ศิษย์คิดหลอกครู
ตอนตั้งโรงเรียนใหม่ ๆ มีนักศึกษาอยู่แค่ 200 กว่าคน ครูจึงจำเด็กได้อย่างแม่นยำ ซี้ย่ำปึ้กกันทุกคน ชื่อนามสกุล ชื่อเล่น หน้าตา ฉายา วีรกรรม ชื่อแฟน ที่อยู่้ เบอร์โทรศัพท์ กลุ่มเพื่อน ชื่อ อาชีพพ่อแม่ พี่ น้อง ปู่ ย่า อา ลุง ฯลฯ พฤติกรรม อุปนิสัย ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร จริตเอียงไปทางไหน รู้ปายโม้ด…
ครูก็มีแค่ไม่ถึง 10 คน แล้วก็ต้องผลัดกันสอนคนละหลายวิชา ทำทุกกิจกรรมกับเด็ก ๆ เป็นที่ปรึกษา เยี่ยมบ้าน ไปเข้าค่าย ไปงานชุมชน ก็กลุ่มนี้แหละ ฯลฯ
คือมันมีกันอยู่แค่นั้น เจอกันทั้งวัน เดี๋ยวก็เจอ เดี๋ยวก็คุย คุยกับเจ้าคนนี้ก็ได้ข้อมูลเจ้าคนนู้น พอคุยกับเจ้าคนนู้นก็จะได้ข้อมูลของเจ้าคนนั้น cross check กันได้แทบทุกเรื่อง ก็เจ้าตัวนั่นล่ะเป็นคนเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังเอง เด็กวัยรุ่นนี่เขาไม่มีความลับกับเพื่อนกันหรอกนะคะ (แต่กับเราไม่แน่)