หมอเจ๊เรียนโลก

ตอนที่ขอไม้อัดมาทำฝาปิดคู มีเสียงค้านจากช่างเรื่องความปลอดภัย เป็นประเด็นเกรงว่าจะมีใครเดินแล้วตกคู

ตอนฟังก็นึกขำ ตั้งแต่ไปด้อมๆมองๆแถวคู ไม่เคยเห็นมีหน้าไหนสักคนมาเดินเล่นแถวคูพวกนี้ หากจะมีคนตกคูเพราะเหยียบไม้อัด ก็ไม่พ้นคนกันเอง  ใครตกคูที่ตัวเองรู้จักก็ถือว่าทะเล่อทะล่าแล้วละ 

กว่าจะผ่านด่านได้ไม้อัดมาปิดคูได้ก็นานอยู่ด้วยเหตุนิดเดียวนี้เอง แล้วจู่ๆวันหนึ่งก็เหมือนมีฟ้าผ่าลงบนหัว เมื่อได้รับข่าวสารมาว่า ให้จัดการกับพื้นที่เพื่อจัดพิธีวางศิลาฤกษ์ตึก ในข่าวระบุว่า ผู้ที่จะมาวางศิลาฤกษ์อยู่ในระดับสูงกว่าเจ้ากระทรวง

และแล้วการเตรียมการพื้นที่อย่างเร่งด่วนก็เกิดขึ้น  พะว้าพะวังกับเรื่องที่ยังไม่สะเด็ดน้ำ  ด้วยว่าเวลาของวันงานเป็นช่วงหน้าฝน หากวันงานมีอะไรผิดพลาด แถวๆนี้ส่งกลิ่นเหม็นโฉ่ มีหวังดังทั่วแผ่นดิน

ความคิดที่ว่าจะปล่อยๆไปตามเพลงเอาเวลาไปทำงานอย่างอื่นรอทุบตึกเหอะเปลี่ยนไป จำเป็นต้องยืนยันผลการจัดการให้มั่นใจเรื่องกลิ่นอย่างรีบด่วน  ลุ้นๆให้ฝนตก ฝนก็ไม่ตกซะอีก

ระหว่างที่ลุ้นฝน ก็ตามติดเรื่องการจัดการพื้นที่  ได้ความกระจ่างมานิดหน่อยกับการจัดผังพื้นที่ ที่ว่านิดหน่อยก็เพราะไม่มีอะไรสะเด็ดน้ำสักวัน เปลี่ยนทู๊กวันเชียว

จนกระทั่งมาถึงวันหนึ่ง มีการตัดสินใจใหญ่เกิดขึ้น มีประกาศิตให้ย้ายต้นมะเกลือต้นใหญ่ที่อยู่ให้ร่มมานานข้างตึก เพื่อเตรียมสร้างปะรำพิธีพราหมณ์ในวันวางศิลาฤกษ์  อืม ต้นไม้จะหายไป ไอ้เจ้าบ่อรับน้ำจากคูก็เผยโฉมเต็มๆซิ แล้วเจ้าบ่อนี้บางทีก็มีอุนจิลอยลงมาว่ายน้ำเล่น กลิ่นรึก็ยังไม่สามารถจัดการได้ ช่างเขาจะทำไงกันต่อหนอ

ไม่รู้จะช่วยยังไง จึงแวะไปหาต้นตอที่ปล่อยอุนจิลงมา ตึกคนป่วยชั้นบนคือต้นแหล่งปล่อยของ เจรจาต๊ะอวยขอให้ช่วยกันเติมน้ำหมักช่วยสลายกลิ่น ก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ทำให้โล่งใจ

ช่วงเตรียมงานวางศิลาฤกษ์ได้ประสบการณ์ใหม่ๆมากมาย  สถานที่รอบๆตึกที่เป็นสวนหย่อมถูกปรับพื้นที่ด้วยไม้ ยกพื้นเสมอกับทางเชื่อมระหว่างตึก ช่องวางศิลาฤกษ์ก่อขึ้นในจุดที่ห่างจากบ่อรับน้ำและอุนจิที่เป็นห่วงว่าจะก่อปัญหาในวันงาน

บ่อถูกปล่อยให้โดนแดด แล้วแดดก็ช่วยให้กลิ่นหายไปได้เร็ว ทดสอบกันอีกทีตอนฝนตก อืม ไม่ส่งกลิ่นจัดๆ ไม่ตั้งใจดมก็ไม่ได้กลิ่น เอาละ ทำได้แค่นี้แหละ  แล้วจุดเหนือบ่อก็ถูกกำหนดให้เป็นที่วางโต๊ะเซ่นไหว้และพิธีกรรมทางพราหมณ์ จัดวางจุดได้อย่างนี้ก็แก้ปัญหาไปได้แบบแก้ตัวเอาหน้าให้รอด กันคนเข้าใกล้บ่อได้สำเร็จลงด้วยดี

เมื่อถึงวันวางศิลาฤกษ์ ด้วยฤทธิ์เดชของปูตัวใหญ่กว่าที่เคยพบในคูหลายเท่า ผู้คนมาร่วมงานคับคั่ง ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ด้านความปลอดภัย เิดินพาเหรดเข้ามาในรพ.กันคับคั่ง ปรับหัว ปรับหูฟังคำสั่งกันแทบไม่ทัน คนนั้นเอาอย่างนี้ คนนี้เอาอย่างนั้น

แก้งานกันทุกชั่วโมงที่มีกลุ่มคนใหญ่ๆเดินพาเหรดเข้ามา เมื่อบอกว่าที่ทำไว้ก็ทำตามข้าราชการผู้ใหญ่ที่มาสั่งการ พอเอ่ยชื่อว่าใครสั่ง ไม่รู้จักกันอีก ในฐานะข้าราชการตัวเล็กๆจะทำยังไงได้ ทำได้ก็แต่ ค่ะ ค่ะ ค่ะ แล้วจะจัดการให้ค่ะ

« « Prev : ตามลม๒ (๑๐) : ใช้ใต้ตึกเป็นแก้มลิง..ลองดูหน่อย

Next : ตามลม๒ (๑๒) : ห่วงจริงจริ๊ง » »