หมอเจ๊เรียนโลก

พิธีกรรมแห่งการวางศิลาฤกษ์จะเป็นความคิดชักนำของใครก็ตามเหอะ เมื่อได้ดำเนินไปแล้วดูเหมือนว่าได้สร้างขวัญให้คนที่เคยเผชิญปัญหามั่นใจว่าประวัติศาสตร์อันจารึกมายาวนานกำลังจะโดนลบทิ้งไปจากความทรงจำแห่งตน

ความเข้มข้นต่อการค้นหาเพื่อแก้ปมของคูเจ้าปัญหาจึงผ่อนลง เวทีแห่งพิธีกรรมดำรงอยู่เป็นอนุสรณ์นานนับเดือน เวทีนี้ตอกไม้ทำเป็นพื้นยกลอยขึ้นคร่อมคู จะเข้าไปถึงจุดใต้ตึกที่มีน้ำได้นั้นจำต้องปีนป่าย

นึกภาพผู้หญิงตัวเล็กๆ 2 คนปีนขึ้นลงโครงไม้และไต่ราวเกาะหลักไม้ที่โผล่ขึ้นมารับเวทีเป็นระยะ แถม ณ เวลาที่ปีนนั่นนะพื้นเวทีเป็นรูโหว ใต้รูมีเศษไม้วางระเกะระกะ ที่เป็นรูโหวเพราะพื้นไม้ที่ปูไว้โดนรื้อออกเกลี้ยง

เห็นภาพแล้วคงเข้าใจว่ากว่าจะปีนป่ายไปถึงจุดที่มีน้ำขังใต้ตึกไม่ง่ายเลย  สุดท้ายจำเป็นต้องยอมและผ่อนปรนการเก็บน้ำมาตรวจด้วยเห็นใจลูกน้อง  เมื่องานมันยากเกินจะฝืนสำหรับพวกเขา ตัดสินใจลดกิจกรรมเฝ้าดูน้ำเหลือเพียงแค่ให้เดินด้อมๆมองๆ ใช้สายตาและจมูกติดตามสิ่งที่เจ้านายอย่างฉันอยากรู้ต่อไป

เฝ้าดูอยู่ 3 เรื่อง หนึ่ง-เมื่อทำการปิดทางเข้าของน้ำฝนและน้ำจากแหล่งตึกใกล้เคียงไปแล้ว น้ำใต้ตึกจะตื้นเขินและแห้งลงอย่างไร สอง-ปลาที่ยังชีพอยู่ ยังสามารถแพร่พันธุ์ได้แค่ไหน  สาม-กลิ่นที่คูส่งขึ้นมากระทบจมูกจะเป็นยังไง เมื่อขาตัวแอลขาหนึ่งของคูที่รับน้ำฝนได้ปิดกระดานไม้อัดไว้ตลอดแนว ขาตัวแอลอีกขาซึ่งเคยมีต้นมะเกลือพรางแสง มีไม้ยกพื้นเหนือคูครึ่งเมตรบังมิดชิดแทน

ติดตามเกือบเดือนก็พบว่า มีเส้นไหลใหม่ของน้ำใต้ตึกเกิดขึ้น น้ำในคูเป็นสีเขียวเหมือนน้ำในบึง ร่องน้ำใหม่พาน้ำไหลออกที่ปลายคู แรงเหมือนเปิดน้ำประปาจากก๊อกทิ้งไว้  มีปลาว่ายในน้ำให้เห็นอยู่บ้าง

ต้นคูที่เคยมีน้ำเสียขังแห้งไปแล้ว ในยามฝนตกน้ำจากปลายคูน้ำท้นขึ้นมาทางต้นคู แบบถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง  คูจึงยังมีน้ำขังขลุกขลิก  กลายเป็นแหล่งน้ำนิ่งล่อยุง อืม ได้ของแถมที่ไม่อยากได้แฮะ

ใต้ตึกบางจุดแห้งลง ไม่แห้งสนิท มีดินเปียกพอกพูน ความตื้นเขินกลายเป็นคันดินปรับทิศทางน้ำโดยปริยาย น้ำที่ไหลไปรวมกันและไหลออกเส้นทางใหม่เป็นน้ำที่มาจากหลายแอ่งน้ำขังใต้ตึก

เดินผ่านไปผ่านมาเห็นฝูงปลาแหวกว่ายไปมาแต่จำนวนน้อยลง ไม่ได้กลิ่นน้ำเวลามีลมโชยมา  สีน้ำในคูำเขียวเข้ม ไม่เห็นก้นคู

มีวันหนึ่งฝนตกทิ้งช่วง สายวันนั้นพบมีน้ำเอ่อล้นตรงผิวดินห่างจากคูราวครึ่งเมตร น้ำขังเป็นบริเวณกว้างกว่า 9 ตารางเมตร  ทบทวนว่าอะไรเป็นเหตุได้บ้าง  นึกได้ อ้าวจุดที่เห็นน้ำเจิ่งนะ มีโพรงปูนขนาดใหญ่อยู่ล่างลงไป  ขนาดโพรงกว้างขวาง สามารถยกตั่งไม้ตัวเล็กขนาด 1.5×3 เมตร สูงไม่เกินครึ่งเมตร ลงไปวางได้

เห็นแล้วใจหาย ตายละวา ฝนมาอีกรอบ ที่ตรงนี้จะกลายเป็นพื้นที่น้ำท่วมมั๊ยนี่ ท่วมแล้วจะมีอุนจิลอยโชว์มั๊ยนี่ ไหนจะเป็นแหล่งแพร่ยุงอีก  ปลาก็ปลาเหอะ จะอยู่รอดและคานไหวหรือเปล่าหนอ ก็โพรงตรงนี้จะมีน้ำไหลเข้าก็ต่อเมื่อน้ำในคูเอ่อสูงจนถึงรอยแตกของผนังคู

« « Prev : ตามลม๒ (๑๑) : แล้ว….ก็นำพา..ปู…มาเยือน

Next : ตามลม๒ (๑๓) : มันอะไรกันวุ๊ย » »