ลานเก็บเรื่องมาเล่า

ลูกน้องยาหยีเอาต้นไม้โปรดมาให้คือ ลำดวน บอกว่าหอบเอามาจากศรีสะเกศ เมื่อหลายปีก่อนโน้น ก็เอามาปลูกติดกับตัวบ้าน หวังว่าออกดอกมาจะให้หอมทั้งบ้านเลย แต่นานวันเข้า ดอกลำดวนก็ไม่เห็น แต่ได้หมากเม่าป่าแทน ก็ “โอ”อยู่เพราะคิดในใจตอนนั้นว่าจะเอามาบีบมาคั้นทำน้ำหมากเม่าดื่มซะเลย

ปีนี้ลูกดกแต่ไม่ใหญ่เหมือนที่อินแปง หรือที่อื่นๆที่เราเห็นของชาวบ้าน สีมันสวย ความจริงเปิดหน้าต่างก็เอื้อมมือไปหยิบได้เลย มันใกล้ชิดบ้าน เราพบว่า ทั้งนกสารพัดชนิดและกะรอก มากินโต๊ะจีนกัน เราเลยตัดสินใจบริจาคให้นกเขาซะ อย่าไปเอามากินเลย

เนื่องจากมันใกล้ตัวบ้านมาก สัตว์ทั้งหลายจึงระแวงเรา เราก็อยากดูเขามากิน เขาก็กลัวเราตามสัญชาติญาณ กินไประแวดระวังไป แค่เราขยับตัวอยู่ในบ้านผ่านมุ้งลวดเขาก็บินหนีไปแล้ว ผมตั้งกล้องจะถ่ายภาพสวยๆเขาผ่านมุ้งลวดก็ไม่สำเร็จ เลยไม่ได้ภาพสวยๆ

เจ้ากะรอกนี่ร้าย เขามาหักกิ่งเลย คาบเอาไปนั่งกินที่ต้นอโศกที่ปลูกติดกัน หมดก็มาเอาใหม่ แล้วก็กระโดดไปที่อื่น

เฝ้าดูเขาเป็นนานสองนาน พบว่า เขากินแค่จำนวนหนึ่งแล้วก็จากไปกินอย่างอื่นอีก เรียกว่าไม่กินอิ่มอย่างเดียวแล้วกลับบ้านไปนอนรัง แสดงว่าเขากินอาหารหลากหลาย ทั้งๆที่ผลสุกมากมายเขากินจนพุงแตกก็ไม่หมดต้น แต่เขาไม่ทำ ตัวใหม่ก็มา นกชนิดอื่นก็มาแทนที่ ไม่เห็นมันแสดงความหวง ประกาศเขตปลดปล่อยเหมือนแดงยึดราชประสงค์ แค่มากินแล้วก็ไป อาจจะคาบไปฝากลูกที่รังบ้าง ก็ไม่กี่เมล็ด

เจ้ากะรอกเป็นสัตว์ใหญ่กว่านกก็เหมือนกัน มากินแต่เช้ามืด แล้วก็ไปต้นก้ามปูแทะอะไรตามกิ่งตามยอดก้ามปู ทำไมเขาไม่กินหมากเม่าจนอิ่มที่เดียวแล้วก็ไปนอน พรุ่งนี้ก็มากินอีกที่นี่ แล้วก็ไปนอน ไปเที่ยว ไปวิ่งเล่น แต่คงไม่เดินขบวนแน่นอน

มองเชิงบวกคือ เขารู้จักแบ่งปัน เขารู้จักกินของหลากหลาย เขาไม่หวงของกิน ไม่ประกาศเขต และไม่เห็นจิกตีกันเลย แม้บางเวลามีทั้งกะรอกมีทั้งนก

แต่คนเรามีสมองดีกว่า มีวัฒนธรรม มีพฤติกรรมกักตุน หวงของ สะสม ประกาศเขต จะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม สังคมนก สังคมสัตว์จึงสงบ ร่มเย็น เพราะเขาแบ่งปัน จริงๆเขาไม่รู้จักแบ่งปัน แต่พฤติกรรมทั้งหมดนั้นสังคมเขาสงบดีนี่…

เออ คนหนอคน พระเจ้าให้สมองมาแต่ก็ให้กิเลสมาด้วย….

ป.ล. หยดน้ำบนหมากเม่าคือผลของนกเต็นครับ