ปีแรกของการเรียนที่ศิริราช สาวน้อยมีกิจกรรมหลากหลายให้ได้เรียนรู้มากกว่าที่เรียนเก่า แน่นอนที่ปีแรกนั้นนักเรียนแพทย์ทุกคนต้องได้พบอาจารย์ใหญ่ผู้นอนรอสอนวิชาสำคัญให้อยู่ เพียงแต่นักเรียนแพทย์มีความสุขกับการเรียนรู้ร่างกายท่าน ความรู้ที่ได้มาก็ช่วยคนได้มากแล้ว
เมื่อสี่ห้าวันก่อนมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งแวะมาหาที่บ้านด้วยแม่ของเขาบอกว่าฉันมีธุระจะคุยด้วย เราได้นั่งคุยกันเรื่องที่ฉันจะไว้วานให้เขาช่วย เขาขอรับเรื่องไปตัดสินใจก่อนแล้วจะบอกกลับมา
มีวันหนึ่งที่บันทึกของฉัน มีครูคนหนึ่งเข้ามาคุยด้วย แล้วทำให้เรามีเรื่องราวที่คุยกันเรื่องของเด็กต่อยาว จำได้ว่าเหตุที่ชักชวนครูมาเกิดจากฉันไปชวนครูคุยขึ้นก่อน นับแต่ได้คุยเรื่องของเด็กตลอดมา เด็กนั้นได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าที่ฉันตั้งธงบอกว่า เด็กๆนั้นเขามีใจพิสุทธิ์ มีใจใสและบริสุทธิ์อยู่ทุกคนโดยผู้ใหญ่มองไม่เห็นนั้นเป็นความจริงในโลก
วันเด็กที่ผ่านมา ต้องถือว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่มีหลายเรื่องชักนำให้หวนไปใคร่ครวญถึงเรื่องของจุดเปราะบางในใจแล้วทำให้เกิดปิ๊งแวบและเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา จึงขอมาบันทึกแลกเปลี่ยนไว้ซักหน่อย
เมื่อคราวที่ไปเหนือเพื่อร่วมทีมพี่ตึ๋งทำงานให้คณะของน้องสร้อย ขากลับมีโอกาสแวะพบกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ซึ่งฉันได้เพียรพยายามอย่างยิ่งที่จะชวนเธอไปเป็นศิษย์วงน้ำชาพร้อมกันในครั้งที่ได้ไปกับอึ่งอ๊อบ ซึ่งเธอก็บ่ายเบี่ยงไปต่างๆนานา แล้วฉันก็ได้แต่ทำใจว่า อืม! ยังไม่ใช่วาระของเธอ
ถึงแม้รอบข้างตัวเธอจะมีคนที่เข้าใจเธออยู่ก็ตาม เมฆหมอกที่ผ่านเข้ามาในชีวิตติดๆกันเป็นเวลาสองปีมีผลต่อวิถีของสาวน้อยเช่นกัน จากการเป็นคนที่ซอกแซกชอบลองชอบเล่นชอบสังเกตไปเรื่อยกลับกลายเป็นคนเศร้าๆไม่ยิ้มหัวกับใครจนกระทั่งมันติดเป็นนิสัยกลายเป็นสาวยิ้มยาก อ่านต่อ »