หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้ทำความดีด้วยการแจกกระทงให้คนดีใจ ส่วนตัวเองได้ใจ แอบไปเที่ยวเดินในงานลอยกระทงของที่นี่ชั่วโมงนึง แล้วโฉบเอาของกินมาฝากคนที่เขาอยู่เวรรอรับเหตุฉุกเฉินกันค่ะ

ผีอย่ามาหลอกกันนะ ไม่ได้แอบหนีไปลอยกระทงค่ะ แค่ไปหาซื้ออะไรมาฝากคนทำงานกะ……แค่นั้นเอง…..ไหนๆก็เกริ่นไปแล้ว..เล่าเรื่องหน่อยละกัน

สืบเนื่องมาจากเมื่อคืนนี้ มีภารกิจอยู่เวรรับปรึกษานอกเวลาราชการ ซึ่งปกติจะได้รับคิวคืนวันอังคารมาเป็นของส่วนตัว ยกเว้นจะหนี….เที่ยว…ก็จะมีหมอคนอื่นเขาหมุนเข้ามาทำหน้าที่แทนให้ไปโลด….ปีนี้มันเลยคล่องปรื๋อ…เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงเมืองเหนือ…จนมีเรื่องให้เจอเจ้านายบ่อยๆ

แต่ก่อนเวลาอยู่เวรรับปรึกษา ก็มักจะรออยู่กับบ้าน มีโทรศัพท์ปรึกษามา จึงแวบเข้าไปร.พ. ด้วยว่าการงานตอนนั้นมันมีภาระทำคลินิกส่วนตัวด้วย กว่าจะมีเวลาพักก็เลยสามทุ่มไปแล้ว ซึ่งมันทำให้เหนื่อยล้าไป….จนเมื่อตกลงใจว่าจะให้ของขวัญตัวเองให้ได้ผ่อนพักซะบ้าง….จึงตัดสินใจปิดคลินิกเป็นของขวัญวันเกิดให้แก่ตัวเองในปีนี้…..นับตั้งแต่นั้นมันว่างและโล่ง…..

งานกลางวันที่ไปยุ่งกับการบริหารจัดการซะมาก ทำให้ห่างๆน้องพี่ที่เคยทำงานร่วมกันมา….ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า….ต่างคนต่างไม่เห็นหน้ากันนานกว่า 6 เดือนก็มีทั้งๆที่อยู่ในร.พ.เดียวกัน…..มันอาจจะเป็นกุศลดลใจมั๊ง ที่ทำใจมันรู้สึกพิกลกับเวลาที่ว่างลงไปและสัมพันธ์ที่ห่างออกไป ตอนนี้เวลาไม่ดึกนัก และไม่มีคำปรึกษาจากใคร เมื่อฉันจัดการเรื่องราวหลังเลิกงานกลางวันได้เรียบร้อย ฉันก็จะแวะไปเยี่ยมน้องๆที่ทำงานอยู่ในหอผู้ป่วยค่ะ…

เมื่อวานนี้เลิกงานเกือบๆทุ่มแล้ว ด้วยทุกวันอังคารบ่ายนั้นจะมีการประชุมของบรรดาบอร์ดร.พ.ด้วยกัน หากว่าเจ้านายเขาอยู่ วันนี้การประชุมยืดยาวจนเลยเวลาที่ตกลงกัน…..เลิกงานแล้วก็ทำหน้าที่ดูแลท้องไส้ตัวเองและเจ้าลูกชายให้อิ่มหนำ……ไปกินกันแค่สองคนด้วยว่าคุณสามีนะเขากินข้าวเย็นตั้งแต่สี่โมงเย็นแล้วค่ะ…..กินแล้วก็ไปเล่นกีฬากลับบ้านซะดึกทุกวันค่ะ….บ้านนี้ก็เลยได้กินข้าวด้วยกันเป็นประจำแค่มื้อเช้ามื้อเดียวเอง…..จะมีพิเศษก็ตรงที่เวลาลูกสาวกลับบ้าน….จึงจะได้ไปกินกันทั้งครอบครัว

กลับบ้านชำระล้างกาย แล้วก็ผันตัวเองกลับไปเยี่ยมเยียนตรวจตรา….มีโอกาสที่จะมีงานฉุกเฉินอะไรให้ทำบ้างไหมในภาคดึกของคืนนี้…เดินเข้าไปที่สถานีทำงานของพยาบาล…..อืม! อยู่กันพร้อมหน้าทีเดียว…..ไม่วิ่งไปวิ่งมาสับสนเหมือนทุกวัน….เดินเข้าไปยื่นถุงน้ำเต้าหู้ที่ซื้อไปฝากให้เธอ….สามคนสาวสวยที่เจอกำลังนั่งพับกระดาษปกสีกันอยู่…..สนใจจึงถามไปว่า ทำอะไรกันอยู่รึเธอ…..คำตอบที่เธอบอกมา คือว่ากำลังทำกระทงให้ลูก

ได้ยินจึงนึกขึ้นมาได้ เออหว่าพรุ่งนี้มันวันลอยกระทงแล้วนี่ คุยไปคุยมามันแวบที่ เขาบอกมาว่า จะทำให้เด็กคนไข้ได้ลอยด้วย….ได้ยินตัดสินใจพลันทันที…..ไปเธอไปกับหมอสักคน ไปซื้อดอกบัวมาทำกระทงง่ายกว่า…บอกพยาบาลหัวหน้าเวรแล้วก็คว้าตัวพยาบาลเด็กๆคนหนึ่งนั่งรถไปหาดอกบัวที่ตลาดกลางคืนด้วยกัน…..

ได้ดอกไม้กลับมาแล้ว….ก็พากันนั่งคุยนั่งเล่น….ที่สถานีของพยาบาลนั่นแหละ….ช่วยกันประดิษฐ์กระทงดอกบัว ดอกไม้ เรียงร้อยจัดให้สวยงามและมีความสดใส….ทำไปยิ้มหัวกันไป…เย้ากันไป….มีคนไข้ใหม่เข้ามาให้ดูแล….ก็ลุกไปทำหน้าที่ เสร็จแล้วก็กลับมาทำกระทงกันต่อ…ช่วยกันคนละไม้คนละมือ….มีความสุขดีจังค่ะ…ที่ได้กลับบ้านอีกหลังที่นี่

หลังจากจัดการเรื่องราวคนไข้ที่รับใหม่เข้ามาให้รักษาเรียบร้อย ฉันก็ปลีกตัวกลับมา……จำสัญญาได้ว่า….น้องเขาบอกไว้ว่า คืนนี้จะให้เด็กๆที่ป่วยได้ลอยกระทงลงในอ่างเล่นน้ำพลาสติกที่บนหอ….เช้านี้จึงตามไปดูผลว่ามีกระทงสำเร็จกี่อัน…..ไปถึงหลายคนกิ๊วก๊าวที่ได้พบหน้าตากัน……แล้วก็มีคนมาบอก….กระทงบางส่วนที่วางไว้ มีคนรับเอาไปแล้ว….ที่เหลือนะมีอยู่แค่นี้เองค่ะ….สรุปว่ากระทงที่ช่วยกันทำขึ้นมา….มีคนเอาไปลอยร่วมกับลูกหรือกิ๊ก…..

สำเร็จไปอีกหนึ่งเรื่องกับการทำเรื่องประหลาดๆที่ไม่ใคร่ทำมานานแล้ว…..เป็นความสุขเล็กๆที่ได้เพิ่มพลังให้สดชื่นค่ะ

Keywords : ทำดีเล็กๆ ทำได้ทุกวัน มีความสุขได้ทุกวัน

ความสุขมีอยู่รอบตัว ขอแต่ให้มองมันเห็น

ระวัง จะกลายเป็นสุขนิยมไว้บ้าง

« « Prev : เริ่มงงกับความหมาย”ไผเป็นไผ”

Next : เล่าเรื่องของความฝัน » »