หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้ฟ้ายังสว่าง ฝนตั้งเค้าว่าจะตกแต่ยังไม่ตก ฉันจึงตัดสินใจเดินกลับบ้าน ให้โอกาสตัวเองได้เคลื่อนไหวร่างกายเพิ่มในชีวิตประจำวันอีกวันหนึ่ง เพื่อให้สุขภาพที่เริ่มเปลี่ยนผ่านตามวัยยังเอาอยู่

ระยะทางระหว่างที่ทำงานกับบ้านไม่ไกล เดินทอดน่องหน่อยไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้าน  เดินเร็วหน่อยก็ไม่เกินยี่สิบนาที
อ่านต่อ »

ทำงานมาหลายปีดีดักแล้ว ทุกๆ ๕ ปีจะมีประสบการณ์เจอทางสองแพร่งให้เลือกทางชีวิตทุกทีไป แต่ละเวลาที่ให้คำตอบกับตัวเองไว้ก็ได้รู้ ได้เห็นว่าชีวิตที่ผ่าน พบอะไรมากมาย

ดี เลว ทุกข์ สุข สำเร็จ ล้มเหลว ไม่สำเร็จ ต่างๆเหล่านี้ถูกหยิบขึ้นมาใช้ด้วยความรู้สึกในระหว่างนั้นมากมาย  หลายเรื่องเมื่อมองย้อนหลัง ทำให้นึกขอบคุณเวลาที่ผ่าน  ที่ทำให้ยืนมั่นได้ถึงวันนี้ อ่านต่อ »

นับเวลาที่เปลี่ยนผ่านแล้วไม่น่าเชื่อว่าเกือบ 3 ปีแล้วที่ได้หว่านเมล็ดแห่งสุนทรียสนทนาไว้ในองค์กร  ผลพวงของการหว่านครั้งนั้น ได้มอบความเปลี่ยนแปลงแห่งผู้คนไว้ให้  และมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับสังคมภายในองค์กร

บันทึกนี้เขียนขึ้นเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของผู้เข้าเรียนรู้ที่อุ๊ยกับครูใหญ่ลงทุนคุยประกบตัวต่อตัวในครั้งนั้น ต่อจากบันทึกนี้ค่ะ

อ่านต่อ »

เมื่อโอกาสเปิดให้ได้เวลาจากรุ่นน้องหมอหลายคน  ก็ได้คุยกันจนทำให้เกิดการแลกเปลี่ยน ได้ให้กำลังใจ ได้ช่วยกันทำให้สติของบรรดาน้องๆตื่น-รู้  ความเปลี่ยนแปลงในตัวตนของคนรุ่นน้องก็เกิดขึ้น
อ่านต่อ »

เดือนกว่าแล้วที่ไม่ได้เขียนบันทึก วันนี้มีเรื่องอยากเขียนขึ้นมาก็เลยเขียน เอะใจกับความแก่ของตัวเองขึ้นมานั่นแหละน่า ทั้งๆที่ทุกเวลาส่องกระจกแล้วไรผมขาวที่เห็นบอกโต้งๆว่าแก่แล้วนา ก็ยังอดไม่ได้ที่จะพรรณนาเรื่องมัน อ่านต่อ »