ลานเก็บเรื่องมาเล่า

วันนี้ไปเดินตลาดข้างๆบ้าน นับวันคนก็แน่นมากขึ้น พ่อค้าแม่ค้าก็มีหน้าใหม่ๆ ทั้งสาว ทั้งหนุ่ม ทั้งแก่เฒ่า ผมเดาเอาว่าที่มีคนมากๆเพราะสถานที่เป็นตลาดแบบพื้นบ้านคือ ใช้ซอยในหมู่บ้านเป็นแบบแบกะดิน กับมีโต๊ะมาตั้ง และทั้งหมดเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านและบ้านใกล้ๆ สถานที่ตั้งอยู่ชานเมือง สภาพติดเมือง ติดชนบท ชาวบ้านจึงมีมาก สินค้าส่วนใหญ่ก็เป็นพื้นบ้าน

ผมมักจะซื้อข้าวโพดข้าวเหนียว สับปะรดที่ขอแกนมาด้วย เพราะทั้งหมาทั้งคนชอบแกน และผลไม้ต่างๆ และที่ขาดไม่ได้คือกล้วยน้ำว้า ต้องมีติดบ้านเพราะทั้งคนทั้งหมาชอบกินเช่นกัน

วันนี้มีความแปลกเพิ่มขึ้นในตลาด เห็นที่มุมหนึ่งมีเด็กๆไปรุมกันเต็มจึงเดินเข้าไปดูว่าเป็นสินค้าอะไร จ๊ากสสส เจ้าลูกไก่น้อยสีสันจัดจ้านเต็มกล่องเลย เด็กๆ ต่างก็ซื้อเอาไปคนละสามตัว ห้าตัว ถูกใจเด็กยิ่งนัก

ราคาตัวละ 5 บาท หากที่ไม่ได้ย้อมสีตัวละ 10 บาท เป็ดก็ 10 บาท

ถาม เอาสีอะไรมาย้อม

ตอบ ก็สีธรรมชาติทั่วไปนี่แหละ

ถาม มันอยู่นานไหม

ตอบ ก็โตขึ้นมันก็ค่อยๆหลุด จางไป

ถาม ทำไมเอามันมาย้อมเสียล่ะ

ตอบ มันเป็นตัวผู้

เท่านั้นเองผมก็ร้องอ๋อ….ฉลาดนี่ เพราะไก่ตัวผู้นั้นไม่ตกไข่ ลูกไก่ขายใครก็ไม่ได้ ไม่มีใครซื้อ ยกเว้นพวกเอาไปเลี้ยงเพื่อเอาเนื้อ การเอามาย้อมสี เป็นการดัดแปลงสินค้าเพื่อเพิ่มมูลค่า….และก็ได้ผลจริงๆ ล่อใจเด็กให้ตกอยู่ในความน่ารักของลูกไก่ย้อมสี….

ใครจะเอาตัวอย่างไป ก็ไม่ว่ากันนะครับ