ลานเรียนชีวิต

ห้าวันต่อมา จับใส่กะละมังใบเดิมแล้วถ่ายรูปใหม่ ปรากฎว่าความอึดอัดคับแคบเพิ่มขึ้นถนัดตา

อ่านต่อ »

ตอนซื้อบ้านหลังนี้ใหม่ ๆ เมื่อ 6-7 ปีที่แล้ว น้องที่ทำงานคนหนึ่งหอบหมามาให้เป็นของขวัญขึ้นบ้านใหม่ บอกว่าเป็นเทอร์เรียผสมพุดเดิ้ล ซน ไฮเปอร์แต่ขี้อ้อน

แต่เนื่องจากหมายังไม่หย่านม จึงต้องเสริมอาหารป้อนนมกันน่าดู เลี้ยงในกรงเพื่อให้ติดที่นอน พอมาถึงบ้านปุ๊บก็เอาออกจากกรง อุ้มไว้มือนึง ทำงานบ้านไปด้วยอีกมือนึง  เจ้ากุ๊งกิ๊งจึงติดคนมาก ขี้อ้อน ไม่ค่อยเห่าใคร จะกวักมือชวนเขาเล่นอย่างเดียว เตะบอลซะ จักรยานล้มคว่ำ ข้าวของตะเปิดตะเปิงต้องตามเก็บกันทุกวัน

อ่านต่อ »

ก็น่านนน่ะสิเนอะ  มันยากเย็นตรงไหนนักหนาล่ะ  ฮึ???

เพลงเพราะดีค่ะ ภาพประกอบก็น่ารักทุกภาพเลย สะใจท่อนจบมาก เหมือนอยากจะแหกปาก ให้ดังเข้าไปถึงข้างในกระโหลกของคนฟังเสียให้ได้    คงอยากจะให้ได้ยินกันทั่วทั้งม๊อบ เอ๊ย ทั่วทุกคนอ่ะนะ  

อ่านต่อ »

ตอนเด็ก ๆ พอทำการบ้านส่งเสร็จครูปูจะมีหน้าที่นวดให้ครูบ้าง ตรวจการบ้านแทนบ้าง เติมน้ำในแจกันบนโต๊ะครู วิ่งเอากับข้าวหรือเอาของไปเก็บที่บ้านครูบ้าง ไม่ว่าเราจะสนิทสนมกับคุณครูท่านนั้นมากน้อยแค่ไหนแต่หากถูกใช้ไหว้วานเราจะรู้สึกเต็มใจเต็มที่สู้ตายทุกเรื่อง

ถ้าเพื่อนคนไหนรู้เข้าก็จะยิ่งมาช่วยมะรุมมะตุ้มกันเข้าไปอีก เราเองจะหน้าบานเป็นจานข้าวแมวภูมิใจและเป็นเกียรติที่เราเป็นคนได้รับคำสั่งจากคุณครูมาโดยตรงเชียวนะ 

อาจเพราะเรามองครูว่าสูงส่ง ไม่มีการจับผิดจ้องพลาดด้วยความลังเลสงสัยใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นครูนะจะไปคิดจะไปมองท่านเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร

อ่านต่อ »

ทำไมเราต้องใช้บริการสื่อหรือรายการทีวีต่างชาติทุกที เวลาจะยกตัวอย่างดี ๆ ให้เด็กดู?

อำเภอเมืองจังหวัดสุราษฎร์ธานี หรือที่คนในท้องที่จะเรียกกันติดปากว่า “บ้านดอน”  เป็นเหมือนบ้านเกิดของครูปูค่ะ (เพราะมาอยู่ตั้งแต่ขวบเดียว)

คุณยายเล่าให้ฟังว่า ต่อให้ภาคใต้น้ำท่วมหมด ยังไงก็จะเหลืออำเภอนี้แหล่ะ ที่ไม่มีทางถูกน้ำท่วม (ฟังดูเท่ๆ ยังไงไม่รู้นะคะ)  ถึงครูปูจะเนรคุณนิด ๆ ด้วยการพูดใต้ไม่เป็น เนื่องจากไม่มีใครในบ้านเป็นคนใต้เลย แต่ก็ฟังรู้เรื่องโม้ด… ใครอย่าได้นินทาทีเดียวเชียว แฮ่ๆ…

ลงจากรถทัวร์เกือบตีห้าก็เจอหน้าเจ้าเพื่อนเลิฟตั้งแต่วัยเด็กยืนงัวเงียอย่างน่าเอ็นดู เพราะถูกครูปูโทรจิกให้มารับที่ขนส่งตั้งแต่ตีสี่ เอามือลูบหัวไปสองสามทีเพื่อแสดงความขอบคุณ แล้วต่อด้วยการเมาท์กระจายกันมาตลอดทาง

อ่านต่อ »

เพิ่งมีเวลาอ่านเมล์ที่เพื่อนส่งมาให้ แล้วเกิดไม่อยากขำก๊ากๆ อยู่คนเดียว

เลยนำมาแบ่งกันขำค่ะ  (^_^)

เข้าใจว่าคงเป็นกระทู้แหย่กันเล่นมังคะ

จาก Fwd ใน board pantip …

ก่อนอื่นดิฉันขอสาบานว่าสิ่งที่ดิฉันพูดเป็นความจริงค่ะ

ดิฉันอายุ 25 ปีค่ะ ความสูง 170 ซม. น้ำหนัก 50 กิโล สัดส่วน 34-24-36

ผมยาว หน้าตาจัดว่าสวยมาก เซ็กซี่ มีรสนิยม

ดิฉันอยากจะแต่งงานกับผู้ชายรายได้สักสองแสนบาทอัพต่อเดือนสักคน

อ่านต่อ »

เมื่อวานเย็น ตื่นเต้น จนตัวสั่น

ใครกันนั่น ส่งการ์ดให้ ใจฉงน

จะกิ๊กเก่า หรือกิ๊กใหม่ คิดระคน

หรือว่าซน ส่งผิด คิดน้อยใจ

อ่านต่อ »

ตอนไปเรียนสงขลาแรก ๆ เห่อแหลมสมิหลามาก ไปเล่นน้ำมันได้ทุกวัน ด้วยความซ่าลืมไปว่าเรามันคนตัวเล็กแต่บังอาจวิ่งกรี๊ด ๆ เข้าหาคลื่นใหญ่ ๆ แบบชาวบ้านเขา

ปรากฏว่าทุกคนต้านคลื่นได้ปกติดี อย่างมากก็เซถอยกรูดหัวเราะหัวฮา แล้วพากันค่อย ๆ ว่ายกลับฝั่ง

มีแต่เราคนเดียวที่ถูกซัดม้วนต้วนหายจ้อยเข้าไปในเกลียวคลื่น

ปากที่หัวเราะก๊าก ๆ กรี๊ด ๆ ด้วยความตื่นเต้นกะจะสะใจเมื่อครู่ กลับเป็นช่องทางให้ได้ลิ้มรสน้ำทะเลแน่น ๆ อุดมด้วยเกลือแร่นานาชนิด

เสียแต่ว่าลิ้นกั้นหลอดลมคงจะน้อยใจอยู่บ้างเพราะไม่สบโอกาสให้ได้ทำงานบ้างเลย

อ่านต่อ »