ลานดงหลวง

เมื่อวาน มีเสียงโทรศัพท์มาถึง บอกว่า เสือ ครับจะมาเยี่ยมที่บ้าน

เอ มันเสือไหนกันล่ะ เสือ ดำ เสือโคร่ง เสือฝ้าย เสือมเหศวร…. สักพักเล็กๆก็นึกออก ครูเสือสมาชิกเฮฮาศาสตร์ของเรานี่เอง ลูกชายมาเรียนเทคนิค ภาควิชาคอมพิวเตอร์ ปีสองแล้ว มาเยี่ยมลูกก็อยากมาเยี่ยมพี่บู๊ด นานแล้วไม่ได้พบปะกัน

เอ้า..มาซิวันนี้อยู่บ้าน พรุ่งนี้อยู่ระยอง มาเลย มาเลย

รถเก๋งเก่าๆ สัมภาระในรถเต็มไปหมด ตามประสาคนง่ายๆ สบายๆ ไม่ใช่ประเภท เมโทร…ที่ต้องเนียบไปหมดทุกอย่าง

เราแลกเปลี่ยนกันนานสมควรเพราะไม่ได้พบปะกันนาน แม้ในลานในเฟสก็ไม่ได้คุยกัน ผ่านแวบๆบ้าง ครูเสือบอกว่า ยังสอนเด็กอยู่ ภรรยาคนเก่งไปทำงานเชียงใหม่ ลูกชายคนเดียวเรียนที่เทคนิคนี่แหละ หากหมดภาระอีกสัก 5 ปี ตั้งเป้าในใจไว้ว่าอยากเดินสู่อิสรภาพเหมือน ดร.ประมวลเพ็งจันทร์ แห่ง มช.ที่ลาออกจากราชการแล้วเดินจากเชียงใหม่ลงไปบ้านบ้านเกิดที่เกาะสมุย จนโด่งดัง

ผมหยิบเอา อาจารย์ประมวลมาคุยกับเสือเพราะผมรู้ว่า เสือเป็นคนหนึ่งที่สนใจด้านลึกของชีวิต และพอดีที่ อ.ประมวลให้สัมภาษณ์ใน สกุลไทย ฉบับล่าสุด ที่บ้านผมรับประจำ จึงได้อ่านคำสัมภาษณ์ท่าน ยังเฉียบ คม ลุ่มลึกเหลือเกิน ทำให้ผมต้องไปค้น เดินสู่อิสรภาพ หนังสือที่ท่านเขียนหลังเดินทางไกลด้วยเท้าเปล่าและไม่มีเงินติดตัวสักบาทเดียว เป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่ 5 ใครไม่เคยอ่านไปหามาอ่านซะ แนะนำครับ

ผมสนใจและชอบมุมมองชีวิตของ อ.ประมวลมาก จนต้องมาเขียนถึงท่านอีกและอยากแนะนำให้ใครๆอ่านหนังสือของท่านครับ

การเดินของท่าน แน่นอน ผ่านประสบการณ์สุดๆทั้งในแง่บวกและลบ คนข้างทางมองท่านเป็นคนบ้า คนเข้าใจท่านมองท่านคือเทวดา ผู้แน่วแน่ในการค้นหาตัวเองที่ยากใครจะทำจริงๆได้ เพราะคนเราติดสุขกันทั้งนั้น ที่ก้มหน้าทำงานกันงกงกนี่ก็เพื่อความสุข แม้ทางกายก็ตาม….รวมทั้งผมด้วย

แต่บ่อยครั้งที่ผมวกกลับมาสำนึกถึงเรื่องด้านในของตัวเอง สิ่งหนึ่งที่เหนี่ยวรั้ง หรือกระตุ้นจิต ด้านในไว้คือ การเดินเข้าสู่สภาวะความตายจากไป อันเป็นเรื่องปกติของชีวิต ทำอะไรได้บ้างเล่า รีบทำเสีย คิดมาคิดไปยังไม่ได้ทำอีกมากมาย…

ขอบคุณครูเสือที่เป็นกัลยาณมิตรมาเสวนาเรื่องราวด้านในแก่กันแบบสบายๆ คุยกันนานมากประมาณ 6-7 ชั่วโมง

ในระหว่างนั้น ครูเสือยังช่วยแก้ปัญหาเรื่องการเอาไฟล์ เรื่องเล่าจากดงหลวง ขึ้นไปแปะไว้ เพื่อให้ท่านที่สนใจดาวน์โหลดไป เพราะตัวหนังสือไม่มีแจก อยากจะแจกแต่ไม่มีจะแจกน่ะซีครับ ครูเสือสอนไว้ ทำให้ดู ให้ผมมาทำต่อ ก็ยังคลำอยู่เลยครับ จนคอมแฮงค์ไปเมื่อเช้าต้องหิ้วเข้าโรงซ่อมที่ it city หลักสี่ ช่างเขาเคาะสองสามทีบอกลุงเอาไปใช้ต่อได้แล้ว ไม่เอาตังค์ด้วย ขอบอกขอบใจแล้วก็หิ้วกลับบ้าน เสียค่าแท็กซี่ไปเกือบสองร้อยบาท แต่ไม่เสียค่าซ่อมคอมพ์ เดี๋ยวนี้ก็มานอนห้องหรูที่ระยองแล้ว พรุ่งนี้จะปฏิบัติภารกิจต่อไป

ขอบคุณครูเสือมากๆครับ จริงๆป้าหวานอาสาช่วยผมในเรื่องเอาไฟล์แปะไว้ที่ไหนสักที่ ก็เกรงใจป้าจริงๆ ครูเสือมาช่วยและมอบให้ผมทำต่อ ก็ยังเปะปะอยู่ครับเนี่ย… ช่วยกันเน๊าะป้าหวานเน๊าะ