ระดมใจไปตีแตกอีสาน (1)

โดย krupu เมื่อ 6 มีนาคม 2009 เวลา 12:10 ในหมวดหมู่ การจัดการความรู้, เฮฮาศาสตร์ #
อ่าน: 2842

งานตีแตกอีสานคราวนี้  27 ก.พ.- 1 มี.ค.  ทำใจไว้แต่แรกว่าคงไม่ได้ไปเพราะคำนวณจากภารกิจแล้วไม่น่าจะรอดไปได้ จึงต้องรับปากเจ้าน้อง อ.ขจิต ชิงไปสวนป่าเสียตั้งแต่ต้นเดือนเพื่อไปช่วยพ่อครูบาและ อ.แป๋ว

แต่หลังจากกลับจากสวนป่าครานั้น ทำให้ต้องลงมือจัดลำดับความสำคัญในชีวิตเสียใหม่ งานก็สำคัญแต่ยังไม่เร่งด่วนเท่ากับประสบการณ์ปิ๊งแว๊ปที่จะได้รับจากสังคมอุดมปัญญาแห่งนี้

ด้วยความเมามันที่ยังไม่จางหาย  (อย่างที่อาเหลียงกับท่านอัยการรำระบำชาวเกาะ อรยนท.นั่นล่ะค่ะ อิอิ)  จึงนัดแนะเจ้าน้องรักคู่หูคู่ฮาทันที  “ที่เก่าเวลาเดิมนะน้องนะ”  ปรากฏว่าเวลาที่ไปถึงดันเป็นเวลาใหม่นี่ซิ่  ยืนเอ๋อเหรอกันตรงสถานีขนส่งบุรีรัมย์ไปไหนไม่ถูกเพราะมืดตื๋อและไม่มีรถซักคัน ร้อนถึง GPS ของท่านเทพ Logos พี่ใหญ่ใจดีผู้ที่คราวนี้ทำหน้าที่ยิ่งกว่าดังพันกร  ต้องเข้ากะตอนตีสองครึ่งทันที  ได้ยินว่าหิวจึงอยากจะพาท่านเทพไปชิมชาโบราณที่อร่อยที่ซู๊ดร้านก็ไม่เปิด พาเดินดุ่ม ๆ ไปชิมชาร้านในตลาดสดรสชาติพอกล้อมแกล้ม  สุดท้ายต้องล้างปากด้วยซาลาเปายี่ห้อ 7-11 คนละลูกสองลูกแล้วจึงหาทางกลับสวนป่าถูก :)

ดีนะที่ไม่ลืมหอบ Sugus และ Mentos หลากรสมาเป็นเครื่องบรรณาการ ให้ท่านเทพพอยิ้มกริ่มได้บ้าง อิอิ

ก่อนจะย่องเข้าห้องนอนด้วยความเกรงใจว่าคนอื่นคงกำลังหลับอยู่ ที่ไหนได้เปิดไฟโช๊ะขึ้นมาไม่มีใครเลยห้องโล่งกว้างและแสนจะวังเวง เจ้าน้องขจิตที่อุตสาห์ช่วยหอบสัมภาระมาเต็มมือถามทันที “เอาไงดีพี่ จะไปตามหาคนอื่นๆ  ไหม” ครูปูสวนออกไปทันควัน “ม่ายอาวแว๊ว ง่วง นอนคนเดียวก็ได้ (วะ)”  ว่าแล้วเจ้าน้องชายคนดีก็จัดแจงปูที่นอนให้เรียบร้อยก่อนโบกมือบ๊ายบายหายไปเผชิญชะตากรรมตามสุมทุมพุ่มไม้เพียงลำพัง

ลงมาจากห้องก็พบชาวพาราตั้งวงโจ้ข้าวต้มที่อร่อยที่สุดในโลกของพ่อครูบากันอยู่แล้ว เลยได้กอดเรียงคนตั้งแต่ป้าจุ๋ม พี่ครูอึ่ง พ่อครูบา ครูอาราม อ.Handy และไม่จำเป็นต้องแนะนำตัว ก็ปรี่เข้าไปกอด อ.สร้อย แน่น ๆ หวังจะได้ยินเสียงร้องแอ่ก แต่ไหงกลายเป็นยิ้มหวานจ๋อยแทนก็ม่ายรุ๊  จบ ณ กอดนี้เลยค่ะ แค้นที่บอกจะชำระน่ะ จบแร่ะ อิอิ

กอด

ก็ไอ่เรามันพวกความจำสั้น แต่ความฝันยาวนี่นา ฮิ๊ว……..

นั่งคุยกันเพลินรู้ตัวอีกทีตอนคณะของท่านอัยการ พี่แอ๊ด พี่หมอตา และน้องเขียวมาถึงเริ่มต้นมหกรรมการกอดเป็นหมู่คณะ ณ บัดนาวครับพี่น้อง

กอด

พูดถึงการกอด ครูปูเข้าใจเอาเองว่า (แฮ่ะ ๆ ก็ไม่มีใครเคยบอกนี่นา)  ชาวเฮฮาศาสตร์คงจงใจใช้เป็นสัญญาณส่งผ่านความปรารถนาดี ความรัก ความห่วงใยต่อกันอย่างถึงเนื้อถึงตัว  และยังหวังจะบีบอัดระยะห่างระหว่างกันลงภายในระยะเวลาแค่เสี้ยวนาทีอีกด้วย  ซึ่งถือเป็นสมการแห่งสัมพันธภาพที่ทรงพลังยิ่ง

เมื่อได้ผ่านกระบวนการพูดคุยปฏิสัมพันธ์ เจ๊าะแจ๊ะ แลกเปลี่ยนเรียนรู้  จับสไตล์และพื้นฐานอารมณ์ความคิดกันผ่านบล็อกหรือช่องทางการสื่อสารอื่น ๆ มาบ้างแล้ว

ด้วยกุศโลบายนี้ ประกอบกับใจที่เปิดรับชาวเฮฮาศาสตร์ก็จะสามารถก้าวข้ามกำแพงแห่งความเก้อเขินและแปลกแยกนั้นมาสัมผัสใจอุ่น ๆ ผ่านภาษากายชัด ๆ เช่นนี้ได้อย่างง่ายดาย อานิสงส์ที่ได้รับทันทีไม่ต้องรอสะสมคะแนนแลก คือความเป็นเพื่อนเช่นที่ อ.สร้อย ได้กล่้าวถึงอย่างลึกซึ้งมาแล้วใน ความเป็นญาติ

ช่วงเที่ยงคณะของคุณหมอจอมป่วน น้าอึ่งอ๊อบ น้องราณี และน้องครูมิมก็มาถึง ซึ่งหายห่วงได้เลยค่ะเรื่องทักษะการกอดของคณะนี้ ตามด้วยคณะของท่าน ผอ.มณสันต์ ครูคิม ครูนิน กับ พขร.ส่วนตัวและเด็กนักเรียนอีก 6 คนจากโรงเรียนวิทยสัมพันธ์

น้องมะเดี่ยวโผล่มาจ๊ะเอ๋ตอนไหนไม่ทราบเลยถูกพี่ครูปูแตะอั๋งด้วยการกอดแน่น ๆ จนทำให้น้าอึ่งอ๊อบค้อนตาเขียวปั๊ดเลยล่ะค่ะ ฮี่ๆๆ

เฮฮาศาสตร์

พวกเราทั้งหมดช่วยกันมะรุมมะตุ้มเตรียมการเพื่อต้อนรับคณะของอาจารย์ไร้กรอบ (ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ) และคณะ สสสส.  ล้างจานล้างแก้ว ต่อเครื่องเสียง  จัดโต๊ะ เก้าอี้ แบ่งสคริป วิ่งถามถึงกำหนดการก่อนหลังกันให้จ้าละหวั่น  เวลาที่เหลือระหว่างรอ ก็ อรยนท คนที่ไม่ได้มา เช่น อาเหลียง เป็นต้น :)  และคนที่ยังมาไม่ถึง (เพราะถ้ามาถึงแล้วอาจจะอด อิอิ)

อยู่ดี ๆ พ่อครูมากระซิบ “ครูปู ๆ เดี๋ยวเค้าเข้ามาปุ๊บเสิร์ฟน้ำเสาวรสเย็น ๆ ปั๊บเลยนะ” จัดแจงล้างแก้วคว่ำเพื่อเตรียมปริมาณให้เพียงพอกับแขก รับน้ำจากพี่ปิ๋วแช่ช่องฟรีซทันที โดยป้าจุ๋มกระซิบเคล็ดลับว่าให้ตักน้ำแข็งใส่ลงไปแช่ด้วยเดี๋ยวจะเย็นไม่ทัน

พ่อครูมากระซิบอีก  ”ครูปู ๆ เดี๋ยวเค้ามาแล้วกล่าวต้อนรับนิดนึงนะ”    นั่งรวมหัวกับคุณหมอจอมป่วนและน้องมะเดี่ยวทันที หลังเตรียมการเสร็จทุกอย่างพร้อมแล้ว ตอนเห็นรถตู้คณะอาจารย์ไร้กรอบกำลังเข้าจอด

พ่อครูมากระซิบอีกแล้วครับทั่น  “ครูปู ๆ เปลี่ยนใจแล้ว เดี๋ยวพอเค้าเข้าประตูปุ๊บครูปูคว้าไมค์ร้องเพลงนี้เลย (Top of The World) เอาให้ตะลึงไปเลยนะ “

แล้วจากไปด้วยรอยยิ้มและเสียง อิอิ เบา ๆ พร้อมยักคิ้วให้กำลังใจเหมือนจะส่งสัญญาณ ลุยโลด!

อ.ไร้กรอบ

ได้ผลแฮะ  อาจารย์ไร้กรอบและคณะเปลี่ยนจากเหรอหราเป็นยิ้มกริ่มทั้งคณะ กับการต้อนรับที่อบอุ่นจากพวกเรา

ไม้เดิมนี้ถูก reuse กับคณะ สสสส. ในเวลาต่อมาทันที ได้ผลยิ่งกว่าค่ะ เพราะแทบทั้งคณะร้องตามและปรบมือให้จังหวะอยู่ตลอด ส่งตัวแทนออกมาช่วยร้อง แล้วยังขอเพลงเพิ่มด้วยนะคะ (คงดีใจที่ได้เจอเพลงร่วมสมัย กั่กๆๆๆ)

มองออกไปจากด้านหน้า  เห็นพี่น้องเฮฮาศาสตร์รุมล้อม ต้อนหน้าต้อนหลัง เสิร์ฟน้ำ พูดคุย ทักทาย แจกยิ้มหวานเจี๊ยบโชว์สุขภาพเหงือกและฟันกันอย่างเต็มที่  ภาพไหนจะชื่นใจเท่านี้ไม่มีอีกแล้ว สังคมแบบนี้จะหาได้จากไหน ไม่มีการสั่งการ ไม่มีการ put any men to any jobs ทั้งสิ้น  ทุกคนต่างเทกระจาดใจลงมากองรวมกันไว้ที่ภารกิจตรงหน้าอย่างพร้อมเพรียง  งานจึงออกมาอย่างลื่นไหลเป็นธรรมชาติ มีชีวิตชีวา  ผู้คนสัมผัสได้ถึงมิตรจิต มิตรใจที่รายล้อม  จึงยอมเผยอยิ้ม พร้อมส่งมิตรภาพเข้าแลกทันที   งานนี้ลืมความสมบูรณ์แบบ หรือความครบถ้วนเสร็จสรรพตามขั้นตอนไปได้เลยค่ะ

ครูปูจึงฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งหลาย ๆ ท่านโดยอัตโนมือ  กอดเอว จับมือถือแขนโยกตัวไปมาด้วยกันขณะกำลังอยู่ในอารมณ์เพลง    สห.ด้านนอก ได้แต่ทำหน้างง ๆ คงกำลังนึกหาวิธีระงับเหตุ หากเกิดการเกินเลยไปกว่านี้ อิอิ

สสสส.

เห็นไม๊คะ พวกเรากำจัดระยะห่างระหว่างกัน ให้ลดลงไปได้อีกระลอกนึงแล้วค่ะ

และที่ทิ้งรอยยิ้มแก้มตุ่ยแสนประทับใจให้แก่พวกเรา คือ คณะพี่ครูอึ่ง ครูอารามและน้องราณีที่อาสาเป็นตัวแทนท่านเทพไปรับ อ.หลินฮุ่ย ถึงโคราชทั้ง ๆ ที่ก็ไม่ชำนาญทาง แต่ใช้ GPS แห่งใจ ฝ่าฟันอุปสรรคนานากรุยทางให้ฝันของพวกเราที่จะได้มีโอกาสสัมผัสกับผู้ใหญ่ใจดีที่ทรงภูมิรู้ อย่างใกล้ชิดท่านนี้เป็นความจริงขึ้นมา

กอด

อาการนัวเนียเริ่มต้น ณ บัดนี้

หุ หุ หุ

Post to Facebook

« « Prev : เจ้าเป็นไผ (คนค้นชีวิต)

Next : ระดมใจไปตีแตกอีสาน (2) » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

7 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.055656909942627 sec
Sidebar: 0.11322402954102 sec