คำพูดอำมาตย์ไทย..
อ่าน: 5234ครบรอบชาติกาล 100 ปี ท่านหม่อมคึกฤทธิ์ ผมขออนุญาตกล่าวถึงท่าน ผมรู้จักท่านทางผลงานท่านเท่านั้น เพราะคุณพ่อผมเป็นครูใหญ่โรงเรียนวัด ทุกวันจะรับหนังสือพิมพ์สยามรัฐ และหน้าสามของสยามรัฐ(หากจำไม่ผิด) ก็จะมีกลอนของท่านทุกวัน ผมชอบอ่านหลังจากที่พ่ออ่านเสร็จ ลูกๆก็แย่งมาอ่านต่อ ผมนั้นติดสำนวนท่าน ชอบสำนวนท่าน
ครูสมัยนั้นต้องรับวิทยาสาร ชัยพฤกษ์ วิทยาจารย์ และอื่นๆ ฟังวิทยุ ฟังละคร ซึ่งหลายเรื่องเป็นนิยายของท่านหม่อม เช่น หลายชีวิต…. เนื่องจากท่านเป็นปราชญ์ผู้ใหญ่ในวงการ ท่านก็พูดตรงไปตรงมา ผมยังจำได้ที่ท่านด่าเขมร ด่าอเมริกัน แสบสันยิ่งนัก ผมดูโขนที่ท่านแสดง
สมัยที่ผมไปเรียนที่ มช. ก็มีโอกาสฟังท่านร่วมอภิปรายวิชาการร่วมกับอาจารย์ใน มช.หลายครั้ง ท่านเป็นผู้รู้จริงๆ และรู้ลึกซึ้งไปหมด หายากที่จะทัดเทียมท่าน
เคยตั้งใจจะต้องไปเยี่ยมชมวังสวนผักกาด จนป่านนี้ก็ไม่ได้ไป
สมัยที่ผมต้องเดินทาง 5 กม.ไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนประจำอำเภอ ผ่านตลาดวิเศษชัยชาญ ผ่านร้านอาจารย์เจิมศักดิ์ ผ่านร้านหนังสือ ที่พ่อรับสยามรัฐเป็นประจำ ผมก็ต้องแวะเอาสยามรัฐกลับบ้านไปให้พ่ออ่าน ทุกวัน ทุกเดือนทุกปีทำเช่นนั้น จำได้ว่าครั้งหรือสองครั้งผมคุยกับเพื่อนเพลิน เดินเลยร้านหนังสือ ไม่ได้เอาสยามรัฐ กลับถึงบ้านพ่อดุซะ นอนไม่หลับเลย เพราะเหมือนยาเสพติดวันไหนไม่ได้อ่านสยามรัฐ ก็ขาดอะไรไป ดูเหมือนครั้งหนึ่งพ่อต้องให้ผมเดินกลับไปเอาสยามรับมาจนได้….
เมื่อผมเข้าเรียน มช. ก็มีเพื่อนอยู่ในวงการนักเขียน ก็มี สถาพร ศรีสัจจัง คนดังแห่ง มอ.และ ธงชัย สุรการ พี่นิสิต จิรโสภณ(ถูกถีบตกรถไฟเสียชีวิต) ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นศิษย์ท่านอาจารย์องุ่น มาลิค ท่านอาจารย์ นิธิ เอียวศรีวงค์ และอีกหลายคน… ในวงการนักเขียนมหาวิทยาลัยก็จะเชื่อมต่อกันกับนักเขียนมหาวิทยาลัยอื่นๆ ก็นัดพบกัน คุยกัน ทำหนังสือร่วมกัน และในสมัยนั้น สำนักพิมพ์สยามรัฐเป็นแหล่งส้องสุมทีเดียวหละ ผมก็พลอยติดสอยห้อยตามมาด้วยทั้งที่ไม่ได้เขียนอะไรกับเขา มารู้จักร้านหนังสือศึกษิตสยามที่ราชดำเนิน คลังหนังสือปัญญาชนสมัยนั้น
เมื่อท่านหม่อมมาเล่นการเมืองพรรคกิจสังคม ก็ตามลีลาบทบาทของท่านอยู่จนท่านสิ้นไป ท่านก็สร้างสีสันทางการเมืองไว้มาก ดูเหมือนว่าสมัยการเมืองของท่านนั้นเป็นยุคแรกๆที่มีการใช้เงินซื้อเสียง ที่เรียก “โรคร้อยเอ็ด”
ไม่มีอะไรหรอก เห็นสื่อมวลชนกล่าวถึงท่านในวาระ 100 ปีชาติกาลของท่านผู้ยิ่งใหญ่ ผมก็แค่เขียนถึงท่านเพียงเศษธุลีเท่านั้น เพราะผมอยู่นอกวง เป็นแค่ ผู้ติดตามห่างๆเท่านั้นครับ แต่เคารพและเชิดชูท่านยิ่งนัก
จำวาทะยิ่งใหญ่ของท่านได้คือ “ทุกข์ของชาวนาคือทุกข์ของแผ่นดิน” แม้ว่าท่านจะเอามาจากคำพูดของจีน แต่ท่านเป็นคนไทยคนแรกที่กล้าพูดคำนี้ครับ
ในฐานะที่ท่านเป็นอำมาตย์…..
