ตัวแห่งตน
อ่าน: 2909
วิถีข้า คือการเร่ร่อนไป
อาหารข้าคือเครื่องยังชีพเท่านั้น ไม่มีความอร่อยที่ปลายลิ้น
ข้าไม่จิกตีใคร ข้าอยู่เพราะข้าอยู่ เมื่อข้าจากไปก็เพียงจากไป
ความโสภาไม่มี
เจ้าต่างหากที่กำหนดว่าขนขาวห่อหุ้มกายข้านั้นสวย
ความทะยานอยาก ไม่มี แค่ยังชีพเท่านั้น
ดูหยดน้ำนั่นซิ..
ความพอดีคือการดำรงอยู่
ข้าฯมาในโลกนี้เพราะความพอดีกำหนดขึ้น
ข้าฯก็จะจากไปเพราะความพอดีนั้นสิ้นสุดลง
เหมือนหยดน้ำที่สลายไป
เจ้าดูตัวเองให้เห็นเถิด
—-
“เห็นนก เห็นตัวแห่งตน..”