หมอเจ๊เรียนโลก

ในช่วงวันหยุดที่พาตัวเข้าไปดูโจทย์เก่า เดินๆอยู่ก็เอะใจกับสายน้ำไหล เอ๊ะทำไมน้ำที่ตรงนี้ไหลแรง ปลายน้ำไหลไปถึงไหนรู้หรือเปล่า

คำถามชวนให้ค้นหาคำตอบ จึงเดินไล่จากต้นน้ำไปตามทางน้ำไหล อืม ได้พบความสัมพันธ์ที่ไม่คาดว่าจะพบ ไม่เคยนึกเลยว่าจะเป็นอย่างที่เห็น

ในสิ่งที่เห็นมีคำตอบบางอย่างลอยขึ้นมา  พร้อมกับคำถามอีกข้อผุดขึ้นว่าทำงานทุกวันนั้นอยู่บนหอคอยงาช้างหรือเปล่า แล้วคำตอบก็โผล่ลอยมาให้รู้ เป็นประสบการณ์หนึ่งที่สอนใจว่า การทำงานอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับธรรมชาตินั้น ที่คิดว่าใช่นั้นเป็นเพียง “เคยใช่” ซึ่งเป็นความรู้เก่าที่เคยรับรู้เท่านั้น จะอวดดีเถียงว่า้ “รู้” ไม่ได้ จนกว่าจะได้เห็นความเป็นปัจจุบันซะก่อน

เดินต่อไปจากจุดที่ได้คำสอนตนจนกระทั่งบรรลุถึงจุดที่ใกล้ปลายน้ำ สายตาก็พบกับของสิ่งหนึ่งวางขวางอยู่กลางน้ำ ไม่ทันมองรอบตัวว่าใครอยู่ตรงนั้น แล้วพลันก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “พี่ๆ นี่คือฝายง่ายๆที่ผมทำขึ้นมา พี่มาดูซิพี่ นี่ๆผมเอามาทำตรงนี้ ใช้อย่างนี้ มาพี่มาดู…….”

ฝายเคลื่อนที่ทำเอง ใช้ไฟจากแผงโซล่าเซลล์

ฟาร์มผักที่เพิ่งเก็บผลกับแหล่งน้ำที่ทดน้ำจากฝายเคลื่อนที่มาเก็บไว้ในคูข้างบ้าน ปูพื้นคูด้วยพลาสติกไว้แบบบ่อปลาเพื่อให้ขังน้ำไว้ได้

เงยหน้าขวับไปทางเสียง อ้อ หนุ่มคนนี้นี่เองที่เป็นเจ้าของเสียง เมื่อเขาสัมผัสว่าฉันสนใจและ “ฟัง” ่เขา หลายเรื่องราวก็พรั่งพรูออกมา พร้อมความกุลีกุจอชวนให้เข้าไปสัมผัสบริเวณที่อยู่ตรงหน้า อ้อ สวนครัวหลังแฟลตของเขานี่เอง

หลายเรื่องราวที่เป็นความฝันและความคิดได้พรั่งพรูบอกเล่าออกมาให้รู้ มีหลายเรื่องเกี่ยวกับการดูแลสิ่งแวดล้อม ไม่นึกเลยตัวจริงเสียงจริงอีกคนอยู่ใกล้ตัวนี่เอง

เมื่อได้ยินสิ่งที่บอกเล่าของเขา ในใจรู้สึกดีใจไม่น้อย เวลาข้างหน้าตาหลับสบายแล้วเรา หลายเรื่องที่คิดจะวางรากฐานเจอคนทำต่อแล้ว

แนวคิดที่เขามีใช้ความรู้วิทยาศาสตร์เป็นฐานและมองทุกอย่างเป็นไปได้ ลงมือทำสิ่งที่คิดฝัน ค่อยๆก้าวย่างปรับปรุงขึ้น อีกทั้งเข้าใจคุณค่าของทรัพยากรที่ธรรมชาติรังสรรค์ให้มา

อีกหนึ่งความคิดที่เข้าทางกัน คือ เรื่องประหยัดพลังงานทั้งหมดทั้งสิ้น อีกทั้งการดูแลทรัพยากรน้ำที่อยู่บนหลัก “น้ำมีไม่ขาดแต่ขาดการจัดการ”

เขาเล่าความฝันให้ฟังว่า ฝายที่เห็นเขาจะใช้ท้าทายเรื่องการบริหารน้ำ จะปลูกมะนาวในหน้าแล้งให้ออกผลได้ และจะท้าทายการใช้พลังงานแสงอาทิตย์ มาใช้ทำการเกษตรอย่างง่ายๆ ไปถึงเรื่องการแปรรูปไบโอดีเซลด้วย

สวนถั่วฝักยาว เพิ่งเก็บผลผลิตไปกิน ใช้สายน้ำเกลือเป็นเชือก ท่อพีวิซีเป็นรางรับน้ำที่ดูดขึ้นไปแล้วให้น้ำแบบน้ำหยด

ฟังแล้วแลกเปลี่ยนความรู้ไปด้วย ในใจนั้นคิด เจ๋งจริงๆไอ้น้อง และก็สะท้อนใจกับคำพูดของเขาที่บอกจากปากพร้อมกับภาษาสายตาที่ล่อกแล่กและเสียงที่ลดลงเบาๆอย่างระแวงภัย ขณะเล่าเรื่องไปเบาๆประกายตาเขาสดใสแวววาวอย่างเด็กที่กำลังเล่นของเล่นถูกใจอยู่

“ดีใจที่พูดกับพี่รู้เรื่อง เรื่องที่ผมเล่าพี่นี้ ถ้าหากไปเล่าเข้าหูหมอคนอื่น เขาต้องกล่าวหาว่าผมเพ้อเจ้อ และบ้าแน่ๆ…. ดีใจพี่…. ดีใจ…. เดี๋ยวพี่รออีกหน่อย… ใจเย็นๆนะพี่…. เดี๋ยวผมประดิษฐ์เครื่องปั่นแยก-ผสมของผมเสร็จ……ผมจะพาพี่ไปดู….พี่ๆดูนี่……มอร์เตอร์นี้ซิ…ราคาไม่กี่บาท….ผมซื้อแค่มอร์เตอร์ที่เขาใส่บ่อปลามาใช้เท่านั้นเองพี่…..ฝายของผมเป็นฝายแบบพกพา เลิกใช้ก็หิ้วเก็บ…น้ำไม่แรง…แต่มีพอใช้…ปิดสวิทช์…น้ำก็หยุดไหล…ไม่เปลืองน้ำ…………”

ว่าแล้วฉันก็ขอให้เขายกฝายเคลื่อนที่ของเขาขึ้นมาให้ถ่ายภาพอย่างเต็มตา ก่อนพาตัวจากมาเพื่อเดินไล่ตามปลายน้ำไปต่อ

หนุ่มน้อยเจ้าของไอเดียกับฝายเคลื่อนที่ที่ภูมิใจ

จากกันมาแล้ววันนั้น ในใจยังสะท้อนความรู้สึกมาจนวันนี้ โอ้หนอ สังคมเดี๋ยวนี้กดดันมากจนคนที่คิดต่างรู้สึกอึดอัดขนาดนี้เชียวหรือ นี่ขนาดเป็นหมอนะนี่ แล้วเจ้าน้องหมอคนนี้เคยกล้าถึงกับเป็นหัวหน้ากลุ่มที่ไปเฮ้วๆประท้วงนักการเมืองจนปลัดกระทรวงฯตามตัวเจ้านายไปปรามมาแล้ว เฮ้วจนเจ้านายเอ่ยปากขอร้องให้เห็นแก่หน้ากันหน่อย เบาๆไว้หน่อย

สถานีทดลองโซล่าเซลล์ใต้ชานระเบียงห้อง

บทเรียนของวันนี้บอกว่า ในความเงียบมีความเห็นต่าง ในความเงียบมีพลังที่สดใสแฝงอยู่ ขอแต่เพียงถึงวาระที่เขาได้พื้นที่ที่ปลอดภัยต่อความรู้สึก  เมื่อนั้นจะเกิดดาวดวงใหม่ที่ค้ำจุนสังคม เมื่อนั้นดาวจะกล้าเปล่งแสงส่องสว่างให้โลก

« « Prev : รำลึกคำสอน

Next : ติดฟอร์ม » »