๒ เดือนของปีใหม่ที่เดินผ่าน มีอะไรที่ได้เรียน ได้รู้ และได้ทำมากมาย แม้ในเรื่องที่ดูเหมือนทำซ้ำๆอยู่กับเรื่องราวเดียวเท่านั้น ก็ยังมีหลายเรื่องที่ได้ทำ ได้เรียน
ระหว่างที่ผู้ใหญ่ใช้หนังสือพิมพ์เป็นเครื่องเล่น ฉันก็เห็นเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งเดินเข้ามา จึงชวนเขาไปว่า “มาลองเล่นเหมือนม๊ะ เหมือนจะ มั๊ย”
ปกติเวลาที่ทีมงานออกไปทำงานเป็นวิทยากร ส่วนใหญ่สไตล์ที่ใช้จะเป็นแบบพูดคนเดียวฟังหลายคนตลอดมา เวลาถามว่าพูดจบแล้วรู้หรือเปล่าว่ามีคนรู้เรื่องสักเท่าไร หลายๆคนจะตอบว่าทำ pre-test, post-test ไว้ขอไปคำนวณดูก่อน ถามพวกเขาไปหลายครั้งได้คำตอบอีหรอบนี้ทุกทีไป หรือไม่ก็ตอบว่า คนที่มาเข้าร่วมเขาประเมินผลว่า พอใจวิทยากรร้อยละเท่านั้นเท่านี้ ถามมากเข้าว่าแล้วคนเข้าเขารู้อะไรเพิ่มขึ้นจากก่อนเข้าบ้าง ตอบคร่าวๆได้หรือเปล่า ก็เคืองให้อีก ไม่รู้เป็นอะไรกันไปหมด
มีงานที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับอบต.โดยบังเอิญ งานเข้ามาสู่มือในวันหนึ่งในรูปของหนังสือขอวิทยากรโดยไม่ระบุชื่อของใคร หนังสือดูเหมือนถูกโบ๊ยมาจากกลุ่มงานหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆกัน ที่กล่าวว่าดูหมือนถูกโบ๊ยเนื่องเพราะน้องหมอของกลุ่มงานนี้เคยแวะมาบอกว่าจะโอนงานในภาคชุมชนที่อยู่ในส่วนงานของเขามาให้ เหตุผลมีเพียงว่า “ทำงานไม่ทัน คนไม่พอ”
ในช่วงวันหยุดที่พาตัวเข้าไปดูโจทย์เก่า เดินๆอยู่ก็เอะใจกับสายน้ำไหล เอ๊ะทำไมน้ำที่ตรงนี้ไหลแรง ปลายน้ำไหลไปถึงไหนรู้หรือเปล่า
คำถามชวนให้ค้นหาคำตอบ จึงเดินไล่จากต้นน้ำไปตามทางน้ำไหล อืม ได้พบความสัมพันธ์ที่ไม่คาดว่าจะพบ ไม่เคยนึกเลยว่าจะเป็นอย่างที่เห็น อ่านต่อ »