นั่งลอยชายอยู่ปลายท่าน้ำ

โดย krupu เมื่อ 31 ตุลาคม 2009 เวลา 18:18 ในหมวดหมู่ มุมมองของชีวิต, วิถีชีวิต, สังคม, เจ้าเป็นไผ #
อ่าน: 4648

หลังจากความวุ่นวายตลอดสัปดาห์ที่แทบจะต้องร้องเจี๊ยก ๆ แบบญาติที่เกาะสมุย


* เช้าเคลียร์งาน แพ็คของ จัดการฝากฝังลูกสาวสุดที่รักกับข้างบ้าน

* สาย ๆ ไปรับน้องสาวที่สนามบินดอนเมืองไปทำธุระ

* บ่ายไปพบผู้ใหญ่ใจดีที่สั่งนักสั่งหนาว่าทั้งสองคนพี่น้องต้องไปพบให้ได้

* หลังจากได้รับคำอวยพรมาหอบใหญ่ พร้อมแผ่นทองศิริมงคล สี่โมงเย็นขับรถออกจากกรุงเทพฯ พาน้องกลับบ้านที่สุราษฎร์ธานี

* ตื่นเช้ามาพาคุณยายไปหาหมอตรวจร่างกายประจำเดือน

* เที่ยงไปนั่งเมาท์ตามนัดกับเพื่อน ๆ

* เย็นพาแม่ไปหาหมอเส้นเอ็น แล้วช๊อปปิ้งของใช้ที่จำเป็นเข้าบ้านเต็มอัตราศึก ให้พอใช้ไปได้อีกกว่า 1 เดือน จนกว่าครูปูหรือน้องคนไหนจะได้กลับมาจัดการอีก

* ไปร่วมฟังการชุมนุม จนถึงตี 2

* ลุกจากที่นอนเพราะแม่ขอร้องให้ลุกขึ้นมากินข้าวก่อน  กับข้าวที่แม่อุตส่าห์เตรียมการต้อนรับลูก ๆ เสร็จตั้งนานแล้วแต่ไม่มีใครเสด็จลงไปชื่นชม  แถมยังสัญญาว่าถ้ากินเสร็จแล้วจะอนุญาตให้กลับมานอนต่ออีกแหน่ะ

* เป็นลูกมือแม่และยายทำกับข้าวเมนูเทพต่าง ๆ เช่น น้ำพริกมะขาม หอยจ้อ ปอเปี๊ยะทรงเครื่อง หมูผัดกะปิสูตรโบราณ

* ขัดล้างอุปกรณ์ทำครัวทั้งหมด

* ขัดพื้นไม้ในครัวไปจนถึงท่าน้ำ

* อาบน้ำหมา

* ถูบ้านด้วยการลงน้ำยาขัดครั้งใหญ่ 3 รอบ

* ขับรถพายายไปเยี่ยม (โม้) ญาติ ๆ พร้อมกับการที่ต้องถูกญาติ ๆ ซักความเป็นอยู่หน้าที่การงาน บ้านช่อง การอยู่การกิน

และ

เมื่อไหร่จะแต่งงาน

แป่ว!

* นำรถไปเช็คสภาพเพื่อเดินทางไกลอีกครั้ง

* ขับรถพาแม่เอากับข้าวไปให้บ้านป้า แล้วพาไปวนในตลาดซื้อของใช้ที่ต้องการจนพอใจ แล้วพาไปเหล่เครื่องซักผ้าใหม่  มอเตอร์ไซค์คันใหม่ เพื่อให้เก็บไว้เป็นข้อมูลก่อน   ถ้าอยากได้จริง ๆ ให้บอก  เดี๋ยวลงมาคราวหน้าจะจัดการให้นะจ๊ะ

(เสี่ยปูมาเอง เหอ..เหอ..)

* ขับรถไปส่งน้องสาวที่ภูเก็ต

* ขับรถกลับเกือบจะไม่ถึงสุราษฎร์ธานีเพราะหลงไปอ้อมอะไรต่ออะไรสายไหนออกไปไหน อำเภออาไรอั๊วะก่อม่ายยู๊

(กรรม!)

* ฯลฯ

เย็นวันนี้หลังเสร็จภารกิจต่าง ๆ แล้วก็มานั่งลอยชายอยู่ปลายท่าน้ำ ที่เป็นทั้งสนามเด็กเล่น โต๊ะกินข้าวและห้องประชุมของครอบครัวครูปูตั้งแต่เด็ก ๆ


หากมีเรือจ้างมาแบบนี้ต้องหยุดคุยซักพัก


แต่ทุกอย่างมาแล้วก็จากไปในไม่ช้า…


มองไปทางซ้าย


ย้ายไปทางขวา

เงยหน้า



แหงนอีก



เมื่อยแล้วนะ




นอนดูมันซะเลยดีฝ่า



คิดถึง ดร.บัญชา ขึ้นมาซะงั้น


อยู่ดี ๆ ฟ้าก็หม่น เมฆฝนครึ้มดำ


ฤ เค้าจะสอนเราเป็นนัย ๆ

ว่าไม่มีอะไรยั่งยืนน้อ…

ทุกสิ่งที่ทำ ทุกคำที่พูด แม้จะออกจากใจบริสุทธิ์และกายที่แสนจะระเริง  แต่เมื่อได้มีโอกาสปล่อยวางและปลดล็อคลมหายใจบ้าง ก็ให้ความรู้สึกเบา โล่ง สบายอย่างบอกไม่ถูก

กลิ้งไปกลิ้งมาเกือบจะเผลอไปโดนดงโป๊ยเซียน ความภูมิใจเดียวในชีวิตของคนปลูกต้นไม้ไม่เป็นแบบแม่ของครูปูเข้าไปอีก

แถมยังมีโอกาสได้เห็นตัวเองจากมุมนี้

อีกด้วยล่ะค่ะ

(^___^)

Post to Facebook

« « Prev : คิดแบบแม่

Next : เฮฮาึีแม้คราจากกัน » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

ไม่มีความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 2.1090869903564 sec
Sidebar: 0.13243103027344 sec