้ทำอย่างนี้เท่านั้น ทำอย่างนั้นเท่านี้อีกนะ???

เกณฑ์อะไรช่างมีมาตรฐานครอบจักรยานและจักรวาลได้ปานนั้น

เรียกว่าเครื่องมือเดียว เฟี้ยวได้ทั่วโลก ว่างั้นนะคะ

หุหุหุ

ศิษย์เก่า

อ่านต่อ »


ทางการเขาสั่งมาว่า…

อ่าน: 49970

เพิ่งได้รับแจ้งจากหน่วยงานต้นสังกัดขอให้ชี้แจงตามข้อร้องเรียนของผู้ปกครองท่านหนึ่ง เรื่องการดูแลติดตามปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของนักเรียนคนหนึ่ง  “เมื่อสามปีที่แล้ว???

โดยประเด็นของผู้ปกครองขณะนี้คือต้องการขอค่าเทอมคืนจากทางโรงเรียนให้ได้  ก่อนหน้านี้ก็ได้รับโทรศัพท์แนะนำจากเจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องว่า

คืน ๆ เขาไปเหอะอาจารย์เรื่องจะได้จบ ๆ ไป

จึงตอบปฏิเสธไปและยินดีจะทำหนังสือชี้แจงกรณีดังกล่าวแทน ดังนี้

อ่านต่อ »


จดหมายรัก…ถึงพ่อครูบา

อ่าน: 3535

เรียน    พ่อครูบาสุทธินันท์ที่เคารพรักที่ซู๊ด…

จำได้ว่าพ่อเคยเขียนจดหมายรักถึงชาวเฮฯ ทีละคนเมื่อนานมาแล้ว ที่จำได้แม่นก็ฉบับที่เขียนถึงท่านอัครมหาขัน(หลาย)ที คุณหมอจอมป่วนอ่ะค่ะ กั่กๆๆ

พอมาช่วยราณีโพสต์วันเกิด ก็จัดการไว้ล่วงหน้าเรียบร้อย (21 ก.พ.)

ตั้งแต่นั้นมาหนูก็รู้สึกตะหงิด ๆ ว่าโพสต์เดียวนั่น หรือการอวยพรพ่อซัก 2-3 บรรทัด มันก็ไม่สามารถสื่อได้อย่างสะจายพอ เอ๊ย ม่ายล่ายหลั่งจายอะค่ะ

มักจะมีคนถามหนูว่าไปทำอีท่าไหนถึงได้สนิทสนมกับครูบาสุุทธินันท์ ครูภูมิปัญญาไทยรุ่น 1 ของเมืองไทยได้ขนาดนั้น

เรียนรู้

อ่านต่อ »


สาคูวัดใจ

อ่าน: 72005

ช่วง 3-4 เดือนมานี่ ทุกวันหยุดครูปูต้องเข้าไปดูความเรียบร้อยในโรงเรียนเพราะมีนักเรียนจากโรงเรียนต่าง ๆ ติดต่อขอเข้ามาเยี่ยมชมตลอด จึงตระเวนหิ้วขนมหรือของอร่อยฝากน้อง ๆ ที่ทำงาน เพื่อชดเชยกับที่ละเลยเพราะเร่งรีบระหว่างสัปดาห์

ลองขับรถซอกแซกออกนอกเส้นทางดูไปเจอบ้านทาวน์เฮาส์หลังหนึ่งสภาพทรุดโทรมพอควร หน้าบ้านมีโต๊ะพับตัวหนึ่งยื่นออกมาจากประตูบ้านพอดี บนโต๊ะเป็นกล่องโฟมเล็ก ๆ วางอยู่ไม่กี่กล่อง พอเดาจากผักเคียงได้ว่าน่าจะเป็นสาคูไส้หมู มีข้าวต้มมัดวางอยู่อีกไม่ถึง 10 มัด กล้วยน้ำว้าวางอยู่อีก 2-3 หวี คนขายเป็นคุณป้าใส่ชุดนอนยาว ๆ ลายดอก นั่งยิ้มแป้นอยู่หลังโต๊ะ

ด้วยความที่เป็นโรคแพ้คนแก่เห็นเป็นไม่ได้จึงเหยียบเบรคเสียหัวทิ่ม เปิดกล่องสาคูดู น่ากินแฮะ แถมถูกด้วย 8 ลูกใหญ่ แถมผักกาดหอม ผักชี พริกสดไม่อั้น ชุดละ 10 บาทเอง

อ่านต่อ »


คนละมุมเดียวกัน

อ่าน: 29895

ขณะเดินตรวจอาคารอยู่มีเด็กวิ่งมาตามบอกว่ามีแขกมาขอพบ โดยปกติธุรการหรือฝ่ายงานต่าง ๆ จะรับให้แล้วต้องแจ้งรายละเอียดมาก่อน สงสัยว่าจะเป็นเรื่องด่วนจึงวิ่งลงไปพบทันที ก็พบคุณพ่อของเด็กที่ไปชกหน้าเพื่อน 1 หมัดเมื่อวันก่อนนั่นเอง คุณพ่อนายตำรวจท่านนี้วัยน่าจะใกล้ ๆ ครูปู หน้าตาเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด หลังจากแนะนำตัวแล้วก็สอบถามความเข้าใจเบื้องต้นก่อน คุณพ่อแจ้งว่าไม่รู้อะไรเลย ลูกบอกให้มาเซ็นชื่อเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ก็เลยมา

ทำไมเหรออาจารย์ มันมีเรื่องอะไรกันนักหนา ถึงขั้นสั่งห้ามลูกผมขึ้นเรียน ผมต้องลางานเสียงานเสียการนะนี่ (เสียงขุ่นเชียว?)

อ่านต่อ »


จาก VBAC สู่สุนทราภรณ์

อ่าน: 3798

เช้าวันที่ 1 ม.ค. 2554 ขณะงัวเงีย ๆ ตื่นมาสั่งน้ำมูกซื้ดซ้าดฉลองปีใหม่อยู่นั้น มีเบอร์โทรศัพท์แปลก ๆ โทรเข้ามาอำ

อาจารย์ปูจำได้มั้ย ใครเอ่ย ทายซิ ๆ ฮ่าๆๆ

นี่ถ้าลำพังถามอย่างเดียวแล้วไม่หัวเราะครูปูคงจำไม่ได้หรอกค่ะ แต่พอได้ยินเสียงแผดหัวเราะแบบบ้าพลังเต็มลำคอขนาดนี้ ก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก “เจ้าต๊ะ” ศิษย์เก่าก้นกุฎิคนแรกของครูปูเองค่ะ

ต๊ะเป็นลูกศิษย์รุ่น 1 ของ VBAC เข้าเรียน ปวช.1 เมื่อปี 2542  ซึ่งมักจะถูกยกเป็นกรณีตัวอย่างของการติดตามดูแลลูกศิษย์ให้กับครูรุ่นใหม่ ๆ ฟัง (แก่แล้วก็ต้องเอาเรื่องเก่า ๆ มาเล่าอย่างนี้ล่ะค่ะ) แถมยังเป็นกรณีแรกที่ทำให้อาจารย์หลายคนรู้สึกแหยง ๆ ที่ได้เห็นฤทธิเดชและความบ้าระห่ำของครูปู ตั้งแต่นั้นก็ไม่มีใครกล้าแหยม(ต่อหน้า) กะยายครูคนนี้อีกเลย :(

เนื่องจากต๊ะเป็นเด็กสุขภาพจิตดี ร่าเริงแจ่มใส มีมารยาท สุภาพเรียบร้อย มีสัมมาคารวะ เรียนดี แต่ไม่ค่อยมีสตังค์มาโรงเรียนซึ่งขัดกับภาพลักษณ์ภายนอกที่ผิวพรรณและหน้าตาดีเหมือนลูกคนมีสตังค์ ทำให้อาจารย์หลาย ๆ คนมักมองข้ามไม่ค่อยให้ความสนใจเท่าที่ควร

VBAC

(2 คนแม่ลูก เมื่อปี 2542)

อ่านต่อ »


เฮฮาศาสตร์???

9 ความคิดเห็น โดย krupu เมื่อ 4 มกราคม 2011 เวลา 21:00 ในหมวดหมู่ aar, การจัดการความรู้, มุมมองของชีวิต, สังคม, เฮฮาศาสตร์ #
อ่าน: 2344

พักนี้รู้สึกว่าฮอตเหลือเกินมีแต่คนถามถึง หนังสือเจ้าเป็นไผ และ คนนี้ไง’จารย์ปูครูพันธุ์ก๊าก! เมื่อบ่ายมีข้าราชการในกระทรวงศึกษาธิการท่านหนึ่งโทรมาขอบคุณเรื่องหนังสือที่ฝากไปให้อ่าน บอกว่าชอบมาก อยากให้ครูได้อ่านกันเยอะ ๆ

(เกือบจะหลุดปากยุให้ทำโครงการสั่งซื้อแจกครูเสียนี่ แต่สติยังคุมกิเลสได้ทัน ข้าราชการท่านนั้นเลยรอดไป :P)

พออธิบายว่าเป็นผลงานของกลุ่มเฮฮาศาสตร์ ทีนี้ก็เลยถูกถามหนักเข้าไปอีก

“เฮฮาศาสตร์คืออะไร?”

“มีใครอยู่ในสังกัดบ้าง?” (ถามยังกะเป็นค่ายมวยแน่ะเพ่)

“แล้วเขาทำอะไรกันบ้าง?”

คำถามเหล่านี้พอตอบได้ค่ะ แต่พอโดนถามว่า

“เออ ชื่อแปลกดีนะ ทำไมใช้ชื่อเฮฮาศาสตร์ล่ะตั้งใจจะสื่ออะไรเหรอ?”

อ่านต่อ »


เมื่อครูอังกฤษคิดจะแต่งกลอน ^^

อ่าน: 4103

  • กราบสวัสดีปีใหม่พ่อครูบา

อีกพี่ป้าน้าอา(ม่า)เฮฮาหลาย

ขอปีนี้แสนดีสะดวกสบาย

สุขภาพจิตสุขภาพกายสมบูรณ์พลัน

อ่านต่อ »


พ่อค้าอาวุธ

อ่าน: 28728

การลาออกหรือลาพักกลางคันของนักศึกษา มาจากหลากสาเหตุ ทั้งที่แก้ไม่ได้ เช่น ปัญหาเศรษฐกิจ หาทุนให้ก็แล้ว หางานให้ทำก็แล้ว แต่ทางบ้านตกงานกันหมดจำเป็นต้องพึ่งพาแรงงานเด็กหรือการที่เด็กต้องย้ายตามผู้ปกครอง ปัญหาผลการเรียนไม่สมบูรณ์ ลากก็แล้ว ดึงก็แล้วก็ยังตก ๆ หล่น ๆ ไม่ถึงเกณฑ์เลื่อนชั้นเสียทีหรือที่พัฒนาไม่ได้ด้วยทุกกระบวนวิธีที่โรงเรียนมีแล้ว ก็ต้องส่งมอบการดูแลคืนแก่ผู้ปกครองไป

ส่วนที่ยังเหนี่ยวรั้งไว้ได้บ้าง เช่น อยากจะไปเรียนที่ที่เขาอนุญาตให้แต่งเครื่องแบบนักศึกษาตามแฟชั่นได้ อยากย้ายไปเรียนที่เดียวกับแฟน  ฯลฯ เหล่านี้ก็ต้องค่อย ๆ เปรียบเทียบให้ชั่งน้ำหนักเอาระหว่างความต้องการชั่วครู่กับความสำคัญของการเรียน

(ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

อ่านต่อ »



Main: 0.84896302223206 sec
Sidebar: 0.48043704032898 sec