ลานเก็บเรื่องมาเล่า

(ฟ้าขอนแก่นเมื่อเวลา 18:51 น. ถ่ายจากหน้าต่างบ้าน)

วันนี้ไปออกกำลังกายซะหน่อย ผมตีกอล์ฟครับปกติชอบ และจะออกรอบสัปดาห์ละครั้ง แต่มาช่วงหลังห่างเหินไปนานทีเดียว

คนมาตีกอล์ฟกันค่อนข้างมาก หน้าเก่าประจำมาเมื่อไหร่ก็เห็นทุกครั้ง จนเขาตั้งฉายาเจ้าของสนามก็มี

ผมไม่มีก๊วน ชอบไปแทรกก๊วนโน้น นี้ ดีไปอย่างรู้จักคนเยอะ และเรียนรู้นิสัยคน สิ่งหนึ่งที่ผมชอบคือการคุยกับแคดดี้ ก็คนที่มาลากถุงกอล์ฟให้เรานั่นแหละ ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิงที่มาหารายได้ บางคนก็เป็นอาชีพเสริม และบางคนก็เป็นอาชีพจริงๆไปเลย

วันนี้ผมได้แคดดี้ผู้ชาย คุยกันก็ทราบว่า เขาและภรรยามายึดแคดดี้เป็นอาชีพ หลังจากที่ล้มเหลวการเปิดร้านทำขนมปัง และขนมต่างๆประเภทคุกกี้ ขายไม่ดี คู่แข่งเยอะ ขาดทุนสะสมมาสองปี ทนต่อไปไม่ไหวต้องเลิก ไม่รู้จะไปทำอะไรก็มายึดอาชีพแคดดี้ ส่งลูกเรียนหนังสือจนอยู่ปีที่ 4 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม คณะบริหารธุรกิจ

นี่เปิดเทอมต้องหาเงินค่าเทอม 5,000 บาท ค่าห้องพัก 8,000 บาทตลอดทั้งเทอม แคดดี้เบอร์ 205 บอกผมว่า ไปเป็นสมาชิกแชร์ในหมู่บ้าน ขาดเหลืออะไรก็พึ่งพาวงแชร์นี่แหละ วันนี้ผมรีบมาทำงานตั้งแต่เช้ามืด กะว่าอยากได้สองรอบเพื่อสะสมเงินให้ลูก

205 เล่าให้ฟังว่า เคยไปขอกู้เงินจากรัฐบาลเพื่อเป็นค่าเรียนหนังสือ แต่ไม่ผ่านการพิจารณา ผมไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร เราสองคนผัวเมียจึงมาก้มหน้าเป็นแคดดี้สะสมเงินให้ลูกนี่แหละ

ลูกสาวเรียนใช้ได้ไม่เด่นแต่ก็เอาตัวรอดได้ตลอด, เหลืออีกปีเดียวก็จบแล้ว, มีลูกคนเดียว, จบเมื่อไหร่ก็เบาแล้วหละ, ผมหนักใจอย่างหนึ่ง แคดดี้บ่นกับผม ผมถามว่าอะไรเล่า …ก็ลูกสาวผมมีนายตำรวจยศร้อยตำรวจเอกมาติดพัน เป็นคนสุพรรณบุรี เขาจะมาพูดเจรจาขอลูกสาวผมน่ะซี… ผมบอกไปว่า ยังก่อน รอให้ลูกเรียนจบก่อนค่อยว่ากัน

นายตำรวจคนนี้เป็นคนดีอยู่ เขามีแม่ที่ไม่สบายนอนอยู่โรงพยาบาลเพราะเส้นเลือดในสมองแตก แต่ไม่ถึงกับพิการ แม่เขาบอกลูกชายที่เป็นนายตำรวจว่า แม่ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่จะไปขอลูกสาวคนนี้ให้ แม่อยากมีลูกสะใภ้ อยากมีหลาน เพราะแม่คงมีชีวิตได้ไม่นาน…

205 บ่นว่า ผมยังไม่อยากพูดเรื่องนี้เลย อยากให้ลูกสาวจบก่อน อีกปีเดียวเท่านั้น แต่แม่เขาก็เร่งเร้า เพราะสุขภาพ นายตำรวจก็อยากเอาใจแม่เขา….

205 บอกผมว่าช่วงแดงอาละวาดนั้นนายตำรวจคนนี้ถูกราชการสั่งให้เข้าร่วมม็อบในสภาพนอกเครื่องแบบเพื่อหาข่าวสารส่งให้ราชการ และ….เล่าต่อไม่ได้ครับ

ช่วงหนึ่งเขาเล่าว่า ผมไม่ชอบทั้งแดงทั้งสีไหนๆ สังคมไม่สงบเลย อย่างนักการเมืองคนหนึ่ง มาเล่นกอล์ฟ ครั้งหนึ่งเขาเป็นแคดดี้บริการให้ พบว่า พกปืนมาด้วย บอกว่าต้องพกประจำเพราะไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น… และแน่นอนทั้งก๊วนนั้นล้วนเป็นนักการเมือง เป็นหัวคะแนนและทำหน้าที่การ์ดให้เขาตลอด…

เงินค่าแคดดี้ที่ผมจ่ายให้ชายคนที่มีเบอร์ 205 นั้น เขายกมือไหว้ผม ผมขอบคุณที่เขามาบริการผมและแบ่งปันชีวิตให้ผมฟัง ความคิดผมหยั่งไปถึงลูกสาวของเขา นายตำรวจคนนั้น คุณแม่นายตำรวจ ครอบครัวแคดดี้คนนี้ที่ตั้งหน้าขายบริการคนตีกอล์ฟเพื่อสะสมเงินเป็นค่าเล่าเรียนของลูก…
ผมขอให้เขามีสติในการตัดสินใจเรื่องลูกสาว และชื่นชมที่เขาต่อสู้ชีวิตด้วยอาชีพสุจริต… คนระดับล่างจนๆนั้นมีทางเลือกน้อย หากสังคมไม่ช่วยกันประคับประคอง และสร้างหลักประกันให้เขา