กำลังลงมือ..จวนแล้วๆ..อ้าว..อีกแล้วเหรอ..งั้นรอหน่อย..เกือบแล้วหละ..อิอิอิอิ
อ่าน: 5374ในชั่วชีวิตของผู้คน ต่างก็มีความปรารถนาซ่อนเร้น
อยู่ในซอกหลืบลึกๆของหัวใจ 
ในวันหนึ่งๆ เราได้ไปพบเจอผู้คนซึ่งอยู่รอบข้างตัวเรามากมาย
ในความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นต่อกันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ก่อเกิดขึ้นภายในใจ
ในบางครั้งภายใต้ความสัมพันธ์เหล่านั้น
เราก็เรียกร้องการให้จากคนอื่น 
ในการให้ด้วยใจที่เข้าใจหน้าที่ของความรัก ใจของผู้ให้และผู้รับจะสามารถสื่อถึงกัน
สัมผัสสัมพันธ์ที่ก่อเกิดขึ้นนั่นแหละคือของขวัญที่ล้ำค่า
ที่ซื้อหาจากที่ใดในโลกไม่ได้เลย 
เป็นของขวัญเพียงหนึ่งเดียวในโลกที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือนด้วย
บันทึกนี้ขอชวนมาทำความรู้จักและรำลึกถึงรูปธรรมของการให้
เพื่อทำความเข้าใจและฝึกตน
เพื่อให้เพิ่มความสามารถในการเติมเต็มความสุขให้กันและกันเมื่อมีความสัมพันธ์ระหว่างกันค่ะ
Next : ไม่รอแล้วนะ..ทำได้ทุกวัน…วันละหลายหน..เลือกได้..เลือกได้ » »
2 ความคิดเห็น
ผมคิดว่าเวลาเราเรียกร้องอะไรจากคนอื่นนั้น ใจเราเปื้อนครับ อัตตาชะโงกหัวออกมา
ระหว่างเพื่อน ถ้าบริสุทธิ์ใจ ต่อให้ทำอะไรหนักหนา ก็ไม่ต้องเรียกร้องสิ่งตอบแทนหรอกครับ มันไม่ได้เป็นการ “ขาดทุน” เพราะว่าเวลาที่เราทำให้ ก็ไม่มีใครมาจิกหัวสั่งให้ทำ เราทำของเราเองทั้งนั้น; เมื่อทำให้ ก็ถือว่าให้ไปแล้ว ถ้ายังเรียกร้องการตอบแทน แปลว่ายังไม่ได้ให้ไปเลยครับ ยังยึดอยู่กับตัว
ส่วนเขาจะตอบแทนหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของเขา ตามพื้นฐานของเขา จะสำนึกหรือไม่ ขึ้นกับน้ำจิตน้ำใจของผู้รับแต่ละคน; ใครที่รับแต่ถ่ายเดียว ไม่เคยทำอะไรให้ใคร ในที่สุดก็ไม่มีใครคบเองล่ะครับ ซึ่งเรื่องนี้ ต่างคนต่างเลือก ต่างพิจารณาเอง หรือว่าจะคบต่อไป ก็เป็นสิทธิ์เช่นกัน
ยํ เว เสวติ ตาทิโส คบคนใด ก็เป็นคนเช่นนั้นแล; ปรัชญามงคลสูตรตอนแรกๆ
แน่นอนๆ การให้ที่เป็นมงคลของชีวิตไม่มีการเรียกร้อง
การ “ขาดทุน” เป็นผลที่เกิดจากใจคนให้เองพิพากษาผลงานการให้ของตัวเอง
ในขณะที่ใจคนยังไม่ได้ฝึก หรือฝึกแล้วแต่ยังไม่เกิดมงคลกับใจ สิ่งที่น้องกล่าวคงยังไปได้ไม่ถึง
จึงมาชวนให้ฝึกตนไปเรื่อยๆ เพื่อให้ถึงฝั่งมงคลอย่างที่กล่าวจ๊า