ลานเรียนชีวิต

เดือนเมษายนที่ผ่านมาครูปูทำงาน VBAC มาครบ 11 ปี จึงฉลองด้วยการกลับบ้านที่สุราษฎร์ธานี  เพื่อเลี้ยงหลานและสนุกสนานกับครอบครัว 1 เดือนเต็ม ๆ อิ่มเต็มและมีความสุขมาก   ขณะเดียวกันก็แอบคิดถึงพี่ ป้า น้า อา บนลานปัญญาพร้อมทั้งรอคอยการคลอดของ จปผ ๑ อย่างใจจดใจจ่อ

เนื่องด้วยถูกมอบหมายให้ร่วมอยู่ในทีมจัดทำ จปผ ๑ ด้วย จึงโทรหาคนนู้นคนนี้ เป็นระยะ ๆ

ทวงบันทึำกบ้าง ทวงรูปบ้าง ที่เหลือก็เฝ้าคอยลุ้นว่าเมื่อไหร่จะได้จับต้องรูปเล่ม

เพราะเข้าใจว่าหนังสือถูกจัดทำโดยโรงพิมพ์แล้วเราสบายใจได้

ระหว่างนั้นก็เกิดความอลหม่านเรื่องการสื่อสารขึ้น

จนมาได้รู้ว่าการจัดทำ จปผ ๑ ชะงักลง

อ้าว! แล้วไงต่อหล่ะ

กลับมา กทม.ปลายเดือนเมษายน เจอหน้าพ่อครูบาที่ 814 แล้วใจแป้วเพราะพ่อครูเงียบ เฉย ไม่พูดไม่จา ได้แต่ยิ้มแย๋ ๆ

ไอ้พวกเราที่อยู่ในวงขณะนั้น (ป้าจุ๋ม ป๋าขาและครูปู) ก็ไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว คิดอะไรได้ก็เสนอกันมา  ไม่มีเวลาสืบหาสาเหตุแล้ว อุปสรรคอยู่ตรงหน้า หาวิธีข้ามผ่านกันไปก่อน

ถ้าคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน ทีมเดียวกัน ต้องจับมือกันต้องร่วมกันฟันฝ่า เวลามีความสุขยังร่วมกันเสพ ร่วมกอด ร่วมกิน ร่วมยิ้ม ร่วมเที่ยว ร่วมฮา

แล้วเวลาทุกข์มาล่ะ?

ใจคอใครจะปล่อยให้พ่อครูฯ ที่เคารพรักของพวกเรา อยู่ในสภาพอย่างนั้นได้

คนอายุปูนนี้ ทำงานให้สังคมมาขนาดนี้ มีคุณค่าและศักยภาพขนาดนี้

เรื่องอื่นยังมีเวลาคุยกันอีกเยอะ

เพราะพ่อครูบาฯ เคยเล่าให้ครูปูฟังว่าชาวเฮฮาศาสตร์มีแต่ยอดมนุษย์ ทุกคนเป็นนักสู้

ไม่ใช่พวกขี้แพ้

มีปัญหาขึ้นมา ก็คิดจะตีตัวจากลากันไปง่าย ๆ ซะเมื่อไหร่

ครูปูถึงอยากเข้ามาร่วมเรียนรู้ด้วยยังไงล่ะคะ

งั๊น…

จู้ ๆ ค่า

ได้ยินว่าโรงพิมพ์อยู่แถวนี้ เอ้า ครูปูก็ขับรถไป

write file  ใส่แผ่น DVD เพราะกลัวไม่ชัดไม่ละเอียดพอ

พริ้นท์ออกมาดูกันก่อนซิ เอ้า หม่ะ   ทดลองแบบสีซิ ได้เลย

คืนนั้นเมื่อได้ฉบับตัวอย่างที่โรงพิมพ์พรินท์ให้ดูแล้วก็วิ่งเอามาดูกันที่ 814 ปรากฎว่าพอใช้ได้

แต่

เนื่องจากรุ่งขึ้นคือวันแรงงานโรงพิมพ์หยุดงาน ถ้าจะให้ทำเป็นพิเศษต้องสั่ง lot ใหญ่ จึงจะคุ้ม ซึ่งเราก็ยังไม่มั่นใจกับ draft ที่มีอยู่ในมือ (แถมราคาแบบ on demand printing ต่อเล่มแพงมาก) ดูแล้วยังต้องจัดอีกแยะ และมีคำผิดอีกมาก จะทำกันเองก็ไม่มีใครมี printer อยู่ที่บ้าน ครูปูซึ่งมีความพร้อมเรื่องที่ทำงานก็ดันติดธุระ เนื่องจากรับเพื่อนขึ้นมาจากสุราษฎร์ธานีอีก 2 คน นอนรออยู่ที่บ้านเพื่อจะเดินทางต่อไปงานแต่งงานที่จังหวัดพิจิตรในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

เอาไงดี (วะ) ยุ่งก็ยุ่ง print เอง(หน้า-หลัง) ก็ไม่เป็น ดึกแล้วด้วย พรุ่งนี้ต้องขับรถไปพิจิตรแต่เช้าตรู่อีก ของก็ยังไม่ได้เก็บ เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้จัด ขับรถมาขาแข็งโป๊กจากสุราษฎร์ แล้วมาตะแล๊ดแต๊ดแต๋วิ่งไปมายังไม่ได้หยุด กลับมาจากพิจิตรอีกทีก็คงวันงานระพีเลย

นั่งจ้องหน้ากันไปมาใน 814  นึกถึงอาจารย์เก่ง น้องที่ทำงานเพราะเค้ามี printer สีอยู่ที่บ้าน  เก่งบอกได้เลยครับพี่ปู แต่ printer ผมมันเก่าและอืดนะพี่ กว่ามันจะ print ได้แต่ละหน้ากินเวลาน่าดู พี่ปูต้องเอา file มาให้ผมเดี๋ยวนี้เลยแหล่ะ  เดี๋ยวผม print ให้ทั้งวันทั้งคืนเลยเอ้า

ทำหน้าใหญ่บอกทุกคนสบายใจได้ เดี๋ยวครูปูเอง

(คือจะได้รับหน้าที่ไม่สบายใจกันไปเป็นคน ๆ ไงคะ ไม่ต้องไม่สบายใจกันหมดทุกคน เป็นอันตรายต่อสุขภาวะใจเป็นอย่างยิ่ง)

ว่าแล้วก็ขับรถไปตามหาบ้านน้องเก่งทันที มืดก็มืดหลงก็หลง จนในที่สุดเก่งบอกว่าพี่ปูจอดอยู่กับที่เถอะ เดี๋ยวผมตามหาพี่เอง อิอิ

น้องเก่งผู้ที่ก็ไม่เคยมีประสบการณ์การทำหนังสือไหน ๆ มาเช่นกัน วิ่งไปหาซื้อกระดาษ ทดลอง print อย่างนั้นอย่างนี้ ระหว่างนี้เครื่อง hang บ้าง ติดบ้าง เสียบ้าง จึงต้อง print ทั้งวันทั้งคืนอย่างที่น้องว่าจริง ๆ

ระหว่างนี้คุณหญิงปูก็ไปลาล่าลูลู่อยู่กับเพื่อนฝูงที่งานเลี้ยงที่พิจิตร ทำได้แค่โทรสอบถาม 3 เวลาหลังอาหารเท่านั้น

ขับรถกลับมาค่ำวันที่ 2 พอรุ่งเช้าวันที่ 3 ก็ไปนั่งรอหน้าร้านเข้าเล่มตั้งแต่ 8 โมง

หนอย.. เจ้าของร้านมาเปิดเอา 9 โมงกว่า ๆ ใจจะขาดรอน ๆ

พวกเราที่ Booth เฮฮาศาสตร์ในงานระพี ก็โทรมาเร่งเป็นระยะคงตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ กันน่าดู อิอิ

ในงานระพีเสวนาที่ SCB สำนักงานใหญ่ วันที่ 3 พ.ค.52 ครูปูรับหน้าที่ยืนกอดหนังสือเจ้าเป็นไผแล้วยิ้่มแฉ่ง คอยตอบคำถามตลอดงาน รับ order มาได้ซัก 5- 6 เล่มมังคะ

ใครถามว่าหนังสือเจ้าเป็นไผคืออะไร ตอบได้ค่ะ

ถามว่าเจ้าเป็นไผต้องการสื่ออะไร ตอบได้ค่ะ

แต่พอโดนถามว่า หนังสือราคาเท่าไหร่คะ  แฮ่ ๆ   หนังสือจะเสร็จเมื่อไหร่คะ แฮ่ ๆ

ขอที่อยู่และเบอร์ติดต่อกลับอย่างเดียวค่ะ แล้วจะโทรไปแจ้งข้อมูลเพิ่มเติมนะคะ

ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ

หน้าไม่อายจริง ๆ

สรุปว่าหมดค่าทำไปไม่กี่ร้อยบาท  แต่น้อง ๆ กลุ่มหนึ่งที่ทำงานรวมทั้งม้าเร็วทั้งหลายได้ใจครูปูไปเต็ม ๆ

งานของกลุ่มที่ได้ตกลงกันไว้แล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องทำ!

เหมือนที่คุณหมอจอมป่วนว่า “ง้างแล้วต้องยิง” ทำให้สุดความสามารถ

ออกมาเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ กรรมสำเร็จได้ด้วยการกระทำ อย่างตั้งใจและจริงใจแล้ว

พ่อครูบาฯ ไม่เสียกับผู้ใหญ่ที่คาดหวังและรอคอย กลุ่มเฮฮาศาสตร์ เป็นที่รู้จักและเปิดตัวได้อย่างสวยงามในงานระพีเสวนาวันนั้น เพราะมีทั้งการจัดแสดงผ้าพื้นเมืองของออต  เครื่อง Ulem ของพระอาจารย์ Handy ป้าจุ๋มทำไอติมข้าวกล้องและเยลลี่ passion fruit ไปแจกอีก

ที่เด็ดสุด PR มือหนึ่งของเรา เจ้าน้องจิคนขยันหวังดีอุตส่าห์เอาปากกาเมจิกไปเขียนบนป้ายกระดาษคำว่า “เฮฮาศาสตร์” เพื่อนำมาติดเป็นชื่อ Booth ทำก่อนที่แขกผู้ใหญ่จะมา คิดว่าคงเลือกมุมสงบแล้วไปเขียนบนโต๊ะกินข้าวตัวหนึ่ง ปรากฎว่าหลังจากเปิดงานเสร็จ อาจารย์ระพี สาคริก มานั่งทานข้าวโต๊ะนั้นพอดีเด๊ะ เห็นท่านนั่งอ่าน เฮ-ฮา-ศาสตร์

ดังไปเลยครับเรา พี่น้องเอ๊ย………..

โดยเฉพาะท่านอาจารย์เสน่ห์ จามริก เดินมาชม Booth ขอดูหนังสือและพูดคุยอยู่นาน

ท่านมีเมตตากับพวกเรามาก และคงสนิทสนมกับพ่อครูบาพอดู ได้ยินท่านพูดให้กำลังพ่อครูบาตลอดเวลา

สัมผัสได้เลยค่ะ พวกเราก็พลอยแอบปลื้มยืนยิ้มแฉ่ง เป็นไม้ประดับไปด้วย

ปิดตำนานเจ้าเป็นไผ ๐.๕ รุ่นระพีเสวนาอุราป่วนปั่น ณ บัดนั้น

เฮ้อ….

(^___^)

« « Prev : สมดุลของการให้และรับ

Next : เจ้าเป็นไผ ๑ ณ กอง บก.วอแว :) » »