ลานเก็บเรื่องมาเล่า

ขอแสดงความยินดีกับท่านพิษณุ จันทร์วิทันที่ได้รับโปรดเกล้าฯให้ไปเป็นเอกอัคราชทูตไทยประจำเวียตนาม ท่านพิษณุ เป็นลูกช้าง รหัส 17…(หลังผม 5 ปี) บ้านเกิดที่สระบุรี ครอบครัวเป็นคนเชียงใหม่ลูกช้างเหมือนกัน…

ปี พ.ศ. 2543-2546 ท่านเป็นกงสุลใหญ่ประเทศไทยประจำสะหวันนะเขต ตรงข้ามมุกดาหาร เราพบกันบ่อยเพราะที่ริมโขงนั่นมีร้านอาหาร “วาย วาย วาย” เป็นที่ตั้งชมรมศิษย์เก่าลูกช้าง และทุกวันพุธแรกของเดือน พวกลูกช้างก็นัดกันมาทานข้าวที่นี่ประจำท่านพิษณุก็มาบ่อย นอกนั้นก็มีกิจกรรมต่างๆร่วมกันเสมอ

หลังจากที่หมดวาระที่สะหวันนะเขตแล้ว ท่านก็ไปเป็นกงสุลใหญ่ที่นิวยอร์ก และได้รับโปรดเกล้าให้เป็นเอกอัคราชทูตที่ปากีสถาน(2548-2550) และก่อนไปเวียตนามท่านเป็นอธิบดีกรมเอเชียใต้ ตะวันออกกลางและแอฟริกา ท่านทูตพิษณุมีความรู้ความสามารถหลายด้าน เป็นนักพูด ร้องเพลงเก่ง และเป็นนักเขียน “…ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสารคดี ประวัติศาสตร์ หรือกระทั่งนวนิยาย เห็นได้ชัดเจนจากผลงานรวมเล่ม อาทิ เมนูพระกระยาหารรัชกาลที่ 5 เสน่ห์ภาษาลาว ชีวิตท่านภูมี วงศ์วิจิตร นักปฏิวัติ/ประธานประเทศลาว และภูต นวนิยายที่ลงเป็นตอนๆ ในนิตยสาร ‘พลอยแกมเพชร’…..”

ผลงานเขียนและงานแปลของท่านทูตรูปหล่อคนนี้คือ

1 ล้านนาไทยในแผ่นดินพระพุทธเจ้าหลวง / ปิแอร์ โอร์ต ; พิษณุ จันทร์วิทัน, แปลและเรียบเรียง

2 เมนู พระกระยาหารสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ระหว่างการเสด็จพระราชดำเนินประพาสยุโรป พ.ศ. 2440 = A collection of the royal menus during H. M. King Chulalongkorn’s visit to Europe 1897

3 เสน่ห์ภาษาลาว                                                                                           4 กงสุลไทยในเมืองลาว 5 ตามรอย “ปิแอร์ โอร์ต” สู่เชียงใหม่ สมัยพระพุทธเจ้าหลวง 6 เสน่ห์ภาษาลาว

7 ไวน์ขึ้นโต๊ะเสวยรัชกาลที่ 5

ขอบคุณข้อมูลจาก:

1. http://www.oknation.net/blog/print.php?id=72041
   
2. http://clrem-opac.sut.ac.th/BibList.aspx?keyid=1462&searchtype=Author+Alphabetic&collection=&language=&pubyearstart=&pubyearend=&searchresultpage=BasicSearch.aspx&showform=%be%d4%c9%b3%d8+%a8%d1%b9%b7%c3%ec%c7%d4%b7%d1%b9

สถานที่: โครงการพัฒนาชนบทสมบูรณ์แบบ อ.สะเมิง

วันเดือนปี: ปี พ.ศ. 2518-2522

โดย: Fridrich Naumann Stiftung ภายใต้ สำนักงานเกษตรภาคเหนือ

ปี พ.ศ. 2518-2522 นั้น ถนนมีแต่ฝุ่นกับโคลน ฝุ่นในฤดูแล้ง โคลนในฤดูฝน เวลาเราออกพื้นที่ ก็จะไปหลายวัน ไปหมู่บ้านไหนก็ค้างนอนกับบ้านชาวบ้าน อุปกรณ์ประจำของเราก็คือเป้ที่มีถุงนอน เสื้อ กางเกงและสิ่งของจำเป็นที่ต้องใช้

ระหว่างเดินทางจากบ้าน อมลอง ไปหาดส้มป่อย จะต้องผ่านแม่น้ำแม่ขาน ที่ฤดูแล้งชาวบ้านเอาต้นไม้ใหญ่ๆมาทำสะพานแบบหยาบๆให้รถปิคอัพผ่านไปยังตำบลยั้งเมิน ที่ไกลออกไป

สะพานไม้แบบชั่วคราวนี้ คือต้นไม้ทั้งต้นที่เอามาวางเรียงกัน ยึดติดกันด้วยเหล็กที่มีปลายแหลมสองด้านตอกเข้าไปในเนื้อไม้ให้ยึดติดกัน(ดูเหมือนจะเรียกปลิง หากผิดขออภัย) เมื่อฤดูฝนมา น้ำป่าหลาก ตรงนี้แหละที่เราต้องมาพร้อมๆกันหลายคน เพราะบางช่วงไม่สามารถขับขี่มอเตอร์ไซด์ได้ต้องช่วยกันประคองเอาข้ามฝั่ง

บางช่วงน้ำป่ามาแรงมาก พัดพาเอาสะพานไม้สักทั้งต้นนั้นหายไปหมดแล้ว เราก็ต้องช่วยกันแบกมอเตอร์ไซด์ข้ามแม่น้ำขานแห่งนี้ หากน้ำลด ก็อาจจะขับข้ามได้

และรูปนี้ คลาสสิคจริงๆ นายสุรพล จำนามสกุลไม่ได้แล้ว เป็นนายอำเภอสะเมิง ออกตรวจเยี่ยมชาวบ้านกับพวกเรา ยังต้องยอมถอดกางเกงนุ่งผ้าขาวม้าข้ามแม่น้ำขาน…

มันจริงๆ..ชีวิตคนทำงานพัฒนาชนบท..

สถานที่: Kindergarten บ้านงาแมง ต.แม่สาบ อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่

วันเดือนปี: ประมาณปี พ.ศ. 2520

โครงการ: โครงการพัฒนาชนบทสมบูรณ์แบบ อ.สะเมิง

โดย: Fridrich Naumann Stiftung ภายใต้ สำนักงานเกษตรภาคเหนือ

ใครไปพระบาทห้วยต้มก็จะเห็น “ป้าดาว” ผู้เป็นเจ้าของกิจการ น้ำพลูคาวหมักใส่ขวดขาย กิจการส่งออกหัวไม้ดอกไปต่างประเทศ กิจการน้ำดื่มที่ จ.ลำพูน และอื่นๆ อดีตเธอคือครูพี่เลี้ยงสถานดูแลเด็กเล็กก่อนวัยเรียนภายใต้โครงการที่ผมทำงานอยู่ ภายใต้ความรับผิดชอบคนข้างกายผม

วันนั้นเธอคือสาวเพิ่งจะรุ่น ชื่อ สุธรรม ชาวบ้านเชื้อสายปกากญอ ที่มีความแตกต่างจากเด็กชาวบ้านคนอื่นๆ ตื่นตัว กล้าแสดงออก กล้าพูดจาไม่กลัวเกรงใคร ฉะฉาน ฉับฉับฉับ… รักความก้าวหน้า ทำทุกอย่างที่ทำได้ ไม่รังเกียจ

นี่คือสภาพ Kindergarten ในป่าเขาลำเนาไพร ไกลความเจริญ อิอิ.. ดูเหมือนว่าพ่อแม่เด็กเสียเงินเดือนละสิบบาท ค่าบริหารจัดการ สถานที่ดูแลเด็กเล็กก่อนวัยเรียนนี้..

รูปเหล่านี้มีอายุมากกว่า 30 ปีแล้วครับ… สมัยนั้นยังไม่มี digital

สถานที่: สำนักงานเกษตรภาคเหนือ

วันเดือนปี: ประมาณปี พ.ศ. 2518

โครงการ: โครงการพัฒนาชนบทสมบูรณ์แบบ อ.สะเมิง

โดย: Fridrich Naumann Stiftung ภายใต้ สำนักงานเกษตรภาคเหนือ

ช่วงที่สำนักงานเกษตรภาคเหนือ(สกน.)เป็นสำนักงานในเมืองของโครงการพัฒนาชนบทที่ผมทำงานอยู่นั้น เพิ่งก่อสร้างเสร็จใหม่ๆ(2518) มี ดร.ครุย บุญยสิงห์ เป็น ผู้อำนวยการโครงการ ภรรยาท่านคือนักพูดเพื่อสังคมคนสำคัญที่มีบทบาทในการแสดงความคิดเห็นทางทีวีบ่อยคือ คุณหญิงเต็มสิริ บุญยสิงห์

สกน.สมัยนั้นยังไม่มีร้านอาหารกาแลที่สวยงามเช่นปัจจุบัน สำนักงานแบบนี้มีทุกภาค ช่วงที่มีการปรับโครงสร้างระบบราชการถูกยุบไปเป็นเกษตรและสหกรณ์จังหวัด สกน.ได้รับงบประมาณสนับสนุนจากรัฐบาลนิวซีแลนด์

ปกติผมจะประจำอยู่ที่พื้นที่โครงการคือสะเมิง จะออกมาที่นี่เดือนละครั้งช่วงที่มีการฝึกอบรมผู้นำเกษตรกรเท่านั้น..