หมอเจ๊เรียนโลก

ไม่เคยขวนขวายหาของขวัญวันเกิด และไม่เคยจัดงานฉลองวันเกิดไม่ว่าปีไหนๆ แต่ปีนี้ถือว่าเป็นปีพิเศษ ที่จู่ๆก็ได้ของขวัญวันเกิดที่ถูกใจมา  เป็นอะไรขอนำมาบันทึกไว้ด้วยความพิเศษของมันที่ทำให้มีความสุขใจในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต

วันเกิดปีนี้้มีเซอไพร๊ท์ ด้วยจู่ๆลูกสาวปรากฏกายขึ้นให้ได้กอดโดยไม่คาดฝัน เธอแอบมาถึงบ้านเงียบๆตั้งแต่ตีหนึ่งของเช้าวันนั้น แล้วแอบเงียบไม่ปรากฏกายจนฟ้าสว่าง

ความสุขใจที่ได้เห็นและได้กอดลูกสาวที่อยู่ไกลในเช้าวันนั้น ผนวกกับการได้เรียนรู้ว่าลูกสาวตัวน้อยๆ่้เติบโตขึ้นแล้ว ความดีใจที่เห็นลูกมีความกล้าที่จะใช้ขีวิตในโลกในบางแง่มุม ดีใจที่เห็นลูกวางใจกับตัวเองว่าดูแลตัวเองได้แล้วในระดับหนึ่ง เป็นของขวัญวันเกิดชิ้นที่เยี่ยมสำหรับคนเป็นแม่ใช่ไหมเล่า

แล้วในวันเกิดของปีนี้ยังมีสิ่งที่ได้มาโดยไม่ได้คาดว่าจะได้อีก ซึ่งผู้ที่้มอบโอกาสให้ได้มันมาก็เป็นใครที่ไม่รู้จักมาก่อนซะด้วยซี  ขอบอกด้วยภาพก็แล้วกันว่าไปได้อะไรมา เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันวางมือกับมันไปนานแล้ว นานเท่าๆกับอายุลูกสาวได้มั๊ง  เมื่อมาถึงวันนี้ได้ลงมือทำอีกครั้ง รู้สึกสุขใจกับประสบการณ์ที่เกิดขึ้น ได้ความรู้สึกดีๆต่อชีวิตของตัวเองกลับมา ในระดับที่รู้สึกว่ามันเป็นของขวัญชิ้นเยี่ยมอีกชิ้นเชียวแหละที่ได้มา

ดูแล้วให้ทำใจเชื่อเหอะว่าขาลุยอย่างฉันทำอย่างนี้เป็นด้วย  เชื่อหรือเปล่าว่านี่เป็นฝีมือฉันเอง

ภาพลายเส้นตอนซ้อมมือในกระดาษ

ภาพของจริงที่ทำสำเร็จแล้ว

สำหรับของขวัญชิ้นเยี่ยมชิ้นสุดท้าย ก็คงไม่พ้นคำอวยพรทั้งหลายที่เหล่ากัลยาณมิตรในกลุ่มเฮฮาศาสตร์ได้ส่งน้ำใจไมตรีมาให้ ซึ่งขอน้อมรับเอาไว้เติมเต็มความสุขใจ เก็บไว้เป็นอีกส่วนหนึ่งของกำลังใจในการเดินทางต่อไปกับชีวิตข้างหน้าของตัว ขอบคุณและขอบคุณสำหรับต้นทุนกำลังใจที่ส่งมาให้กับฉัน ขอบคุณทุกๆคนค่ะ

« « Prev : คิดถึงแม่

Next : อ่านใจแล้วก้มกราบคารวะครู » »