ลานเรียนชีวิต

ครั้นตั้งหลักที่จะต้องจัดทำ จปผ ๑ กันใหม่ ก็ได้ยินแว่ว ๆ ว่ามีชื่อช่วยงานอยู่ในกอง บก.กะเขาด้วย

เหรอ???

กรรมล่ะ!

gmail ก็ไม่เคยใช้ option อะไร ทำยังไง ดูตรงไหน แทนที่จะเข้าไปช่วยกลับไปกวนใจป๋ากับพี่เบิร์ดให้ต้องเสียเวลามาสอนวิธีใช้ จูงกันไปมา กะง่อกกะแง่กอีกต่างหาก

(ถ้าเป็นเอหยีจะบอกว่า โส นะ น่า โทษฐานไม่เลือกคนให้เหมาะกับงาน หุหุ)

บก.ปรับรูปแบบการสื่อสารใหม่โดยรายงานความคืบหน้าบนลานเจ๊าะแจ๊ะทุกขั้นตอน

ครูปูลดบทบาทตัวเองลงทันที ไม่เข้าไปเจ๊าะแจ๊ะเรื่องนี้โดยไม่จำเป็น เข็ดแล้วเรื่องการสื่อสารแสนสับสน

ช่วยโทรตามเรื่องนู่นนิดนี่หน่อย ปกเอยสันเอย บางวันโผล่หน้าไปประเดี๋ยวประด๋ายก็หายหัวไปเลยเนื่องจากภารกิจ

มาตั้งสู้ฟัดเอาแบบฮึดฮัดพับแขนเสื้อก็อีตอนตรวจแก้นี่ล่ะค่ะ เพราะเป็นคนสายตายาวเลยได้รับคำ (เหมือนจะ) ชมว่าเป็นคุณละเอียด (อีกคน) ไปโดยปริยาย

เจอที่ผิดแต่ละที่ ก็โพสต์ส่งไปตูม ๆๆๆ ทุกวันแล้วเข้านอน ที่เหลือป๋านั่งปั่นจนเช้าคนเดียวทุกวัน หมอนกกับอาจารย์แห้วตัว D ไม่เคยปล่อยอะไรให้เล็ดลอดไปเลยแม้แต่เว้นวรรค แก้ได้ไม่ได้ยังไง เดี๋ยวป๋าแกไปจัดการแก้ปัญหาทางเทคนิคเอาเองแหละ

ไอ้เสือ 2 ตัว

ถอย! (เข้านอน)

ฟังดูสามัคคี๊ สามัคคีกันดีไหมคะู ^_^

บก.หย่ายบอกว่า ไหน ๆ เราลงมือทำแล้วก็ควรจะทำให้ดีไปเลย

แปลว่าไม่ต้องเกรงใจ ส่งมาอีก ไอ้ที่ผิดน่ะ ส่งมาอีก (กร๊ากกก…)

ไม่อยากจะเซดว่า เครื่องหมายคำพูดกลับหน้ากลับหลังยังไม่เคยปล่อยผ่านเลยค่ะ พจนานุกรมฉบับไหน รากศัพท์เป็นยังไงก็งัดมาว่ากันไปว่ากันมา

ไอ้ฝ่ายตรวจคงรู้สึกเมามันและท้าทาย ดีใจทุกทีที่ได้เจอคำผิด แต่คนที่ต้องแก้แล้วรันใหม่แบบป๋าคงดีใจเป็น 2 เท่าเพราะต้องเผื่อใจไว้เคล้ากับน้ำตาอีกต่างหาก 555

รายละเอียด ละเอี๊ยด ละเอียด อยู่ที่นี่ค่ะ

ถอดบทเรียนการทำหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ และ ๒

หรือการอ่านแบบตุ๊บตั๊บต่องแต่งเหมือนคนย้ำคิดย้ำทำแบบผู้ช่วย บก.ได้ที่ บันทึกนี้ ค่ะ

พูดถึงพี่เบิร์ดคนนอนเร็ว (กว่าหนู) ซึ่งละเมียดละไม เลือกเรียงร้อยถ้อยภาษาแบบว่า

โห… คิดได้ไงเนี่ยะเอาเป็นว่าคว้าตำแหน่งนางงามผิวเนียน เอ๊ย ภาษาเนียนไปครองแล้วกันค่ะ

แต่นางงามของเราพอค่ำหน่อยก็จะเริ่มส่ออาการพิมพ์ผิด ๆ ถูก  ๆ แล้วนะคะ

พูดอะไรเริ่มเข้าใจยากกว่าตอนหัวค่ำแยะ  กร๊ากกกกกกก….

ถ้าช่วงดึก ๆ ถามอะไรพี่เบิร์ดมาก ๆ แกจะเริ่มสับสน แล้วตัดบทว่า

พี่ไม่ไหวแล้วน้องปู พี่ง่วง เบลอ ตาลาย บ๊ายบายดีกว่า!

ซวยเลย!  ปล่อยหนูไว้กับป๋า  ซึ่งตะลุยแบบแทบอ้วก นอนเช้าตื่นเที่ยงทุกวัน งานอื่นก็ต้องทำ บันทึกก็ยังเขียน พอหนูไปถามคำถามแบบงง ๆ เอ๋อ ๆ (ซึ่งก็งงตลอดเวลา และถามทันทีที่งง)

ป๋าแกก็จะ  นี่ไงๆ เห็นไหม นี่ๆ มันเป็นงี๊ ว่าแล้วก็  …฿@$)+%($@#!@!#%^&*…

ครูปูก็ อ๋อ.. เตร๊ง.. เตรง.. เตร่ง.. เตร๊ง… เข้าใจแล้วค่ะ

แว่ป!

พอวันรุ่งขึ้นก็จะแก้แค้นป๋าด้วยการส่งรายการแก้ไขไปยาว..ขึ้นกว่าเดิมหน่อย

เท่านี้ป๋าแกก็จะนั่งเงียบไปได้อีกนาน… กั่กๆๆๆ

พอมึนมาก ๆ ก็จะพยายามไม่ทำให้บรรยากาศมันเครียดเกินไป แอบวางงานลงบ้างแล้วหาเรื่องแซวกันเองเพื่อแตะเบรค ลดการสึกหรอของอารมณ์กันหน่อยค่ะ ให้มันได้มีเสียง อิอิ แอ๊ะ แอ๊ะ กันบ้าง

(ไม่งั๊นคงต้องหันไปแซวหลวงพี่แล้วล่ะค่ะ ดึกป่านนั้น ซึ่งก็มิบังอาจ กลัวบาป ได้แต่มองตาปริบ ๆ แล้วพึมพำเบา ๆ สาธุๆ)

งานก็เร่ง คนก็ยุ่ง มีงานประจำงานจรนอกลานบานเบอะ คำถามใหม่ ๆ เกิดขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ได้เรียนรู้ตลอดเวลา เรียนรู้งาน เรียนรู้คน เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ได้เห็นตัวเองชัดขึ้น

ทุกคนมุ่งมั่นตั้งใจ ไม่ว่าใครจะกำลังรับส่วนไหน แต่เรากำลังทำงานชิ้นเดียวกัน พยายามคุยกันให้รู้เรื่องและส่งแรงไปที่จุดเดียวกัน

และกอง บก.ยังเป็นกลุ่มคนที่โชคดีที่สุด ที่ได้มีโอกาสสัมผัสเจ้าเป็นไผก่อนใครเพื่อน

ทุกรอบที่อ่าน ทุกเที่ยวที่ตรวจ เราได้โอกาสทยอยเก็บเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจากเรื่องราวในชีวิตของแต่ละท่าน แล้วอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ก่อนเข้านอนทุกวัน เพราะถ้าหนังสือเสร็จแล้วเราคงจะหยิบขึ้นมาอ่านไม่ได้บ่อยเหมือนตอนที่กำลังตรวจแบบนี้แน่ ๆ

ทุกเช้า มุมมองโลกใบเดิมนี้ของเราจึงกว้างขึ้น  วิธีการบริหารจัดการชีวิตในช่วงต่าง ๆ ของแต่ละไผคุกรุ่น ทิ้งคำถาม ทิ้งแรงบันดาลใจต่อเติมเสริมความคิดให้เราได้พินิจตลอดช่วงเวลาที่ทำหนังสือ

ตื่นมาก็นั่งหน้าจอตาแป๋วกันอีกแร่ะ  ไม่รู้ บก.ใหญ่ ส่งยาบ๊าบ้ามาให้กินกันตอนไหน  ช่วงนั้นหน้าตาพวกเราคงเป็นหมีแพนด้าไ่ล่ลงมาตั้งแต่ หมีแพนด้าหัวโต หมีแพนด้าตัวเล็ก และหมีแพนด้าอ้วนเตี๊ย กั่กๆๆๆ

ยังกังวลกับการมะรุมมะตุ้มกันเองในกอง บก.ว่าอาจไม่มีเวลาอธิบายรายละเอียดหรือเหตุผลเล็กน้อยบางประการได้เนื่องจากเงื่อนไขของเวลาและภารกิจ (ที่สำคัญ ๆ บก.แจ้งในเจ๊าะแจ๊ะแล้วค่ะ)

อาจมีหลายท่านที่คงจด ๆ จ้อง ๆ จะหาทางช่วยอยู่เหมือนกัน  จึงต้องขออภัยหากท่านใดที่ประสงค์จะมีส่วนร่วมแต่หาจังหวะไม่ถูก   เอาไว้คราวหน้านะคะ  คราวนี้แค่คิดถึงห่วงใย ก็ซึ้งใจแล้วค่ะ  แต่ขอแจ้งให้ทราบว่าเราไม่ปิดรับกำลังใจหรือเสบียงที่จะส่งมาจากทุกท่านนะคะ  ยิ่งดึกยิ่งคิดถึงซาลาเปาร้อน ๆ ทุกทีสิน่า  อิอิ

ขอบคุณคร้าบ… (ล่วงหน้า)

เดชะบุญที่มีโรงพิมพ์ประจำของโรงเรียนรองรับอยู่แล้ว ราคาก็ถูกที่สุดแล้วในปฐพี บริการก็แสนดี โทรขอนู่นขอนี่ จู้ ๆ จี้ ๆ ได้หมด ป๋าก็ยุส่งให้ครูปูรวบหัวรวบหางเจ้าของโรงพิมพ์ไว้เลย ทุกวันนี้ก็ยังลังเล ๆ อยู่ว่าถ้าทำเพื่อชาวเฮฮาศาสตร์ขนาดนั้น แล้วจะได้โล่หรือโฉนดที่ดินของหมู่บ้านเฮรูปศาลพระภูมิหัวกลับแบบป๋าว่าบ้างอ๊ะป่าว เหอ เหอ

ยิ่งตอนไปรับหนังสือจากโรงพิมพ์นี่ มีคนหน้าบานจนแทบจะเดินออกจากโรงพิมพ์ไม่ได้เลยหล่ะค่ะ ต้องหุบยิ้มเสียก่อน

(^______________^)

ก็จะไม่ให้หน้าบานยังไงไหวคะ เหน็ดเหนื่อย ทุ่มเท ลุ้นจนตัวโก่ง ตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ กับการทดลองทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ กับงานของส่วนรวม ถ้างานส่วนตัวคงไม่เครียดขนาดนี้

กอง บก.รู้ตัวดีค่ะว่าแบกรับความคาดหวังไว้เท่าไหร่ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า จปผ ๑ จะคลอดออกมาสมบูรณ์แบบ และทำหน้าที่ของตัวเอง

ให้สมกับที่พ่อครูบาเรียกหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ ว่า

“หนังสือเล่มนี้มีวิญญาณ”

« « Prev : เจ้าเป็นไผ ๐.๕ รุ่นระพีเสวนาอุราป่วนปั่น

Next : เจ้าเป็นไผ ๒ รุ่นทันพอดีระพีเสวนา » »