ลานเก็บเรื่องมาเล่า

เมื่อวันที่กลับมาจากสวนป่านัดกันว่าคนข้างกายจะต้องไปพบทันตแพทย์ แต่ก็เลื่อนไปเพราะเธอต้องไปงานสวดศพที่อุดร กลับมาจนดึกดื่นก็มานั่งเร่งเขียนรายงานให้ ITTO อีก

วันเสาร์ทั้งวันก็เร่งเขียนอีก ตกกลางคืนได้เรื่องเลย

สักสองทุ่ม เธอจะเดินไปอาบน้ำ แล้วก็เกิดมึนหัว แบบบ้านหมุน และปวดหัวมากๆจนร้องโอดโอย อยากอาเจียน อยากเข้าห้องน้ำวุ่นวายไปหมด ผมก็ตกใจ…

เมื่อหลายสิบปีก่อนที่เชียงใหม่ เราพักที่โรงแรมแถวช้างเผือก เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ แบบว่าขยับตัวไม่ได้ จะเวียนหัวจนทนไม่ไหว จะอาเจียน ต้องไปเอานายแพทย์มาดูที่ห้องพัก นายแพทย์ก็ดีเหลือเกินหิ้วร่วมยามาดูจนหายปกติ

อาการแบบนี้หายไปนานมาเกิดขึ้นอีกเมื่อคืนก่อน ผมโทรหาเพื่อนที่เป็นแพทย์ก็ไม่ได้ จึงโทรไปปรึกษาแพทย์ที่ขอนแก่นราม เพราะเราสนิทกับคุณหมอที่นั่นสมัยคุณแม่เป็นคนไข้ที่นั่นหลายปี หมอไม่อยู่เวร จึงตัดสินใจเรียนรถ Ambulance มารับ กว่าจะเอาตัวลงจากชั้นสองได้เล่นกันทุลักทุเลเพราะเธอขยับไม่ได้ อาเจียนตลอด

เลยได้นอนที่โรงพยาบาล ได้ยาฉีดแก้อาเจียน ให้น้ำเกลือ ค่อยยังชั่ว

เช้ามาคุณหมออรทัย เจ้าประจำมาดูอาการก็ทักว่าเคยเป็นมาใช่ไหม เอาหละ โปแตสเซี่ยมต่ำ น้ำในหูผิดปกติ ต้องดูอย่างละเอียดอีกที นอนให้น้ำเกลือและยาต่างๆก็ดีขึ้น โอย ผมกลายเป็นบุรุษพยาบาลไปแล้ว.. วันนี้ออกจาก รพ.แล้วกลับมานั่งตาแป๋วอยู่ที่บ้านแล้ว อิอิ

น่ากลัวอาการแบบนี้นะครับ เพราะเธอช่วยตัวเองไม่ได้เลยช่วงที่บ้านหมุน ปวดหัว แบบขยับไม่ได้ คุณหมอแนะนำให้นอนหลับตาเท่านั้น พักเฉยๆ หากปวดหัวก็ต้องทานยาแก้ปวด แล้วเมื่อพอเคลื่อนไหวได้ก็ไปพบแพทย์ ซึ่งต้องมีคนช่วยช่วงที่มันเป็นขึ้นมา….นี่คือสิ่งที่ต้องวางแผนในอนาคต..หากผมไม่อยู่แล้วเธอเป็นขึ้นมาก็ยุ่ง..

สุขภาพเป็นเรื่องสำคัญนะพี่น้อง หมอตา ป้าหวานเตือนพวกเราเสมอ เอาใจใส่สุขภาพกันหน่อย

ระหว่างเธอนอนที่ รพ.ผมก็ถือโอกาสถ่ายรูปขอนแก่นในมุมต่างๆมาให้ดูกันครับ..

สมัยที่ทำงานกลุ่มป่าห้วยขาแข้ง นครสวรรค์นั้น เราเข้าป่าไปดูความอุดมของป่า ผมเองพบเห็นทั้งพืช สัตว์หลายชนิดแบบไม่เคยเห็นมาก่อน นักป่าไม้อธิบายเป็นฉากๆ คุณหมอแผนใหม่และแผนโบราณต่างพูดตรงกันว่า ความอุดมของป่าคือสุขภาพของมนุษย์ เพราะยังมีพืชพันธุ์ไม้ป่าอีกจำนวนมากที่เรายังไม่ทราบสรรพคุณทางยาของเขา หากป่าหมด ความอุดมเหล่านี้ก็หมด อันตรายของมนุษย์ก็เข้าสู่วิกฤตอีกมุมหนึ่งด้วย

ผมยอมรับความจริงนี้ และตระหนัก สำนึกในการปลูกป่าเป็นยิ่งนัก การอนุรักษ์ความสมบูรณ์ของป่านั้นมีคุณค่ามากมายที่เราคิดไม่ถึง สมกับคำกล่าวว่า “ป่าอยู่ได้โดยไม่ต้องมีคน แต่คนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีป่า” เมื่อไม่นานมานี้ นักวิชาการไทยก็เดินทางเข้าป่าทั้งไทย ลาว เขมร เวียตนาม เพื่อค้นหาพืชชนิดหนึ่งที่มีคุณค่าทางรักษาโรคมะเร็ง เขาต้องการค้นหาว่าพืชชนิดนี้มีกี่สายพันธุ์ อยู่ที่ไหนบ้าง ธรรมชาติของเขาเป็นเช่นไร และพืชชนิดนี้ ต่างสถานที่กันจะมีคุณสมบัติทางยาแตกต่างกันอย่างไร มากน้อยแค่ไหน..

เย็นวันที่เราประชุมกันนั้น พอตกค่ำก่อนหยุดประชุม คุณคอน พาผมไปดูสัตว์ประหลาดตัวนี้ ซึ่งเกาะอยู่ที่เสาโรงงานปั้นอิฐใกล้ที่เรานั่งประชุมนั้นเอง ค่ำแล้วถ่ายได้ไม่ชัด รุ่งเช้าก่อนเดินทางกลับ ผมจึงย่องไปถ่ายรูปใหม่

เดาเอาว่าเป็นแมลงชนิดหนึ่ง ธรรมชาติของเขาจะสร้างเกราะกำบังตัวอ่อนที่อยู่ภายใน ก็กลายเป็นสองชั้นไป ความปลอดภัยสูงมากขึ้น

มหัศจรรย์ชีวิต มหัศจรรย์ธรรมชาติ นี่ถ้าเป็นนักกีฏวิทยาคงมานั่งนอนที่โรงปั้นอิฐนี่เพื่อเฝ้าศึกษาวงจรชีวิตสัตว์แปลกหน้าตัวนี้นะครับ

บ่ายวันนั้น พ่อครูกล่าวว่าสวนป่าวันนี้มากันมากหน้าหลายตาอยากจะประชุมปรึกษาหารือกัน ทุกคนก็เห็นด้วย หลังจากที่มอบหมายงานให้ทีมงานอ.โสรีย์แล้ว คอน ก็หิ้วเก้าอี้ไปก่อนเพื่อนเลย เดินสวนทางกับผมก็บอกว่าเดี๋ยวประชุมกันที่โรงปั้นอิฐ เอาเก้าอี้มาด้วยคนละตัว

สักพักใหญ่ๆ ประมาณ 5 โมงเย็น ทุกคนก็หอบหิ้วเก้าอี้ไปนั่งล้อมวงที่ลานหน้าโรงปั้นอิฐชายป่า ห่างไกลจากบ้านพักและทีม อ.โสรีย์พอสมควร ความที่ใครต่อใครก็เอาเก้าอี้มาฝากเพื่อนๆด้วยพบว่าเก้าอี้เกิน อิอิ.. ผมนับดูมี 14 คนรวมทั้งผมด้วย

นั่งมองหน้ากัน ก็ยังไม่มีใครพูดอะไร ต่างจับคู่คุยส่วนตัวกัน ผมก็เลยเอ่ยขึ้นมาว่า หากไม่มีประเด็นผมก็เสนอว่า ลองที่ประชุมนี้ให้มุมมองสถานการณ์เฮฮาศาสตร์ปัจจุบันนี้หน่อยว่า แต่ละคนคิดเห็นเช่นไรบ้าง ผมเองประสงค์ว่าต่างมุมมองอาจจะช่วยให้เราเห็นเฮฮาศาสตร์ในภาพรวมๆปัจจุบันของเรามากขึ้น และจะบ่งบอกถึงกลุ่มในหลายเรื่องในอนาคต

ยังไม่มีใครกล่าวอะไรในประเด็นนี้ พอดีพ่อครูก็เอ่ยขึ้นมาว่า กลุ่มเรามีเฮย่อยๆหลายครั้ง มีพวกเราไปกันมากบ้างน้อยบ้าง บางคนจะรู้สึกอะไรบ้างไหม ? ผมฟังแล้วรับรู้ได้ว่าพ่อครูเป็นห่วงความรู้สึกลูกหลานทุกคน..

หลายคนในที่ประชุมพิเศษแห่งนี้ต่างก็กล่าวไปในทำนองเดียวกันว่า คงไม่มีใครน้อยเนื้อต่ำใจอะไรหรอก เพราะแต่ละคนก็มีเงื่อนไขเฉพาะ ไม่สามารถลงตัวไปร่วมเฮได้ทุกแห่ง เพราะพวกเฮมีหลากหลายอาชีพ หน้าที่การงาน …

ประเด็นต่อไปพ่อครูกล่าวว่า เฮฮาศาสตร์ก่อเกิดมาก็เข้าหลายปีแล้ว แต่สมาชิกไม่ขยายเท่าไหร่ พวกเราคิดกันอย่างไรบ้างล่ะ

เพื่อนบางท่านกล่าวแสดงความเห็นว่า ไม่เห็นจำเป็นต้องมีสมาชิกมากๆ ยิ่งมีมากยิ่งมีปัญหามาก คุมกันไม่อยู่ บริหารไม่ได้ ก็มีตัวอย่างให้เห็น จำนวนน้อยๆก็ไม่เป็นไร ค่อยๆขยายไปตามธรรมชาติของมันเอง

พ่อครูและท่านอื่นแสดงความเห็นต่อว่า ดูเหมือนกลุ่มเฮจะต่อติดกับ “ร่มธรรม” ได้ดี โดยเฉพาะที่ตัวท่านอาจารย์ไร้กรอบ ก็อย่างที่รับรู้กัน สิ่งเหล่านี้มันเป็นธรรมชาติของมันเอง เฮฮาศาสตร์มีลักษณะเฉพาะของมัน ที่ต้องเป็นคนประเภทนี้เท่านั้นที่จะก้าวเข้ามาได้ ไม่ใช่วิเศษ พิเศษ เลอเลิศอะไร มันก็ธรรมดานี่แหละ แต่มันมีความเป็นธรรมดาในธรรมดา..

การพูดกันพอจะออกรสก็มืดค่ำกันทีเดียว แม่ครัวที่จะเตรียมอาหารเย็นก็นั่งอยู่ในวงนี่ จึงจำเป็นต้องยุติลงแบบไม่จบประเด็น เพราะเป็นห่วงทีมงานอาจารย์โสรีย์จะหิวข้าว

แต่เป็นวงคุยที่ออกจะเครียดๆ ดูหน้าตาแต่ละคนไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่เลยนะ

ผมน่ะบันทึกเสียงไว้ในเครื่อง แต่เอาเข้าจริงหาไม่พบว่าเอาไปซ่อนไว้ตรงไหน เพื่อนๆช่วยกันเติมหน่อยนะครับ ทั้งที่ได้คุยกันและความคิดเห็นเพิ่มเติม

นะคร๊าบบบบบ