ลานเก็บเรื่องมาเล่า

ที่ว่ายากเพราะหากใครรู้นิสัยเจ้าฮูกตาโตก็จะเข้าใจดีว่า เขาเป็นนกที่ไม่ชอบคน หากเห็นคนแต่ไกลก็จะบินหนีไป ก่อนที่เราจะไปถึง หรือใกล้ตัวเขาแล้ว การจะได้รูปเขามานั้นต้องอยู่ไกลๆและใช้กล้องส่องทางไกล หรือซูมเอา

แต่เจ้าฮูกตัวนี้ผมได้มาอย่างบังเอิญจริงๆ เย็นวันนั้นผมเลิกงานก็มานั่งชมธรรมชาติหลังบ้านชั้นสอง เพราะฝนตกแมกไม้ต่างๆขึ้นเต็มไปหมด จนบางอย่างก็รู้สึกว่ามากไปด้วย ผมนั่งเงียบๆ ลมพัดเย็นๆรู้สึกสบายและชอบ ผมเตรียมกล้องไว้ถ่ายธรรมชาติก็ไปเห็นผีเสื้อสวยงามที่ผมเอามาให้ดูแล้วนั้น

นั่งถ่ายรูปผีเสื้อเงียบๆ เจ้าฮูกตัวนี้ก็บินเข้ามาแบบไม่ได้ยินเสียงเลย แต่ประสาทตาเราสัมผัสได้ว่ามีสัตว์บางอย่างเข้ามา มองหาก็พบเขาเกาะกิ่งไม้สูงขึ้นไปและจ้องมองมาทางเรา ผมรีบยกกล้องถ่ายทันที เพียงไม่ถึงนาทีเขาก็บินหนีไป(ตรวจสอบได้ที่รายละเอียดเวลาที่รูปโดยใช้ acd) เร็วจริงๆ ผมกดชัตเตอร์ไปสามครั้ง ครั้งที่สามได้แต่กิ่งไม้ ตัวเขาไปแล้ว

หากมีนกฮูกก็ไม่มีหนู งู ผมนึกถึงบนฝ้าเพดานห้องนอนแต่ก่อนมีหนูมาอาศัยวิ่งกันเป็นสนามเลย หลายปีมานี่ไม่มีหนูมาวิ่งให้ได้ยินอีกแล้ว

เป็นภาพชุดเดียวกันกับผีเสื้อแหละครับ ถ่ายในเวลาช่วงเดียวกันครับ

ผมเอาภาพผีเสื้อไปแซวเฮียตึ๋ง อย่างเกินความพอดีไป ต้องกราบขออภัยมาอีกครั้งครับ นะเฮียนะ..