ลานเก็บเรื่องมาเล่า

เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ผมขออนุญาตโสทรเอาประวัติมาลงที่นี่อีกครั้ง ซึ่งผมเอามาจาก G2K

เขียนบล็อกที่ http://www.bansuanporpeang.com

วันเกิด

• 1 ​ธ​.​ค​. 2517
  

การศึกษา

• ประถมศึกษา​ : ​โรงเรียนบ้านนาละหาน​ ​อ​.​นา​โยง​ ​จ​.​ตรัง
  
• มัธยมศึกษา​ : ​โรงเรียนสวัสดิ์รัตนาภิมุข​ ​อ​.​นา​โยง​ ​จ​.​ตรัง​ ​จบปีการศึกษา​ 2535
  
• ปริญญาตรี : ​มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์​ ​วิทยา​เขตปัตตานี​ ​คณะศึกษาศาสตร์​ ​วิชา​เอกเทคโนโลยีการศึกษา​ ​วิชา​โทภาษาอังกฤษ​ ​เกียรตินิยมอันดับ​ 2  ​รหัสนักศึกษา​ 3615621 ​จบปีการศึกษา​ 2539 ​ปี​ ​พ​.​ศ​. 2540
  

การทำ​งาน

• 1 ​เมษายน​ 2540 -  30 ​มิถุนายน​ 2541
  หมวดคอมพิวเตอร์​ช่วย​สอน​ ​คณะ​แพทยศาสตร์​ ​มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
  
• 1 ​กรกฎาคม​ 2541 - 31 ​มีนาคม​ 2543
  ศูนย์สารสนเทศทางการแพทย์​เพื่อประชาชน​ ​คณะ​แพทยศาสตร์​ ​จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  
• 1 ​เมษายน​ 2543 - 26 ​มกราคม​ 2550
  โครงการวิจัย​ Hospial OS
  

เกียรติประวัติทางคอมพิวเตอร์

• 26 กันยายน 2546
  สอบได้ RHCE
  
• 12 กุมภาพันธ์ 2549
  รางวัลที่ 3 การแข่งขันระบบปฏิบัติการลีนุกซ์ ระดับประชาชนทั่วไป ประเภทคอมพิวเตอร์ควบคุมและบริการเครือข่าย
  

ปัจจุบัน

• เกษตรกรเต็มขั้น
  
• ผ่านการอบรมหลักสูตร “การพัฒนากสิกรรมธรรมชาติ สู่ระบบเศรษฐกิจพอเพียง” รุ่นที่ 17 ระหว่างวันที่ 14-18 พฤษภาคม2550 ณ ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติทุ่งสง มูลนิธิกสิกรรมธรรมชาติ
  

http://gotoknow.org/blog/bansuanporpeang/recent-posts

โสทรอยู่ในครอบครัวชาวสวน ที่เรียบง่ายคุณพ่อ คุณแม่ และพี่สาวน่ารักมาก ต้อนรับพวกเราด้วยน้ำใจเปี่ยมล้น หมอตามาเยี่ยมหลายครั้งแล้วยืนยันสิ่งมีคุณค่าทางสังคมสิ่งนี้ ผมเองสนับสนุนเต็มที่ต่อความเห็นของหมอตาที่กล่าวกับผมว่า

พี่บู๊ด..การที่พวกเรามาเยี่ยมเยือนบ่อยๆ มาพบคุณพ่อคุณแม่ มาเรียนรู้ มาศึกษาสิ่งที่น้องโสทรทำนั้น เป็นการสนับสนุนแนวคิดโสทรและเป็นหลักฐานสร้างความเชื่อมั่นให้คุณพ่อคุณแม่ของน้องโสทรว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้องแล้ว มีคนมาศึกษา ดูงาน เรียนรู้…

นับวันคุณพ่อคุณแม่ก็เข้าใจและรับได้ที่ลูกชายหันหน้ากลับบ้านมาทำในสิ่งที่ตัวเองรัก และก็ไม่ได้ทิ้งวิชาชีพที่เรียนมาด้วย….

ผมเห็นด้วย เห็นด้วยอย่างยิ่งที่หมอตากล่าวเช่นนั้น ด้วยเหตุผลนี้ ตอนแรกที่หมอตากล่าวว่าอยากมาจัดเฮฮา 8 ที่นี่ อย่างน้อยสักคืนหนึ่งก่อนที่จะย้ายไปกระบี่ แต่ด้วยสภาพฝนที่เอาแน่นอนไม่ได้ และการเดินทางที่อาจเสียเวลามากไป และอื่นๆ จึงตัดรายการนี้ไป

ดูซิวันที่ 4 เมษายน ยังอุตสาห์พาน้องหนิงและคุณแม่น้องหนิงขับรถมาจากกระบี่เพื่อพาผมไปเยี่ยมน้องโสทร.. ผมซึ้งน้ำใจหมอตายิ่งนัก..

สังคมเฮฮาฯแห่งนี้เติมใจให้แก่กัน งดงามเหลือเกิน….

ผมแอบสังเกตในหลายๆประการต่อโสทร คุณพ่อ คุณแม่และพี่สาวที่มาช่วยทำอาหารเลี้ยงพวกเรา อบอุ่นมากครับ เป็นครอบครัวที่มีความสุขแบบชาวสวน เมื่อผมออกไปข้างนอกบ้าน การสังเกตของผมก็ไปสะดุดที่กระต๊อบหลังเล็กๆหน้าบ้าน

ที่นั่นมีสาวน้อยเธอนั่งพับเพียบเรียบร้อย ทำงานที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ กระต็อบมีสภาพง่ายแสนง่าย ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ใดๆเลย มีกองหนังสือกองใหญ่

ผมเดินไปดูใกล้ๆแบบเงียบๆเกรงจะไปรบกวนเธอผู้นั้น..

ล้วนเป็นหนังสือเกี่ยวกับโปรแกรมลีนุกซ์ อันเป็นฐานความรู้ของโสทร แสดงว่าโสทรไม่ได้ทิ้งความรู้นี้ ตรงข้าม เขาได้ใช้เวลาส่วนหนึ่งศึกษาเพิ่มเติมความรู้ด้านนี้ไปเรื่อยๆ ตำราเหล่านี้จำนวนมากเป็นภาษาอังกฤษ แต่ไม่มีปัญหาต่อโสทรเพราะเขาเรียนภาษานี้เป็นวิชารองในมหาวิทยาลัย

ย้อนกลับไปที่กระต๊อบหลังนี้ครับ

ห้องเล็กๆด้านขวามือนั่นตอนแรกเราคิดว่าเป็นที่เก็บสิ่งของ แต่ไม่ใช่ครับ นั่นคือห้องศักดิ์สิทธิ์ ห้องเทวดา(ที่อยู่ของผีบ้านผีเรือน) (หากผมเข้าใจผิดขออภัยด้วย เพราะได้ยินโสทรกล่าวกับน้องหมอตา) และที่นี่คือที่ทำงาน ห้องทำงาน สำนักงานของ “Web สวนพอเพียง” และที่นี่คือที่นอนของโสทร มีที่นอน มีมุ้ง มีกองหนังสือมีคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะชุดหนึ่ง และแบบโน้ตบุ๊กตัวหนึ่ง มีระบบสายโทรศัพท์ใช้สื่อสาร…

มันเรียบง่าย จนเราคิดไม่ถึง..

แรกๆยังคิดว่าเป็นที่นั่งเล่น.. แต่ไม่ใช่ กระต๊อบหลังคาสังกะสี ไม่มีฝา ปล่อยโล่งๆ แสนจะเรียบง่ายนี้ที่ไม่มีแม้พัดลมสักตัว แต่ที่นี่คือสถานที่ผลิตขุมทรัพย์ปัญญาที่มาจากการทำจริงๆ และได้บอกกล่าวแก่สังคม….

น้องสาวน่ารัก หวาน เรียบร้อย คนนี้เป็นใคร ทำไมมานั่งตรงนี้ ผมไม่บอก ปล่อยให้ทุกท่านหาคำตอบเอง อิอิ

ผมอยากเขียนถึงหนุ่มคนนี้เยอะๆ

เพราะนับถือจิตใจเขาจริงๆ

ความมุ่งมั่นของคนรุ่นใหม่ที่ตั้งใจสร้างชีวิตอย่างพอเพียง และสร้างงานที่เป็นประโยชน์ ช่างหายากตามถนนหลวงและซอกตึกในเมือง แต่มีที่สวนแห่งนี้

ที่นั่งเคียงข้างน้องสาวท่านนี้ ผมหลับตาเห็นโสทรนั่งพับเพียบทำงาน แล้วก็ลุกไปดูต้นไม้ที่ปลูก แล้วสลับกลับมานั่งทำงานตรงนี้ ท่ามกลางบรรยากาศสวน

ก่อนผมจะจบบันทึกนี้อย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

ท่านลองมองลึกเข้าไปในภาพนี้ นี่คือที่ทำงานของโสทร นี่คือที่นอนของโสทร

และที่หัวนอนนั้นมีรูปในหลวงแขวนอยู่ครับ…

โสทร เป็นคนเอาจริงเอาจัง ประเภทเกาะติดหากไม่ทะลุไม่หยุด ผมมองเห็นอย่างนั้นครับ

เพราะกิจกรรมที่เขาทำนั้น เป็นเรื่องของการลงแรง ใช้เวลา คนหนุ่มปัจจุบันทนไม่ได้หรอกที่จะมาคอยเก็บผลผลิตที่ต้องใช้เวลา ส่วนมากก็ชอบสิ่งที่มีลักษณะคล้ายๆประเภท Fast Food หรือประเภทชอบความสำเร็จรูปต่างๆ ที่ระบบสังคมเมืองหล่อหลอมคนรุ่นใหม่ให้เป็นเช่นนั้นกันทั่วบ้านทั่วเมือง

แต่หนุ่มคนนี้ไม่ใช่…เขาคิด หาข้อมูล ลงมือทำแล้วบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เชื่อลงไปดูที่ “สวนพอเพียง” Web ส่วนตัวของเขาสิครับ…

ผมต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นเตาเผาถ่านประสิทธิภาพสูง… มิใช่ว่าผมไม่เคยเห็นเตาเผาถ่านแบบนี้ ผมเห็นและทำ และส่งเสริมชาวบ้านที่ดงหลวงทำด้วยเหมือนกัน แต่ของโสทรแตกต่างจากทั่วไป และมีประสิทธิภาพมากกว่าน่ะซี….

ผมเห็นแล้วก็ชื่นชมการดัดแปลงเตา ที่ใช้ช่องเปิดเตาด้านบน มิใช่ด้านข้างที่ผมใช้และที่ทั่วๆไปเขาใช้กัน มันเป็นความชาญฉลาดครับ เมื่อผมเห็นและฟังคำอธิบาย ที่ก่อให้เกิดความสะดวก ประสิทธิภาพมากกว่า ผมก็ร้อง อ๋อ……

โสทรกำลังทดลองเผากะลามะพร้าวที่หาได้ง่ายในสวน และเผาโคนต้นไผ่ตงที่ประสิทธิภาพการเผาทำให้เกิดถ่านประสิทธิภาพสูง และอื่นๆอีก ถ่านที่ได้สีดำก็ไม่ค่อยเปื้อนมือ

สิ่งที่เกิดขึ้นจากการเผานั้นนอกจากถ่านประสิทธิภาพสูงแล้ว โสทรยังทำน้ำส้มควันไม้อีก ซึ่งเอาไปใช้ในแปลงผักเพื่อป้องกันแมลงต่างๆด้วย

ที่ผมชอบมากคือ โสทรกล่าวว่า ถ่านที่ได้นี้เมื่อเอาไปใช้งานโดยเฉพาะเอาไปปิ้ง ย่าง ก็จะลดการเกิดสาร “โพลีไซคลิค อะโรมาติก ไฮโดรคาร์บอน : PHAs” ชนิดหนึ่งที่มาจากควันแล้วไปเกาะอยู่ที่อาหารที่มาปิ้ง ย่าง ซึ่งสารชนิดนั้นจะมีส่วนทำให้เกิดมะเร็ง

น้องหมอตาตั้งคำถามว่ามันลดลงได้อย่างไร โสทรอธิบายถึงกระบวนการเผาถ่านเสียยาวเหยียดตั้งแต่เริ่มต้นจนได้ถ่านที่ลดสาร PHAs
แม้ว่าถ่านที่ผลิตได้ยังไม่ถึงกับออกจำหน่ายให้แม่ค้าย่างอาหารก็ตาม แต่ประโยชน์ที่จะได้รับนั้นเห็นแล้ว และเกิดขึ้นมาแล้ว อาจใช้เวลาอีกนิดหนึ่ง แม่ค้าย่างอาหารทั้งหลายคงหันมาใช้ถ่านของโสทรกัน และหากร่วมมือกับหน่วยงานที่รับผิดชอบในการประชาสัมพันธ์สิ่งนี้ สังคมก็จะได้ประโยชน์ มนุษย์ทั้งหลายก็ได้ประโยชน์…

โสทรยืนยันว่า ผักที่ปลูกนั้นมีทั้งทดลอง ศึกษาและทำเพื่อบริโภคจริง อย่างเขาปลูกผักสลัดก็เพื่อบริโภค แต่คุณพ่อก็เอาไปขายบ้าง โสทรชี้ให้เห็นการปลูกข้าวในกระป๋องใหญ่ที่ดัดแปลงมาจากถังใส่สิ่งของ เขาเฝ้าดูมันเติบโต สังเกต และบันทึกมันไว้ ผมได้เห็นต้นมะฮอกกานี ไผ่ทนแล้ง ข้าวโพด พริก ถั่วพูและถั่วอื่นๆ มะระขี้นก…หากจะนับชนิดพืชที่ปลูกน่าจะหลายสิบชนิด

โสทรยอมรับว่าพืชผักบางชนิดที่ปลูกก็ล้มเหลว ด้วยปัจจัยต่างๆหลายประการ การเพาะปลูกในเงื่อนไขต่างๆนั้นมิใช่ว่าจะสำเร็จไปทุกครั้ง ไม่ใช่.. เมื่อเงื่อนไขหมดไปก็ปลูกใหม่ ทำใหม่ได้… นี่คือความเป็นจริง และยอมรับความเป็นจริง

หากโสทรเป็นเกษตรกร ก็เป็นเกษตรกรยุคใหม่ รุ่นใหม่

หากเขาเป็นหนุ่ม ก็เป็นหนุ่มที่ทำชีวิตให้มีสาระ

หากเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ เขาก็ได้ทำบทบาทของการศึกษา ทดลอง สรุป ทำใหม่ ต่อยอด ยกระดับ..

หากเขาเป็นนักคอมพิวเตอร์ เขาก็ไม่ได้ทิ้งความรู้ที่ร่ำเรียนมา และยังได้ทำหน้าที่เป็นวิทยากรเผยแพร่ความรู้ทั้งงานการเกษตรที่ทำและความรู้พื้นฐานของเขาคือ โปแกรมลีนุกซ์…

หนุ่มคนนี้สังคมไม่พูดถึงไม่ได้ครับ….