ลานเก็บเรื่องมาเล่า

แม้ว่าอารยธรรมต่างๆจะเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาในเมืองใหญ่ซึ่งสายใยของมนุษย์กลายเป็นส่วนหนึ่งของกลไกในเทคโนโลยี แต่ความมีน้ำใจอันงดงามต่อกันก็ไม่เคยสูญหายไปไหน

ระหว่างทางที่ขับรถจากซิดนีย์ไปเมลเบิร์นเพื่อเดินทางไปจัดนิทรรศการ รถได้เกิดอุบัติเหตุในทางโค้งที่ลื่นด้วยหิมะในหน้าหนาวจนพลิกคว่ำ ล้อหงายขึ้นฟ้าและหลังคารถไถลเบาๆไปตามพื้นถนนทำให้ศีรษะของทุกคนคว่ำลงตามหลังคารถไปด้วย ในระหว่างนั้นมีรถเก๋งคันหนึ่งวิ่งสวนมา เธอจอดรถและรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วเข้ามายังรถตู้และดึงทีละคนออกจากรถพร้อมเข้ามากอดแต่ละคนด้วยความห่วงใยให้กำลังใจว่าอย่าตกใจเธอจะช่วยดูแลทุกอย่างให้

สำหรับคนเดินทางต่างถิ่นและการได้รับน้ำใจจากคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนมันเป็นความงดงามอันซาบซึ้ง หญิงสาวชาวออสเตรเลียคนนั้นได้เรียกรถพยาบาลมาดูแลกลุ่มคนไทย พาส่งโรงพยาบาลซึ่งต้อนรับอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง ตั้งแต่เอกซเรย์ตรวจกระดูกไหล่ที่เคลื่อน เข้าเฝือกให้ พร้อมบริการคุกกี้และกาแฟโดยไม่คิดมูลค่าหรือค่ารักษาเลย พร้อมยังวิ่งเต้นจัดหารถให้ใหม่เพื่อเดินทางไปถึงจุดหมายทันเวลาจัดนิทรรศการ

ความงดงามแห่งน้ำใจย่อมนำความสุขมาให้ทุกฝ่ายเสมอ คำว่าน้ำอันมีลักษณะของความฉ่ำเย็น คำว่าใจหมายถึงความปกติเป็นกลางที่บริสุทธิ์สะอาด เมื่อรวมกันเป็นน้ำใจยิ่งช่วยให้ความสะอาดบริสุทธิ์นั้นฉ่ำชื่นด้วยความเย็นใจ เหมือนคนที่เดินทางยากลำบากแล้วได้ดื่มน้ำอันฉ่ำเย็นชื่นใจ ลดความฝืดเคืองอันยากลำบากไปได้….

….ความหมายแห่งการมีชีวิต คือ การเดินทางแห่งจิตวิญญาณของการเรียนรู้…

(ผมขออนุญาตคัดลอกมาเพียงแค่นี้ แค่นี้ก็ให้ความรู้สึกที่ดีมากๆต่อข้างใน ……)

บางทราย: ดอกไม้ที่งามที่สุดในใจเรานั้นทำให้เราสงบ ยิ้มได้ แต่ความงามของจิตใจนั้นทำให้โลกสงบและ ยิ้มได้ทั้งโลก

————-

จากเรื่อง “ความสุขแห่งน้ำใจโดยไม่น้อยใจให้เสียความสุข” หนังสือ ความสุขที่ไม่ควรสูญเสีย โดยพระอาจารย์อำนาจ โอภาโส แห่งผาซ่อนแก้ว หน้า 263 กราบขอบพระคุณป้าจุ๋มครับที่ส่งหนังสือวิเศษสุดนี้ไปให้

บ่ายสามโมงเศษวันนั้น ขับรถมาจากดงหลวงกลับสำนักงาน เห็นรถประหลาดคันหนึ่งมุ่งหน้าไปตัวเมืองมุกดาหาร ผมชะลอแล้วเห็นว่าเป็นการประกอบรถขึ้นใหม่ใช้แรงคนถีบแต่เป็นลักษณะนอนถีบ แปลกตาดี

ขับรถเลยไปแล้วลงมาเพื่อถ่ายรูป คนขับเป็นฝรั่ง หน้าตาดี ยกไม้ยกมือพร้อมพูดว่าสวัสดีครับ เมื่อเขาผ่านหน้าผมไป จริงเมื่อเห็นสิ่งแปลกแบบนี้ก็อยากรู้ อยากตั้งคำถามไปหมด แต่เขาก้ไม่ได้หยุด เราเองก็ไม่อยากไปรบกวนการเดินทางของเขา..

นับเป็นงานสร้างสรรค์ เราจะเห็นสิ่งเหล่านี้เกิดจากคนไทยบ้างไหม มีเหมือนกันแต่น้อยมากๆ ผมไม่รู้จักจักรยานแบบนี้มาก่อนจึงไม่รู้ว่าเป็นจักยานที่มีการผลิตขายทั่วไปในต่างประเทศธรรมดาๆ หรือเป็นสิ่งประดิษฐ์ใหม่

เขาผ่านไปเข้าตัวเมือง แต่แล้วเขาก็เลี้ยวไปทางทิศใต้ของตัวเมืองมุกดาหาร เราแยกจากกันตรงสี่แยกนั้น

ยานพาหนะที่ใช้แรงคนขับเคลื่อนนั้น น่าจะเป็นที่พึ่งของมนุษย์ในยามวิกฤตในอนาคตดัง ผญาของพ่อสำบุญ วงศ์กะโซ่กล่าวไว้เมื่องานวันไทบรู ดังนี้