ลานเก็บเรื่องมาเล่า

ครอบครัวสมัยนี้ก็เป็นอย่างที่ครอบครัวผมเป็น

ลูกสาวทำงานอยู่กรุงเทพฯ

แม่เธอเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยและรับงานตระเวนไปทั่วประเทศไม่เว้นวันหยุด

ผมเองชีวิตส่วนใหญ่อยู่มุกดาหาร ดังนั้นเสาร์-อาทิตย์จึงกลับมาขอนแก่น

เรายังคุยกันบ่อยๆว่า แล้วบ้านเรานั้นคนที่อยู่มากที่สุดคือ “แจ๋ว”

เมื่อคุณแม่เสียไปแล้ว “แจ๋ว” ก็มาเช้ากลับเย็นไม่ได้ค้างที่บ้าน

ดังนั้นคนที่อยู่บ้านตลอดจริงๆคือ “เจ้าคุกกี้” หมา โกลเด้น รีทรีปเวอร์

สิ่งหนึ่งที่เราติดต่อกันคือ มือถือ ใครๆก็ใช้กัน..

แต่ที่ผมได้ประโยชน์จากมือถือ คือใช้ระบบ Tele-conference

ซึ่งรุ่นที่ใช้ก็เหมือนรุ่นจอมป่วนแหละ

เวลาเราโทรหาใครก็จะเปิด Conference ไปเชื่อมอีกคน ทำให้ พ่อแม่ลูก ได้คุยกันทั้งที่อยู่กันคนละมุมประเทศ ก็พอกล้อมแกล้มไปได้

ระบบนี้ผมเชื่อว่าหลายๆท่านก็ใช้อยู่..

พอช่วยให้หายคิดถึงครอบครัวนะ อิอิ