เหวี่ยงแห..
อ่าน: 949
ในสังคมเมืองและสังคมทุนนั้น
จะไม่มีภาพนี้ให้เราได้เห็น เพราะมีแต่ปลาเลี้ยง และการซื้อมาบริโภค
แต่นี่หากอยากกินก็ออกแรงเหวี่ยงแหเอากลางลำน้ำนั่น
ได้ปลาสดๆ เพียงพอสำหรับมื้อ
ไม่สะสม ไม่ได้หวังเอามากๆ
แค่พอกิน หรือเกินพอก็แบ่งให้ญาติพี่น้องเพื่อนบ้าน
ยุคสมัยเปลี่ยนไปเกือบหมดแล้ว
“รูปการจิตสำนึก” ของคนแต่ละรุ่นก็เปลี่ยนไป
จนบางรุ่นต่อกันไม่ติด
หากนี่คือการพล่ามพรรณนา
ก็ขอพล่ามถึงวิถีของบรรพบุรุษ
บันทึกให้ลูกหลานได้มาเจอะเจอบ้างเท่านั้น
——
…Xayaburi Lao…