เขียนถึงจรัส พั้วช่วย
อ่าน: 4020
ข่าวการเสียชีวิตของ จรัส พั้วช่วย อดีต รมต.ช่วยต่างประเทศ เมื่อไม่กี่วันมานี้ ผมขอเขียนถึงคุณจรัสสักหน่อย
จรัสเป็นเพื่อนผม เรียน มช.รุ่นเดียวกัน รหัส12.. แรกเขาเรียนคณะเกษตรศาสตร์ พอขึ้นปี 2 เขาก็ขอย้ายไปเรียนคณะรัฐศาสตร์ และจบที่นั่น
ตอนเรียนอยู่ก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเรียนกันคนละคณะ แต่เคยร่วมกิจกรรมกันบ้าง เรามาสนิทกันจริงๆก็ตอนที่มาทำงานพัฒนาชนบทที่ อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่ ของมูลนิธิฟริดริช เนามัน กับสำนักงานเกษตรภาคเหนือที่มี ดร.ครุย บุญยสิงห์เป็นผู้อำนวยการ
จรัสเข้ามาทำงานทีหลังผม เมื่อเขาสอบสัมภาษณ์ผ่านเขาก็ต้องเข้าไปอยู่กับชาวบ้านที่สะเมิงในป่าในเขาหลังดอยสุเทพนั่นแหละ จรัสรับงานทางด้านสังคม ใช้มอเตอร์ไซด์เช่นเดียวกัน ช่วงฤดูฝน ดินบนดอนนั้นมันเหนียว ติดหนึบ แม้มอเตอร์ไซด์ก็ไม่สามารถขับขี่ไปได้ ต้องลงมาเอาไม้แบนๆที่เรามักพกกันเอามาแคะดินเหนียวให้ออกจากล้อ เมื่อออกได้ ก็ขี่ไป อีกพักเดียวก็ต้องลงมาแคะเช่นนี้อีก มันเหนื่อยสิ้นดี….. บ่อยครั้งที่จรัสส่ายหน้า คุยกับเพื่อนๆว่า .. “มึงมาทำงานได้อย่างไรวะลำบากฉิบ…”
เรารู้มาก่อนว่า จรัสนั้นสนใจการเมืองและก่อนที่จะไปสะเมิงเขาสอบตกการเลือกตั้ง สส.เพชรบูรณ์มาก่อน แล้วก็หลบไปเลียแผลกับพวกเราที่สะเมิง
จรัสอยู่ที่งานนั่นได้สักปีหนึ่งมั๊ง แล้วก็ลาออกไปทำงาน ธนาคารฝ่ายเงินกู้ ซึ่งต้องออกสนามไปพบชาวบ้าน ตอนหลังทราบว่านั่นคือแผนการเข้าสู่การเมืองอีกครั้ง เพราะการออกพบปะกับชาวบ้านนั้น เขาได้ประสบการณ์จากสะเมิงไป และเข้าหาชาวบ้านเพื่องานธนาคารแต่ก็หาเสียงไปด้วย แล้วการเลือกตั้งต่อมาเขาก็ได้รับการเลือกตั้งเป็น สส. สมัยแรกน่าจะอยู่กับประชาธิปัตย์ ต่อมาไปอยู่พรรคอื่นและได้รับเสนอชื่อเป็นรมต.ช่วยต่างประเทศ… เท่าที่ผมติดตามข่าวช่วงนั้น ทราบว่า จรัสเดินทางไปเจริญไมตรีกับสปป.ลาวบ่อย น่าจะมีส่วนที่เข้าไปทำอาชีพที่ลาวจนเสียชีวิต
เมื่อจรัสเป็นนักการเมือง เราไม่เคยพบหรือติดต่อกันเลย แต่ก็ตามข่าวจรัสเสมอมา
มาวันนี้ จรัส พั้วช่วย อดีต รมต.ช่วยต่างประเทศ เพื่อนได้จากโลกไปแล้ว ขอให้ดวงวิญญาณเพื่อนไปสู่สรวงสรรค์ สุคติเทอญ..