ยู้ฮู…ครูกระเทย
เมื่อห้าหกปีที่แล้วมีหนุ่มน้อยรูปร่างเล็ก สูงไม่ถึง 150 ซม. เดินชะอ้อนชะแอ้นมาเข้าคิวนั่งรอสอบสอนในตำแหน่งครูการตลาดคนหนึ่ง แต่งตัวด้วยโทนสีขาวดำ ข้างในเป็นเสื้อยืดคอตั้งสีดำ ข้างนอกเป็นสูทตัวยาวสีขาว เห็นปุ๊บนึกถึงพวกกัปตันห้องอาหารในมุมมืด ๆ ขึ้นมาทันที เพียงแต่ความสูงน่าจะเป็นลูกชายกัปตันซะมากกว่า
คณะกรรมการสอบสัมภาษณ์ท่านอื่นเห็นโหงวเฮ้งน้องคนนี้แล้วก็ไม่มีใครอยากสัมภาษณ์ซักคน จึงทยอยไปกินข้าวกันจนหมด เหลือครูปูอยู่คนเดียว เพราะเห็นน้องเขาตัวเล็กแกร็น ผิวคล้ำ หน้าตาซื่อ ๆ การแต่งตัวก็บอกได้ว่านี่คงเป็นชุดที่ดูดีที่สุดเท่าที่น้องมีแล้ว เลยขอเปลี่ยนจากการสอบสอนเป็นชวนคุยแทน
น้องเขาเป็นคนโคราช จบจากมหาวิทยาลัยขอนแก่นเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ แต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไหร่ คิดไปเองว่าอาจเพราะรูปร่างน้องเขาก็เป็นได้ จึงจำต้องทำงานเป็นกะไปเรื่อย น้องเคยทำร้านสะดวกซื้อจนได้เป็นผู้จัดการร้าน ซึ่งครูปูรู้ดีว่างานแบบนั้นหนักหนาสาหัสขนาดไหน ถ้าสามารถทนทำได้นานจนได้เลื่อนขั้นนี่ ต้องถือว่าน้ำอดน้ำทนไม่ธรรมดา ได้เงินเดือน 5 พันกว่าบาท ถามต่อว่าบริหารจัดการเงินอย่างไร น้องบอกว่าอาศัยอยู่กับพี่สาวจึงพยายามกินใช้อย่างประหยัดและส่งกลับบ้านให้แม่ทุกเดือน ๆ ละ 2 พันบาท
เท่านี้ครูปูก็พอใจแล้ว จึงยิงคำถามสุดท้ายทันที
เป็นกระเทยหรือเปล่าเนี่ยะ