ก็น่านนน่ะสิเนอะ มันยากเย็นตรงไหนนักหนาล่ะ ฮึ???
เพลงเพราะดีค่ะ ภาพประกอบก็น่ารักทุกภาพเลย สะใจท่อนจบมาก เหมือนอยากจะแหกปาก ให้ดังเข้าไปถึงข้างในกระโหลกของคนฟังเสียให้ได้ คงอยากจะให้ได้ยินกันทั่วทั้งม๊อบ เอ๊ย ทั่วทุกคนอ่ะนะ 
โอย… ปวดจี๊ดกับฉายา “แห้ว” ไม่รู้ผู้ใด๋มายัดเยียดให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไล่ก็ไม่ไป ราดก็ไม่ลง สลัดก็ม่ายยย…หลุด
พอมานั่งนับนิ้วเข้าจริง ๆ คนหัวฟูวัน ๆ วิ่งวนอยู่แต่กับงานและงาน และงานอย่างครูปู กลับมีโอกาสไปร่วมเฮฯ กับชาวบ้านเขาเหมือนกัน เอาเฉพาะที่ได้ไปเยี่ยมเยียนเรียนรู้ที่สวนป่ามหาชีวาลัยอีสาน ของพ่อครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ เมื่อปีที่แล้ว (2552) ก็
ไม่เชื่อ ดูนี่เลยค่ะ
เพิ่งทราบข่าวว่า ดร.เม้ง แฟนพันธุ์แท้แฟนท่อม หนึ่งในผู้ก่อตั้งลานปัญญาของพวกเรา จะบวชในวันที่ 15-16 เม.ย.นี้ ที่บ้านในอำเภอจุฬาภรณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช
จากความตั้งใจเดิมที่จะดิ่งลงใต้ เลยเรียกส่ง ๆ ไปก่อนว่า “เฮฯ หายาย” จึงขอเรียกชื่อเฮฯ ในครั้งนี้เสียใหม่ให้สมกับความตั้งใจของพวกเราเป็น
โดยสรุปโปรแกรมการเดินทางได้แล้วดังนี้ค่ะ
กำหนดการ เฮร่วมใจไปงานบวชเม้ง 14 - 17 เม.ย. 2553
สืบเนื่องจากบันทึก คนนี้ไงยายครูปู ที่ทำให้หลาย ๆ ท่านอยากจะไปเยี่ยมคุณยายของครูปูที่ จ.สุราษฎร์ธานี กัน
ยังงง ๆ อยู่ว่าจะมาดูอะไรยายหนูกัน ?
แต่พอโทรไปบอกแม่ แม่บอก “มาเล๊ย! มาดูคนแก่ฉบับพิเศษที่ไม่ธรรมดากัน เดี๋ยวอีกไม่นานก็จะไม่อยู่ให้ดูแล้ว” แป่ว! 
ครูปูเลยเรียกเล่น ๆ ไว้ก่อนว่า “เฮฯ หายาย” เพิ่งรู้ว่า ดร.เม้ง ของเราจะบวช ในวันที่ 16 เมษายน 2553 นี้ ที่ จ.นครศรีธรรมราช (วิ่งต่อไปจาก จ.สุราษฎร์ธานี อีกประมาณ 2 ชั่วโมง) จึงคุย ๆ กันว่าน่าจะเช่ารถตู้ไปกัน จะได้สบาย ๆ ร่างกำหนดการไว้คร่าว ๆ ดังนี้
(ท้องฟ้าที่สวนป่ายามเช้าตรู่)
อยู่เมืองกรุง…
บ่มีโอกาสได้เงยดูท้องฟ้ายามเช้าตรู่อย่างนี้ร๊อก…
(ท้องฟ้าที่สวนป่ายามรุ่งสาง)
คิดไปคิดมาอยากจะเหิรฟ้าเสียจริง ๆ…
อย่ากระนั้นเลย นั่งดูเฉย ๆ ท่าจะดีกว่า…
อยู่ร่วมกัน..
หันหน้าไปทางเดียวกัน…
เรียนรู้กันไป…
ให้เกียรติซึ่งกันและกัน…
ได้มีโอกาสยิ้มให้กัน…
ได้หัวเราะไปด้วยกัน…
ได้ความสุขแบบเกินดุลกลับไปกันบ้าง…
แค่นี้ก็ถือเป็นวาสนาของชีวิตนักแล้ว… อ่านต่อ »
เรื่องนี้ตั้งใจและทำเงียบ ๆ มา 3-4 เดือนแล้วค่ะ แต่ยังไม่สำเร็จ จึงตั้งใจจะทำให้ได้ก่อนสิ้นปี ป่านนั้นคงติดเป็นนิสัยไปแล้วหล่ะค่ะ เพราะตั้งแต่รัฐบาลรณรงค์โครงการปิดไฟพร้อมกันทั่วประเทศ ก็ได้ idea แล้วตั้งเป้าเล็ก ๆ ของตัวเองมาเรื่อยทุกเดือน ๆ
กระจายหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ ออกไปยังไม่ถึงเดือน นั่งยิ้มเผล่ ปลื้มอกปลื้มใจเหงือกยังไม่ทันแ้ห้งสนิทดีเลย
ก็ได้ยินเรื่องแผนการจะจัดทำหนังสือเจ้าเป็นไผ ๒ อีกแล้ว (เหรอ?)
หลังจากอ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ1 จบ รู้สึกว่าตัวหนูนี่เกิดมาสบายจริงๆ อยู่พร้อมหน้าทั้งครอบครัว อยากได้อะไรพ่อแม่ก็หามาให้ อยากเรียนอะไรท่านก็สนับสนุน แต่อีกมุมหนึ่งของโลกใบเดียวกัน ยังมีอีกหลายคนที่เลือกเกิดไม่ได้ อยากได้อะไร ก็ต้องพยายามให้ได้มา อ่านแล้วเข้าใจชีวิตอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากขอบคุณคุณรอกอดตอนกระโดดลงจากรถ และกอดกันกลมกับป๋าจุ๋มจนฉ่ำใจแล้ว ก็บึ่งรถไปเคลียร์งานที่ทำงานเพื่อจะได้กลับสุราษฎร์ธานีอย่างโล่งใจเกือบ 1 เดือน (น่าจะกลับมา กทม. ทันงานรพีเสวนา่ 3 พ.ค.)
ฝนตกฟ้าร้องอย่างหนักอยู่เกือบ 2 ชั่วโมง ถนนน้ำท่วมขังตลอดทาง เปียกปอนเพราะเอารถไปเติมน้ำมันและแก๊สให้พร้อมกับการเดินทางไกลพรุ่งนี้ และเปียกอย่างสมบูรณ์แบบอีกทีตอนวิ่งไปเปิดประตูรั้วบ้าน
แต่ทำไมแอบสะใจเล็ก ๆ กับสายฝนที่กระหน่ำลงมาคราวนี้ ก็ไม่รู้ค่ะ อิอิ
