ลานเก็บเรื่องมาเล่า

วุ้ย หนาวจริงวุ้ย….

ใครมีเสื้อเก่าๆหนาๆ แบ่งมั่งฮี…

มันหนาววววววว กองไฟก็ไม่มี

หากเป็นหมาผู้ดี คงอยู่ในบ้านอุ่นๆ มีเสื้อสวยๆใส่หล่ะซี

ตูเป็นหมาชนบท เลยหนาวมากหน่อย..

โฮ้ง โฮ้ง..

อภิปรายในสภานั่นมีใครหนาวเหมือนตูบ้างหนอ

หรือแค่ปาหี่ สามสี่วัน พอเป็นพิธี…

โฮ้ง โฮ้ง..

——–

จากหมาวัดบ้านนอก เมืองปากซัน

วันที่ 13 เดินทางไปเวียงจัน เหงื่อโซกเลย แค่ผ่านไปวันเดียว ฝนประปราย เมฆครึ้มท้องฟ้า วันนี้หนาวมากมีลมด้วย ทุกคนที่มาประชุมร่วมกับชาวบ้านต่างเอาเสื้อกันหนาวมาใส่ แต่หลายคนคาดไม่ถึงว่าจะเย็นลงมากมาย จนสั่น

เพื่อนร่วมงานและผมทนไม่ไหวไปแกะกระเป๋าเอาเสื้อมาใส่ซ้อนทับแม้จะเป็นแขนสั้นก็ตาม เพราะไม่ได้เตรียมมา

เราใช้ศาลาวัดเป็นสถานที่ประชุม ซึ่งเป็นปกติของงานชนบท การใช้ศาลาวัดมีผลดีหลายประการ เช่น ได้ใกล้ชิดศาสนา ได้มีโอกาสกราบพระสงฆ์ พระพุทธรูป ได้ทำบุญ สถานที่ทำให้เราสงบปากสงบใจมากกว่าปกติ และไม่จำเป็นต้องไปสร้างศาลากลางบ้านสิ้นเปลืองงบประมาณ ใช้ศาลาวัดให้เกิดประโยชน์สูงสุด นั่นดีแล้ว สถานที่กว้างขวาง สถานที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย เช่น เสื่อ น้ำดื่ม โต๊ะ เก้าอี้ กระแสไฟฟ้า ห้องน้ำห้องส้วมหากมีคนไปประชุมมาก วัดก็พร้อม วัดร่มรื่น เป็นบรรยากาศที่เอื้ออำนวยการพูดจากัน

หลวงปู่อายุท่านเลย 90 ไปแน่ๆ ยังเดินไหวแม้หลังโก่ง หลังจากท่านฉันท์มื้อเช้าแล้วก็เดินกลับกุฏิท่าน เราประชุมจนถึงเวลาที่ท่านต้องฉันท์เพล มีข้าราชการท่านหนึ่งยกโตกอาหารไปถวายท่าน ท่านไม่รับ บอกให้เอากลับไปให้คนที่มาประชุมกินกัน ท่านฉันท์มื้อเดียว

หลังจากประชุมเสร็จ ทุกคนก็กินอาหารกลางวันที่ศาลาวัด สถานที่ประชุมนั่น ซึ่งพร้อมที่จะดัดแปลงเป็นห้องอาหารใหญ่ได้ทันที…

วัดเป็น Multipurpose place มีความหมายทางทุนทางสังคมยิ่งนักอีกด้วย

540316 : วัดโพสีทองไซยาราม บ้านปากสา เมืองปากกะดิ่ง แขวงบริคัมไซ ลาว