ลานเรียนชีวิต

กรณีนักศึกษาหญิงมีปัญหากันหน้า locker ด่ากันไปมาแล้วบันดาลโทสะกระชากผมกัน โดยมีเื่พื่อน ๆ ล้อมวงอยู่ ทำให้อาจารย์ดูไกล ๆ ไม่รู้กว่าจะไปถึงก็อำกันว่าไม่มีอะไรไม่มีใครยอมรับสักคน เดินหน้าใสหลีกลี้หนีกระจายกันไปคนละทางสองทาง

อาจารย์งานพัฒนาวินัยนักเรียนนักศึกษา (ปกครอง) ได้หลักฐานมาแค่

ผม 1 กระจุก!

พอได้รับรายงานจากหัวหน้างานว่ายังจับผม (?) หรือมือใครดมไม่ได้เลย ครูปูจึงกดโทรศัพท์หาหัวหน้าห้องห้องนั้นทันที เบอร์โทรเส้นสายทุกระดับชั้นมีอยู่ครบ  มี option ให้เลือกด้วยนะ ว่าคนนี้เอาไว้หาข้อมูลเรื่องอะไร

อ่านต่อ »

พฤติกรรมที่ถือว่าหนักหนาของนักศึกษาคือการขาดเรียนหรือมาเรียนสายโดยไม่มีเหตุอันควร ครูปูถือว่าเป็นสัญญาณแรกของอีกหลาย ๆ ปัญหา ซึ่งอาจมาจากหลายสาเหตุ เช่น ประสิทธิภาพของการจัดการเรียนการสอน ระบบการบริหารจัดการโดยรวม ระบบการดูแลช่วยเหลือ ศักยภาพของครู สภาพความพร้อมของนักศึกษาหรือระดับความเอาใจใส่ของผู้ปกครอง

ถ้าการเรียนการสอนสนุกสนานมีประสิทธิภาพ เด็ก ๆ ได้รับทั้งความรู้และความประทับใจ กิจกรรมต่าง ๆ ที่สถานศึกษาจัดขึ้นสอดรับกับความสนใจของนักศึกษาจริง อาจารย์ให้การดูแลใกล้ชิด สถานศึกษามีบรรยากาศน่าอยู่น่าเรียน ผู้ปกครองร่วมมือดูแลกวดขัน ประสานความร่วมมือกับอาจารย์ติดตามพัฒนาการด้านต่าง ๆ เพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะที่พึงประสงค์ร่วมกันอย่างใกล้ชิด ก็มีความเป็นไปได้สูงว่านักศึกษาจะเกิดพัฒนาการตามศักยภาพจริงของตนได้และสำเร็จการศึกษาได้ภายในเวลาที่หลักสูตรกำหนด

อ่านต่อ »

เนื่องจากได้แรงบันดาลใจจากปฏิทินนู๊ด เอ๊ยไม่ใช่ เนื่องจากเห็นพ่อครูมักใช้สำนวนเปลือยครูบาที่นู่นที่นี่อยู่เป็นประจำ พอได้ทีเลยเอาบ้างเดี๋ยวจะเสียชื่อลูกสาวครูบาไปซะฉิบ 

เพิ่งไปผ่าตัดก้อนไขมัน (Lipoma) มาหมาด ๆ เลยเป็นเหตุให้หายซ่าไประยะนึงค่ะ พอกลับมามีแต่คนถามว่าเป็นอะไร ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอารูปถ่ายมาให้ดูกันเสียเลย

ก่อนหน้านี้ถ้าใส่เสื้อตัวเล็ก ๆ ครูปูจะเหมือนคนตัวเบี้ยวเหมือนซี่โครงด้านขวามันบานออกมา คลำก้อนในภาพนี้เจอเมื่อซัก 3 ปีก่อนตอนกลับบ้านแล้วถอดเสื้อให้แม่ดู

แม่ร้องจ๊าก “เนื้องอกนี่”

ทำเอาใจแป้วไปถึงตาตุ่มเชียว

อ่านต่อ »

นั่งทำงานอยู่ดี ๆ มีน้องมาตาม “พี่ปูครับมีทหารมาบุกครับ!”

ปรากฎว่าเป็นนายทหารมาขอเข้าร่วมทำโครงการกระตุ้นเตือนเรื่องความจงรักภักดี ปลูกจิตสำนึกเรื่องบทบาทหน้าที่ให้แก่เยาวชนในปีการศึกษาหน้า ตามนโยบายทหารเป็นมิตรกับประชาชนโดยจะขอมาพูดหน้าแถวด้วยเพียงวันละ 5-10 นาที

“ได้เลยค่ะ”

“โห…อาจารย์ให้คำตอบได้เลยไม่ต้องรอปรึกษาท่าน ผอ.ก่อนเลยเหรอครับ”

อ่านต่อ »

เกิดสะดุดแนวคิด Neo-Humanist ใน blog ของคุณคนไม่มีรากขึ้นมา  หันรีหันขวางนาทีนี้จะไปถามความเห็นใครดีล่ะ

แม่คร้าบ ยายคร้าบ ฟังเพื่อนลูำกคนนี้เขาพูดเรื่องการใช้ชีวิตหน่อยนะ (อ่านให้ฟังช้า ๆ)

อ่านต่อ »

นี่ถ้ายายรู้ว่าถูกแอบถ่ายตอนโทรม ๆ มีหวังโดนตื้บแหง ๆ

พูดถึงคุณยายวัยเกือบเก้าสิบ ผู้เป็นต้นแบบให้ชีวิตของครูปูในหลาย ๆ เรื่อง ทั้งความเมตตา เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ การวางตัว การดูแลตนเองและผู้อื่น

ยายเป็นผู้มีรสนิยมวิไลทั้งในเรื่องอาหารการกินและการแต่งตัว เครื่องแต่งกายต้องเป็นผ้าถุง สีสันคลาสสิก ดอกดวงต้องกลมกล่อม นี่ถือเป็นศาสตร์ลึกลับทาง fashion ของคุณยายที่หาสายตาคนสมัยนี้เทียบได้ยาก  เสื้อลูกไม้กับผ้าถุงต้องสีเข้ากัน ซึ่งถือเป็นของฟุ่มเฟือยประการเดียวที่ยายยอมทุ่ม

อาบน้ำทีต้องใช้เฉพาะแป้งหอม แล้วฉีดน้ำหอมสำทับเข้าไปอีัก สาว ๆ สมัยนี้หาคนหอมฟุ้งเท่ายายครูปู ยากส์…

รวมทั้งครูปูเองด้วยแหละ ที่ถูกยายต่อว่าอยู่บ่อย ๆ ว่า

“เป็นสาวเป็นนาง เนื้อตัวไม่รู้จักแต่ง”

แป่ว!

อ่านต่อ »

อำเภอเมืองจังหวัดสุราษฎร์ธานี หรือที่คนในท้องที่จะเรียกกันติดปากว่า “บ้านดอน”  เป็นเหมือนบ้านเกิดของครูปูค่ะ (เพราะมาอยู่ตั้งแต่ขวบเดียว)

คุณยายเล่าให้ฟังว่า ต่อให้ภาคใต้น้ำท่วมหมด ยังไงก็จะเหลืออำเภอนี้แหล่ะ ที่ไม่มีทางถูกน้ำท่วม (ฟังดูเท่ๆ ยังไงไม่รู้นะคะ)  ถึงครูปูจะเนรคุณนิด ๆ ด้วยการพูดใต้ไม่เป็น เนื่องจากไม่มีใครในบ้านเป็นคนใต้เลย แต่ก็ฟังรู้เรื่องโม้ด… ใครอย่าได้นินทาทีเดียวเชียว แฮ่ๆ…

ลงจากรถทัวร์เกือบตีห้าก็เจอหน้าเจ้าเพื่อนเลิฟตั้งแต่วัยเด็กยืนงัวเงียอย่างน่าเอ็นดู เพราะถูกครูปูโทรจิกให้มารับที่ขนส่งตั้งแต่ตีสี่ เอามือลูบหัวไปสองสามทีเพื่อแสดงความขอบคุณ แล้วต่อด้วยการเมาท์กระจายกันมาตลอดทาง

อ่านต่อ »

เพิ่งมีเวลาอ่านเมล์ที่เพื่อนส่งมาให้ แล้วเกิดไม่อยากขำก๊ากๆ อยู่คนเดียว

เลยนำมาแบ่งกันขำค่ะ  (^_^)

เข้าใจว่าคงเป็นกระทู้แหย่กันเล่นมังคะ

จาก Fwd ใน board pantip …

ก่อนอื่นดิฉันขอสาบานว่าสิ่งที่ดิฉันพูดเป็นความจริงค่ะ

ดิฉันอายุ 25 ปีค่ะ ความสูง 170 ซม. น้ำหนัก 50 กิโล สัดส่วน 34-24-36

ผมยาว หน้าตาจัดว่าสวยมาก เซ็กซี่ มีรสนิยม

ดิฉันอยากจะแต่งงานกับผู้ชายรายได้สักสองแสนบาทอัพต่อเดือนสักคน

อ่านต่อ »

ช่วงปีใหม่ปีนี้ไม่ได้กลับบ้านเพราะจะรอกลับช่วงกลางเดือนให้ตรงกับเวลาที่น้องสาว  แม่น้องหมิง คลอดหลานชายคนแรกพอดี จึงเป็นช่วงเวลาพิเศษที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ใช้ชีวิตให้ช้าลง ไม่ต้องเร่งรีบกระเหี้ยนกระหือรือนู่นนี่นั่น ชิงไหวชิงพริบกับใคร

นอนบิดไปบิดมาเล่นบนเตียง กินผัดแครอทรูปดอกไม้ฝีมือตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ นั่งเล่นกับเจ้ากุ๊งกิ๊งให้เบื่อหน้ากันไปข้างนึง หลังจากเจ้าหล่อนต้องเรียกร้องความสนใจด้วยท่าแปลกใหม่ทุกวันตลอดปีที่ผ่านมา

มีเวลาเหลือพอที่จะได้นั่งทบทวนสิ่งที่ตัวเองทำมาตลอดทั้งปี

บางอย่างคิดแล้วก็ ทำไปได้เนาะเรา

บางอย่างคิดไปก็ทำให้อมยิ้มไปได้ด้วยล่ะค่ะ

ชีวิตคนเรานี่ก็แปลกดีเนอะ ทั้งความสบและไม่สบอารมณ์ ความชื่นชอบชื่นชม เสียงหัวเราะเสียงร้องไห้ รอยยิ้มและหน้าตาบูดบึ้งสลับขึ้นลงเป็นกราฟชีวิตอยู่ตลอดเวลา

อ่านต่อ »