หมอเจ๊เล่าเรื่อง

วันนี้เวลานี้ บ้านเมืองปั่นป่วนเหมือนกาลเวลาย้อนไปสู่ยุคสงครามกลางเมืองที่ผ่านมาแล้วหลายครั้งตั้งแต่สงครามประวัติศาสตร์

สงครามยังไม่เกิด แต่มีการล่อเอาเถิดสงครามเกิดเมื่อไรก็ได้

วันนี้ไปทำงาน มีหนังสือราชการสั่งเตรียมความพร้อม หลายคนในฝ่ายต่างก็เข้าใจไปว่าเรื่องราวร้ายๆไม่สามารถเกิดใกล้ตัว

แต่จากประสบการณ์ตั้งแต่เกิดภัยสึนามิและหลายมุมที่ได้พบข่าวสารมาก่อนจากบรรดาชาวบ้านธรรมดา สัญชาตญาณกลับบอกว่าการคิดไปว่าเรื่องราวร้ายๆจะเกิดไม่ได้ใกล้ตัวเป็นเรื่องประมาทของใจ อ่านต่อ »

เมื่อเย็นวานกลับมาถึงบ้าน ก็ได้พบหน้าเจ้าลูกชายกำลังง่วนทำอะไรอยู่หลังบ้าน ถามไปว่าคุณสามีไปไหน ก็ได้คำตอบว่า ไปงานศพที่หมู่บ้านไกลเมืองออกไป อ่านต่อ »

วันนี้นำบทความมาให้อ่าน เพื่อให้ช่วยกันสร้างนิสัยทั้งของตนเองและเด็กๆให้เข้าใจตรงความจริงที่เป็นอยู่ค่ะ อ่านต่อ »

วันนี้ไปชวนเหล่าแม่ครัวของร.พ.คุยเรื่องขั้นตอนคุณภาพในการผลิตอาหารตามแนวทางสากล แล้วก็เลยได้คุยเรื่องการสอนคนไข้ตามสโลแกนของคนสวยแต่เจ็บที่มีอักษรตัวแรกนำหน้าชื่อว่า “ส”  สโลแกนนี้ในยุคทองของเธอหลายท่านคงเคยได้ยินกรอกหูอยู่ทุกๆวัน  คุยแล้วก็นึกแวบถึงการกินมังสวิรัติของพ่อครูบาและพี่บู๊ดไปด้วย อืม อาหารมังสวิรัตินี่เข้าแก๊ปกับสโลแกนนี้ได้อย่างลงตัวเลยเชียว

อ่านต่อ »

การเติบโตขึ้นมาอย่างมากมายของโลกวิทยาศาสตร์ให้ความรู้ที่ทำให้คนหลายคนเติบโตทางความคิด แต่มันก็ทำให้ความมีจริตที่เคยคิดบวกต่อธรรมชาติของชีวิตหายหดไป อ่านต่อ »

บันทึกนี้ขอเอื้อมไปหยิบเมนูยำสมุนไพรที่ลานสวนป่านำเสนอไว้มาแยกแยะดูในแง่ของอาหารเฉพาะโรคดูกันหน่อย เมนูนี้น่าสนใจกับความเป็นอาหารสุขภาพ มองว่าเป็นเมนูที่ชวนให้ใครที่อยากได้ฤทธิ์อะไรที่เชื่อว่าตัวเองกินขาดกินไม่พอทำกินกันไปได้ ด้วยว่าวัตถุดิบสามารถหาได้จากผักพื้นบ้านหลายอย่าง
อ่านต่อ »

เมื่อพูดถึงเรื่องของเกลือ 2 ตัว ก็ได้เล่าแหล่งที่มีโซเดียมให้ได้รู้กันแล้ว  เพื่อให้สามารถเลือกผัก ผลไม้ กินให้ปลอดภัยมากขึ้น เพื่อใช้คุณค่าของ “พืช” ให้เหมาะกับการสร้างพลัง  บันทึกนี้จึงนำเรื่องของพืชที่มีโปตัสเซียมในตัวสูงมาเล่าสู่กันฟัง  ตามมาอ่านกันได้เลยค่ะเพื่อจะได้เลือกไปใช้ในสูตรอาหารต่างๆได้เหมาะสมกับสุขภาพของตน

อ่านต่อ »

เล่าเรื่องของความเค็มมาก็หลายบันทึก มานั่งนึกเริ่มเรื่องอย่างไรจึงเล่าลึกไปถึงเรื่องเค็มได้ อ้อ พัวพันมาจากทำยังไงจะลดกรดยูริกที่สูงในเลือดลงได้แล้วโยงสู่เรื่องราวเฉพาะตัวของพ่อครูบานี่เอง

อ่านต่อ »

ทุกๆวันที่ดำรงอยู่ได้ตามรู้และแปลกใจกับบางขณะของธรรมชาติในตัวเองที่ไม่เหมือนใคร  ไม่รู้ว่าท่านเคยลองตามรู้และเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นบ้างไหม  ถ้าไม่เคยก็ขอชวนให้ลองดูค่ะ

อ่านต่อ »

ระหว่างเขียนเล่าเรื่องรางจืด ก็มีเอ๊ะกับเรื่องเค็มที่ยังเล่าไม่หมด ในหัวก็มีอะไรแวบขึ้นมาเตือนให้ฉุกใจ ได้ยินเสียงเตือนว่า อย่าลืมดูแลตรงนี้ไปนะคุณหมอ  เรื่องเดียวกับที่อุ๊ยสร้อยมาอุทานไว้อย่างนี้ี “รู้แต่รู้ไม่หมดนี่อันตรายจริงๆนะคะ”

อ่านต่อ »